Vele steden hebben ontvangstcentra open gesteld voor daklozen. Toch blijkt dat dezen liever wegblijven uit de daklozencentra van de overheid. Ze geven de voorkeur aan bedelen of vegeteren in de stad dan terug te keren naar hun rurale oorsprong omdat inkomen of sociale zekerheid en dito voorzieningen ontbreken.
Dakloze in kersttijd
De koude temperaturen slaan ook in China toe en de sociale werkers in China’s 1376 opvangcentra voor daklozen hebben zich druk voorbereid. Sedert 2003 vraagt de regering aan alle besturen boven het kantonniveau dat ze hulpverleningscentra openen voor de daklozen. In de stad Dalian is een 24 u/24 uur telefonische hulplijn open en kijkt personeel van de daklozencentra uit door straten af te lopen. Shanghai heeft 21 hulpcentra ingericht die warme voeding en badgelegenheid aanbieden en elk 50 bedden tellen. Te Peking poogt het personeel van de daklozencentra via minibusjes die de stad door cirkelen daklozen op te pikken en hen te overtuigen een verblijf in hun instelling te wagen. In de praktijk blijkt echter dat de officiële daklozencentra maar weinig gegadigden aantrekken. Behalve opvang en voeding kan de dakloze ook een ticket krijgen om terug naar huis te keren, maar deze vertrekkers duiken na verloop van tijd terug op. Volgens Feng Yuanjian van een daklozencentrum in het Dongcheng-district waar zowel het commercieel centrum Wangfujing als het station liggen, willen maar weinigen behalve de echt ouderen en zieken naar de daklozencentra te komen. Gezien zijn wijk wel talrijke daklozen aantrekt, helpt hij elke dag drie tot acht personen met gratis dekens, vesten en instant noedels. In Peking best uitgeruste wijk Chaoyang die 200 bedden telt, zijn er maximum 20 bezoekers. Sociologen suggereren een participatie voor van vrijwilligers of NGO’s.
De facto is de grondoorzaak de kloof tussen stad en platteland waar de sociale voorzieningen nog onderontwikkeld zijn. Vele ex-rurale
23 jarige dakloze leeft in ex-telefooncel
bewoners verdienen meer met bedelen of een baantje als verzamelaar van plastiek flessen dan wat ze verdienen met hun lapje grond te bewerken. Overigens blijken “gehandicapten” in een rolstoel of met kruk op het einde van de bedeldag vaak perfect te kunnen lopen. Personen die plastiek flessen verzamelen, maken maar 3 yuan per dag in de winter en tot 10 yuan tijdens de zomerperiode. Indien er op het platteland een uitgewerkte sociale zekerheid met pensioen bestond zou het aantal daklozen in de steden duidelijk verminderen, aldus socioloog Xia Xueluan van de universiteit van Peking.
