In het VRT-radionieuws van 13u00 op 8 augustus verklaarde Tom Van de Weghe dat in Beijing niets meer te merken is van de betere luchtkwaliteit tijdens de Olympische Spelen vorig jaar. Als bewijs haalt hij het meetstation van de Amerikaanse ambassade aan. In veel andere landen zou volgens hem bij een dergelijke vuile lucht alle autoverkeer stilgelegd worden. Loop je in Beijing inderdaad elke dag in de smog ?
In een vorig artikel toonden we aan hoe de luchtkwaliteit sinds de Olympische Spelen wel degelijk substantieel verbeterd is. Definitief sluiten van de vervuilende industrie, massaal overschakelen van kookfornuizen op aardgas, efficiëntere grootschalige centrale verwarmingssystemen, enorme uitbreiding van het openbaar vervoer, beperkingen op het gebruik van privévoertuigen, … hebben hun uitwerking niet gemist. Klassieke vervuiling, zoals zwavel- en stikstofoxides en zware metalen, verminderde sensationeel en het aantal heldere dagen nam navenant toe.
Waarover heeft Van de Weghe het dan? Er was en is nog steeds de problematiek van het fijn stof. Dat is niet direct zichtbaar en was er ook tijdens de heldere dagen van de Olympische Spelen waarvan de buitenlandse bezoekers zo onder de indruk waren. Het gevaar van fijn stof is ook in de ontwikkelde wereld pas recentelijk erkend. De Chinese norm voor fijn stof (10 micron) is (nu nog) minder streng dan de Europese. En China heeft nog geen norm voor fijn stof (2,5 micron); die is in de EU pas in 2008 ingevoerd. China heeft op dit gebied dus een achterstand van hooguit enkele jaren in te lopen.
Daaruit besluiten dat er niets verbeterd is, zoals Van de Weghe doet, schetst een eenzijdig beeld.
Het gebruik van de resultaten voor fijn stof op het meetpunt van de Amerikaanse ambassade als enig criterium voor de luchtkwaliteit in heel Beijing is bedenkelijk. In een recent interview verklaarde Susan Stevenson namens de Amerikaanse ambassade zelf nog: “We hebben één enkel meetpunt . Het kan niet gebruikt worden om de luchtkwaliteit van de stad te meten. Je kan die twee meetresultaten (van de ambassade en van de stad Beijing nvdr) niet vergelijken”. Van de Weghe kan dat dus blijkbaar wel.
Van de Weghe’s verklaring, dat met een dergelijke luchtkwaliteit in vele andere landen het verkeer volledig zou stilgelegd worden, is demagogie. Kan hij een voorbeeld geven van landen of steden waar dat gebeurde? Weet hij niet op hoeveel plaatsen in België de normen voor fijn stof overschreden worden?
Voor de goede context van bovenstaand artikel toch maar even het volledige gesprekje op Radio 1 beluisteren waaruit blijkbaar een stukje gebruikt is voor het VRT-radionieuws van 13u, en misschien ook de volledige achtergrondbijdrage lezen op De Redactie.
http://www.radio1.be/programmas/ochtend/1-jaar-na-olympische-spelen
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/buitenland/090808_SpelenPeking_Jaarlater
“Loop je in Peking inderdaad elke dag in de smog?’ vraagt de auteur zich af. Wat houdt hem tegen om af te zakken uit het knusse Belgie en hier zelf eens op kuur te komen in plaats van uitsluitend af te gaan op het officiele bazuingeschal? Waarom niet even nagaan waar de officiele meetpunten te vinden zijn in Peking? Waarom niet even een uurtje buiten Peking rijden richting Hebei en merken dat alle maatregelen die de lucht in Peking zo ‘zuiver’ maken daar weggelachen worden? Of is de auteur er werkelijk van overtuigd dat lucht zich houdt aan stads- en provinciegrenzen?
Eigenaardig toch dat niettegenstaande zware investeringen van Peking in groene infrastructuur en objectief vastgestelde resultaten, op het eind van het verhaal China toch altijd het zwarte schaap blijft. Men zou voor minder een eigen nieuwszender opstarten.
Men mag het verkeer dan in België wel dringend stil leggen. Onlangs was het nog in het programma panorama op canvas dat Vlaanderen wel degelijk van de meest schadelijke lucht in de wereld heeft. De medische wereld lijkt het eensgezind dat we een aanzienlijke tijd van ons leven moeten afstaan aan fijn stof ondanks de Europese normen. Ik was verbaasd na alle mediaheisa over China te lezen dat: “Samen met het Ruhrgebied, delen van Nederland en de regio rond Milaan is Vlaanderen de zwaarst met fijn stof vervuilde regio ter wereld.” bron: http://www.mmk.be/vrij.cfm?Id=194
Het antwoord van minister Peeters en co is verder doorgaan met mega projecten voor wegen zoals de uitbreiding van de ring rond Brussel naar 14 stroken en de fameuze lange wapper brug waar het comité met de veelzeggende naam Ademloos tegen strijd. In plaats van vooruitgang boeken we nu achteruitgang op het vlak van luchtvervuiling sinds de effecten van de verplichte katalysator min of meer uitgewerkt zijn.
Tom is juist. Spijtig genoeg zijn er veel naïve mensen die denken dat de lucht in Beijing “niet zo slecht is”. Dankzij de Spelen is het zeker niet verslecht, anders zou het nog erger zijn. Op mijn blog.strategy4china.com kan je alle details vinden over de API in Beijing en de misplaatste kritiek op the US Twitter metingen. Ik heb zelf “chronic bronchitis” als gevolg van de pollutie hier (oordeel van Chinese doctor). Met dagelijkse AQI rond de 200 (Twitter), wat verwacht je wel?
Toch nog even terugkomen op de reacties van Tom en Gilbert. Mijn artikel betwiste de uitspraak van Tom op de radio, dat er niets verbeterd was in Beijing. Deze bewering is flagrant fout en Tom probeert dat in zijn reactie ook niet te ontkennen. Wat Gilbert betreft, de hele herrie gaat over de meting van fijn stof ,kleiner dan 2,5 micron. Ik neem aan dat de situatie op dat gebied in Beijing niet goed is. Met twee bemerkingen: de Europese Unie heeft zelf pas sinds januari 2008 normen voor dit soort fijn stof. Het is niet eerlijk Beijing zo zwaar aan te vallen omdat zij anderhalf jaar na de EU nog geen correcte normen hebben. En ten tweede, één enkel meetpunt op de Amerikaanse ambassade, volgens hun eigen zeggen NIET reprresentatief , dat kan je toch niet ernstig nemen als dé waarheid voor een miljoenenstad als Beijing?
In mijn bewuste bijdragen (links in eerste reax) heb ik wel degelijk bevestigd dat er ‘officieel’ volgens de Chinese overheid een verbetering is van de luchtkwaliteit in Peking. Ik heb alleen gezegd dat daar recent niet veel van te merken valt, doordat de hoeveelheid smog toegenomen lijkt ondanks alle maatregelen. Een waarneming die ook bevestigd wordt door heel wat andere bronnen. Het is verkeerd om de data die de overheid levert blindelings over te nemen, want over de exactheid bestaat terecht twijfel.
Het is geen kwestie van Peking “zwaar aan te vallen” (sic). Het is eerder een kwestie van, zoals milieuorganisaties in China en andere waarnemers bevestigen : “er is nog véél werk aan de winkel”. Eén zwaluw maakt de lente niet.
Niemand betwijfelt dat de lucht in Peking beter af is dankzij de Olympische Spelen. Maar de stad en de regio is dermate in ontwikkeling, dat de genomen maatregelen in het niets dreigen te vervallen. Er is op termijn een meer structurele aanpak nodig.
Over die meer structurele aanpak schreven we al midden april.
Ook de Wikipedia zegt dat 30 à 60 pct van Pekings luchtvervuiling komt van steden in de omgeving:
http://en.wikipedia.org/wiki/Beijing#Air_quality
Het besluit is dan ook dat de luchtvervuiling per regio moet aangepakt:
http://www.chinasquare.be/actueel-nieuws/strijd-tegen-luchtvervuiling-straks-per-regio/
Behalve de bestaande 8 metrolijnen zijn er 1O in aanbouw voor een totale lengte van 164 km. Kan men ook moeilijk kattenpis noemen
http://en.wikipedia.org/wiki/Beijing_Metro#Lines_identified_in_future_subway_plans
Een vrij genuanceerd artikel dat gedeeltelijk ingaat op dezelfde problematiek vind je hier (Yale environment 360, weergegeven op de website van reuters: http://www.reuters.com/article/mnCarbonEmissions/idUS37179272320090818 Titel van het stuk: “The Great paradox of China: Green energy and black skies”.
The baseline van het stuk lijkt te zijn dat als economische en ecologische prioriteiten samenvallen, baanbrekende hervormingen mogelijk zijn in China. Echter, als die belangen niet samenvallen, haalt de economie het nog altijd op het milieu (lees: “enforcement of green limitations that may limit industrial and economic activity, is still not thriving”). Elders luidt het in het artikel: “There are really two sets of green issues in China, the global and the domestic. – Those where economic interests align with green targets, and those where they don’t.”
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
en hier is al een vervolg
http://english.caijing.com.cn/2009-08-26/110229482.html
luchtvervuiling met stikstofoxide is te hoog en dreigt in de vorm van zure regen het succes t.a.v. het terugdringen van zwaveldioxide teniet te doen.
Er zijn allerlei oorzaken. Behalve de economische overwegingen die in alle landen meespelen en dus zeker in een derdewereldland, is er ook sprake van een incorrecte manier van meten en normen die op de verschillen tussen de regio’s moeten worden toegesneden, een werk van lange adem.
Heel vaak en ook in dit geval is er geen sprake van bewuste misleiding door ‘officieel bazuingeschal’. Het blijkt dat de discussie op een ernstige manier gevoerd wordt en gevoerd kan worden tussen allerlei betrokkenen, ook van de overheid. Wat niet wegneemt dat het debat complex blijft en de dilemma’s zwaar.
ook uit dit artikel
http://www.chinadaily.com.cn/bizchina/2009-08/31/content_8634756.htm
blijkt een en ander:
1. China is zich meer en meer bewust van het probleem van de klimaatverandering en spant zich ernstig in om oplossingen te bedenken en uit te voeren
2. officiële media, zoals China Daily, brengen steeds betere informatie, met onaangename en zorgwekkende statistieken erbij.
Na meer dan één jaar Spelen heeft ook de New York Times ontdekt wat wij al twee jaar geleden schreven: de maatregelen tegen de luchtverontreiniging te Peking
http://www.nytimes.com/2009/10/17/world/asia/17beijing.html?_r=2&ref=asia
Een jaar nadien blijkt de lucht schoon en de meter in de us-ambassade te hangen tussen het autoverkeer