Asian Infrastructure Investment Bank (AIIB) is een nieuwe bank die opgericht wordt op initiatief van China. De VS, grootste aandeelhouder van de Wereldbank, hebben AIIB van bij het begin gezien als een mogelijke concurrent voor de Wereldbank en tegengewerkt. China zelf spreekt over complementariteit. Maar nu kiezen de belangrijkste Europese landen toch voor AIIB.
Het Verenigd Koninkrijk besloot vorige week al stichtend lid van AIIB te worden, ondanks zeldzaam openlijke Amerikaanse kritiek. Duitsland, Frankrijk en Italië deden deze week hetzelfde. “If you can’t beat them, join them” is de redenering. Premier Cameron verklaarde dat toetreding in het nationaal belang van het Verenigd Koninkrijk is en dat zijn land zou aandringen op strikte toepassing van bankregels en controle. Dat laatste was een indirect antwoord aan president Obama die vorig jaar stelde dat de AIIB aan dezelfde basisregels qua transparantie, accountability en multilateraliteit moet voldoen als de Wereldbank, het IMF of de ADB. Het Amerikaanse ministerie van financiën vreest dat de nieuwe bank van “lage kwaliteit” zal zijn omwille van te lakse sociale en milieuvereisten. De regering Obama noemde het Britse besluit om toe te treden een deel van een trend “om het met China op een akkoordje te gooien”.
Het besluit van de Europese landen, en in het bijzonder van het Verenigd Koninkrijk, traditioneel een slaafse bondgenoot van de VS, ligt politiek erg gevoelig voor de relaties tussen de VS en Europa.
Op Azië gericht
AIIB wordt een bank die Aziatische ontwikkelingsprojecten in energie, transport en infrastructuur zal ondersteunen. Het project sluit aan bij het andere Chinese project om de Zijderoute te land en ter zee te doen herleven. Het beginkapitaal wordt 50 miljard dollar, later te verhogen naar 100 miljard.China levert 49%. De door de VS gedomineerde Wereldbank heeft een kapitaal van 223 miljard dollar, de door Japan gedomineerde Asian Development Bank 165 miljard dollar. De AIIB hoofdzetel komt waarschijnlijk in Beijing. De intentieverklaring in oktober vorig jaar werd ondertekend door 21 landen uit Azië en het Midden-Oosten. De VS bondgenoten Japan, Zuid-Korea en Australië waren de opvallendste afwezigen. De Australische regering heeft intussen na hevig debat de bocht genomen en staat nu achter toetreding. Zuid-Korea overweegt hetzelfde. Zwitserland en Luxemburg beraden zich volgens Xinhua nog. Japan pleit voor samenwerking tussen de AIIB en de ADB. De AIIB wordt op 31 maart in Almaty (Kazachstan) formeel opgericht.
Naast AIIB heeft China ook de leiding van het project voor de New Development Bank (NDB), een bank waarvan de BRICS landen deel gaan uitmaken, met een kapitaal van 50 miljard dollar, uit te breiden naar 100 miljard. Die komt in Shanghai.
Bronnen: Global Times, BBC, Xinhua
In een normale situatie volgen G7-landen blindelings elk verzoek van de VS. In dit zeldzame geval gebeurt het omgekeerde. Doe het niet en iedereen doet het juist WEL!
Wat betekent dit allemaal? Dat de mogelijke voordelen van toetreding ruimschoots de nadelen van een niet-toetreding overschrijdt. De voornaamste doellanden van de ontwikkelingsprojecten zijn weinig ontwikkeld. Dit betekent dat er een groot potentiële vraag is naar goederen en diensten. Een nieuwe vraag is zeer gewenst in een wereld waar er overal overcapaciteit heerst.
1.Het Westen heeft toch instellingen zoals de Wereldbank, IMF en ADB. Waarom dan nog toetreden tot de AIIB? Antwoord: Het geld in het Westen is op. Kapitaalverhoging is niet mogelijk. In China is er geen gebrek aan geld. Het heeft een buitenlandse reserve van 4000 miljard USD. In het artikel wordt gezegd dat het kapitaal later verhoogd wordt tot 100 miljard USD. Ik heb echter al cijfers gehoord tot 1400 miljard USD.
2.Waarom nu toetreden als stichtend lid (en niet later)? Als stichtend lid kun je mee beslissen over de regels en heb je veel meer rechten dan later toetredende leden. Je hebt misschien 10 USD nodig later terwijl er nu maar 1 USD nodig is om dezelfde rechten te krijgen.
3.AIIB: rivaliteit China-VS? Absoluut. De Wereldbank, IMF en ADB verlenen enkel hulp indien de betrokken landen de (oneerlijke westerse) economische regels aanvaarden. Vaak worden ook (pro-westerse) politieke hervormingen geëist. Waarschijnlijk zal de AIIB andere regels hanteren. Op termijn zal er onvermijdelijk een nieuwe wereldorde verschijnen.
noord korea en cuba mag geen geld lenen van de IMF. in vraag me af of het wel mag met AIIB.