Half juli heeft Hilary Clinton bij een tweedaags bezoek aan Vietnam verklaard dat de Verenigde Staten een “nationaal belang” hebben in de oplossing van de territorialiteitsgeschillen in de Zuid-Chinese Zee. Een bedenkelijke poging om invloed te winnen bij de oude tegenstander Vietnam en een front tegen China te vormen.
De Paracelsus- en de Spratly-eilanden (in het Chinees de Xisha- en de Nansha-eilanden), eigenlijk niet meer dan rotsen die af en toe boven water komen, worden sinds jaar en dag betwist door China, Vietnam, de Filippijnen en zelfs een beetje door Maleisië, Brunei en Taiwan; niet dat de eilanden veel voorstellen, maar de economische zone errond bevat vis, mogelijks veel olie en gas, en controleert zeeroutes. Tot nog toe was dit een uitsluitend Aziatisch geschil, dat deze landen onder mekaar probeerden te regelen, al dan niet met de relevante VN-commissie gespecialiseerd in dergelijke problemen. Clinton probeert met het nieuwe manoeuvre in te spelen op interne spannngen in Vietnam. Daar heeft de communistische partij gekozen voor constructieve samenwerking met China, niet zo evident nadat in 1988 nog een grensoorlog werd uitgevochten. De landsgrenzen zijn dit jaar definitief vastgelegd maar de zeegrenzen blijven een pijnpunt. China is al vijf jaar de grootste handelspartner van Vietnam. Maar er zijn ook andere tendenzen; als tijdelijk voorzitter van Asean heeft Vietnam het eilandenconflict op de agenda geplaatst. En er waren protesten tegen een stuwdam met Chinese investeringen. Clinton speelt daar op in. Ze beloofde onder meer eindelijk een oplossing te zoeken voor de gigantische hoeveelheden Agent Orange-dioxine die de VS tijdens de Vietnamoorlog over het land uitstrooiden en die nog steeds slachtoffers maken. Ook loofde ze de mogelijkheden van bredere commerciële en zelfs militaire samenwerking.
China gaat ervan uit dat zowel de Spratly’s als de Paracelsus volledig Chinees zijn en heeft de VS al gewaarschuwd zich er niet mee te moeien.
Bron: Global Times
