De meeste straten van de wijk Mong Kok zijn en blijven van tenten en barricades leeggemaakt. Tijdens rellen, die bij de ontruiming uitbraken, arresteerde de politie een honderdtal personen, onder wie een paar kopstukken van studentenverenigingen.
Op last van het gerecht hebben deurwaarders, bijgestaan door gemeentewerkers en een grote politiemacht, de tenten en barricades laten verwijderen van Occupy en van de studentenverenigingen die met die actie sympathiseren. Het gerechtelijk bevel was er gekomen na klachten over verkeershinder en economische schade, neergelegd door taxibedrijven en een busmaatschappij.
Schermutselingen en arrestaties
Voornamelijk jonge demonstranten hebben zich tegen de ontruiming verzet, aanvankelijk vreedzaam, met juridische discussies over de verwoording van de waarschuwingen en van het ontruimingsbevel. Later met verbaal geweld en uiteindelijk meer en meer door knokpartijtjes met de politie. Daarbij werden enkele agenten gewond. Actievoerders namen de eerder ontruimde straten opnieuw in. Meer ordehandhavers werden ingezet, op een gegeven moment waren ze met 6.000. Toen demonstranten ook na verschillende waarschuwingen van geen wijken wilden weten, gebruikte de politie een soort traangas, volgens sommige bronnen een oplossing met peperspray, en de wapenstok. Tachtig jongeren werden opgepakt en in de schermutselingen die daarop volgden nam het aantal gearresteerde betogers toe tot 116. Onder hen een aantal bekende leidende figuren van de studentenbeweging. Die hadden vorige week al aangekondigd dat zij niet van plan waren zichzelf aan te geven bij de politie, wat de voormannen van de Occupybeweging nu al een maand lang wel zeggen te willen doen. Een van de gearresteerde kopstukken, Joshua Wong, is al eerder tijdens de acties, in september, een keer gearresteerd. De arrestanten zullen worden vervolgd voor contempt of court (Angelsaksische rechtsterm, strafbare weigering de instructies van de rechtbank op te volgen). Gisteren reed het verkeer ongehinderd over de zes rijvakken tellende Nathan Road. Sommige activisten keerden ’s avonds terug om delen van Mong Kok ’te heroveren’. Weer zijn er rellen geweest en is de politie er uiteindelijk in geslaagd de straten voor het verkeer vrij te maken. Het aantal gearresteerde personen is opgelopen tot 169. Van hen blijven er 21 vastgehouden voor strafbare schade, bezit van verboden wapens en het aanvallen van een politieman. Er wordt nog een derde grote zone door Occupy en de sympathiserende studenten bezet gehouden, het winkelcentrum Causeway Bay, en verder nog wat kleinere punten in de regeringswijk Admiralty. De studentenverenigingen, die al enkele weken lang de eigenlijke Occupybeweging in activisme en radicalisme overtreffen, hebben ermee gedreigd dat ze binnenkort weer naar de regeringswijk zullen optrekken. De politie zou tot het einde van de week drieduizend manschappen klaar houden, plus een even grote reservemacht, om te voorkomen dat Mong Kok nog eens ‘bezet gebied’ wordt.
Zeven agenten zijn vandaag door hun collega’s gearresteerd. Zij worden ervan verdacht dat ze op 15 oktober een politicus hebben geslagen nadat hij was opgepakt. Deze man, Ken Tsang Kin-chiu, is een actief en prominent lid van de Civic Party, een liberale partij die een volledig westers meerpartijensysteem wil voor Hongkong. Hij zetelt ook in de Legco en was lid van het kiescomité dat de huidige bestuurder van Hongkong heeft benoemd. De politie zegt dat ze de procedures nauwgezet heeft gevolgd en dat dit de reden is waarom het zo lang geduurd heeft voor de arrestatie werd uitgevoerd. De zeven van buitensporig geweld verdachte agenten waren onmiddellijk na de feiten geschorst. De aanklacht is gebaseerd op beelden opgenomen door een bewakingscamera.
Botsende visies
Verschillende onderzoeken wijzen uit dat een groot percentage van de bevolking in Hongkong, om uiteenlopende redenen, vindt dat de Occupy-beweging nu lang genoeg heeft geduurd en dat ze de ontruiming verwelkomen. Hoe betrouwbaar die onderzoeken zijn is niet helemaal duidelijk, maar er is weinig twijfel over dat er bij de kleine zelfstandigen en eenvoudige inwoners van Mong Kok, niet veel sympathie is voor de bezetters. Zij klagen over de daling van hun omzet en over allerlei hinder die ze ondervonden van het feit dat sommige straten maandenlang waren geblokkeerd. Ook media die partij kiezen voor Occupy, zoals de SCMP, melden dat. Veel waarnemers vrezen dat er onder de bevolking grote onenigheid is ontstaan over wat nu de beste weg is om de welvaart van Hongkong veilig te stellen en om de bestaande democratische rechten en instellingen nog uit te breiden. De belangrijkste doelstelling van Occupy en de studenten is – voor zover bekend – dat om het even wie zich kandidaat moet kunnen stellen voor de verkiezing van een nieuwe bestuurder in 2017. Voor Beijing echter is het feit dat die verkiezing bij algemeen kiesrecht (‘one man, one vote’) zal gebeuren, al een grote stap voorwaarts in het democratiseringsproces. Ook al zal de kandidatenlijst door een kiescomité worden beperkt en zal de toekomstige bestuurder aan bepaalde voorwaarden moeten voldoen. Het Chinese parlement heeft onder andere beslist dat hij of zij vaderlandslievend moet zijn, dat wil zeggen: erkennen dat Hongkong inderdaad integraal deel uitmaakt van China, al is het met een grote autonomie en een apart politiek en juridisch systeem.
Bronnen: China Daiy Asia, South China Morning Post, BBC, Xinhua
video Chinese televisie http://news.xinhuanet.com/english/video/2014-11/26/c_133814926.htm
- De 15 (intussen afgebroken) barricades
”vaderlandslievend moet zijn” Zo manipuleert het regime de verkiezingen. Tegenstanders van het Chinese nationalisme hebben hierdoor geen recht om te participeren in verkiezingen. Het is zo ironisch dat juist de Chinese ”Communistische” Partij opgericht als arbeiderspartij in 1921, zo diep gedegenereerd is dat ze eisen dat kandidaten vaderlandslievend moeten zijn. Je land lief hebben is anticommunistisch en staat lijnrecht tegen het proletarisch internationalisme in. Maar de Chinese ”Communistische” Partij heeft het socialisme verraden en daarmee ook de Chinese arbeidersklasse. Chiang-Kai-Shek moet zich dood lachen in zijn graf. Want de echte nationalisten zitten in Beijing!
De machtstrijd tussen verschillende belangengroepen is zo oud als de mensheid zelf. De huidige situatie in China beschrijven met concepten van de 19de en begin 20ste eeuw lijkt mij nu echt wel achterhaald.
Terug naar het heden. Westerse democratie is goed als concept, maar is niet perfect in de praktijk, zelfs niet in de bewoording van de Britse premier Winston Churchill: “Democracy is the worst form of government except for all those others that have been tried”. Die redenering klopt mogelijks in de westerse wereld, maar niet noodzakelijk in andere culturen. Volgens mij moeten de demonstranten de vraag beantwoorden of Hongkong een deel van China is. Als Hongkong een deel van China is, gelden de Chinese wetten.
In Hongkong bestaan er allerlei politieke partijen die hun kandidaten laten verkiezen voor dat deel van de Legco dat bestaat uit volksvertegenwoordigers van de districtsraden. Aan de meest recente districtsraadsverkiezing (2011) namen20 partijen deel. De partijen die een goede samenwerking met Beijing voorstaan hebben toen de meeste stemmen behaald, dus de meeste zetels gekregen. Dertig van de 70 zetels in de Legco worden bezet door personen die indirect verkozen zijn in de beroepsgroepen. Dit zijn de zogenaamde ‘functionele kieskringen’. Zij liggen ook onder vuur van partijen die het systeem van Hongkong nog meer willen vervreemden van dat in de rest van China. ‘Een land, met twee systemen’ is een stelsel met voor- en nadelen en een grote complexiteit. Het is niet correct dat ‘tegenstanders van het Chinese nationalisme geen recht hebben om te participeren in verkiezingen’ in Hongkong. Anderzijds is het ook te eenvoudig om te stellen: ‘als Hongkong een deel van China is, gelden de Chinese wetten’.
Hoe dan ook, de personen die van Beijing niet de kans krijgen om de dienst uit te maken in Hongkong of aan invloed te winnen in andere Chinese regio’s, zijn beslist geen ‘proletarische internationalisten’. Het zijn veeleer mensen die een afkeer hebben van hun landgenoten of een bedreiging vormen voor de eenheid. Zij hebben daar vaak separatistische, dus … (volks)nationalistische redenen voor.
Het is een feit dat heel wat mensen in Hongkong zich (nog steeds) niet kan identificeren met een Chinese staatsburger. Het is inderdaad al te eenvoudig om te stellen dat als Hongkong een deel van China is, daar de Chinese wetten gelden. En ook om te zeggen dat ze dan maar moeten emigreren als ze er niet eens zijn met deze wetten. De actievoerders hebben er weinig aan. Maar als zij niet weten wat compromis sluiten is en wat politiek mogelijk is (of niet), dan zijn dat wel de gevolgen.
Het is misschien moeite waard om eens dieper te graven in de beweegredenen waarom heel wat burgers in Hongkong (en in Taiwan) zich niet kan identificeren met hun landgenoten op het vasteland.