Tijdens de tachtiger jaren was de Parelrivierdelta de avant-garde van de hervormingen. Tijdens de negentiger jaren heeft Deng Xiaoping Shanghai, Pudong en de delta van de Jangtse met succes het hervormingspad opgestuurd. Nu is het de beurt aan Peking en Tianjin om met de gebieden rond de Bohaizee terug het initiatief te herwinnen.
De regio van de Bohaicirkel omvat het Liaoning- en het Shandong schiereiland plus de kustzone rond de Bohaizee: het gebied omvat Peking, Tianjin, Hebei, Shandong en Liaoning over 515.000 km² met een bevolking van 240 miljoen .Het brp groeide er van 2000 tot 2008 jaarlijks met 16,5 %, met als sterkste groeiers Tianjin en Shandong. Het Bohaigebied kent het meeste buitenlandse investeringen in Noord-China: 40 % van de O&O instellingen die opgericht werden door meer dan 80 multinationals bevinden zich in Peking; Tianjin heeft meer dan 10.000 ondernemingen met buitenlandse kapitaalinbreng en Dalian 8000. Niet toevallig werden recente zomersessies van het World Economic Forum in Tianjin en Dalian gehouden.
De Bohaizee is van nature een vis-basis met 1540 soorten. De biodiversiteit is belangrijk:800.000 watervogels gebruiken bijvoorbeeld 4800 km² kustgebied in de monding van de Gele rivier en 15 soorten staan op de internationale lijst van soorten die bedreigd zijn met uitsterven. Bij de vogels zijn er 10 miljoen in totaal, 265 soorten en 40 op de lijst van bedreigde soorten. De zee heeft ook drie van China’s grootste bases die zeezout produceren. Het aantal havens rond het Bohai-kustgebied is het grootste in China: 66 havens werden aangelegd waaronder 48 vishavens. Vooral bekend is de haven van Dalian als vertrekpunt voor internationale handel; voorts is de haven van Qinhuangdao de grootste energie-exporthaven (weliswaar naar Zuid-China) en de haven van Tianjin is China’s grootste kunstmatige haven die voorts ten volle de kaart uitspeelt van Pekings uitvalsbasis naar de zee. Vele havens zijn van klein of middelgroot formaat: vermelden we bijvoorbeeld Jingkou die zich opwerpt als uitvalsbasis van Shenyang naar de zee. Het Bohaigebied heeft van ouds een stevige industriële verankering: vooral zware nijverheid en chemie is er dominant. Bekend zijn de “Anshan Iron and Steel Company” in Liaoning, de “Capital Iron and Steel Company” in Beijing die voor de Olympische Spelen moest verhuizen naar het eco-eiland Caofeidian nabij Tangshan; nog zo’n miljoenenstad die drijft op steenkool, staal en mijnbouw. Daarbij heeft Shenyang zware machinebouw en bouw van precisie-instrumenten, Peking en Tianjin elektronische producten en autonijverheid, Shijiazhuang’s katoenspinnerijen…
Groepering
Het is pas in 2005 dat de Nationale Ontwikkelings-en Hervormingscommissie op de proppen kwam met een “2+8” plan dat behalve Peking en Tianjin ook de groepering omvatte van 8 steden uit Hebei. In 2007 werden hierbij nog een paar steden gevoegd zodat het plan “2+11” werd. De twee groten die maar op een afstand van 120 km liggen, wedijverden voorheen vaak voor dezelfde grondstoffen en investeringen of kenden een parallelle ontwikkeling. Tianjin prees zich reeds in de 20° eeuw aan als het Shanghai van het noorden, maar voelde zich overschaduwd door het zwaartepunt van de politieke beslissingen die in Peking werden genomen en tot 2005 Peking bevoordeelden inzake investeringen. Bedoeling van de Nationale Ontwikkelings-en Hervormingscommissie is nu te komen tot een rationele afbakening van terreinen waarbij beide entiteiten zich apart specialiseren, maar toch complementair zijn. Peking zal zich specialiseren in hightech en diensten met toegevoegde waarde, terwijl Tianjin zijn haven -en productiebasis zal uitspelen om zich te ontwikkelen als logistiek- en vervoersknooppunt. Voorbeelden van deze samenwerking zijn de Franse pillengroep Servier en de biofarmaceutische groep Novo Nordisk: beiden hebben O&O-centra in Peking en fabricage-vestigingen in Tianjin . Tianjins nieuwe Binhai-zone werd tevens aangeduid als testgebied voor de hervorming van monetaire hervormingen en ter ontwikkeling van een internationaal financieel centrum (zie infra). De provincie Hebei biedt lagere grondprijzen en lonen aan en heeft voldoende grond beschikbaar voor het geval de hightech diensten in de hoofdkernen uit hun voegen breken. Zo kunnen deze aansluiten bij de research en logistieke mogelijkheden van Hebei ..
Specialiteit
Het plan van de commissie verdeelt de Bohaicirkel in vier gebieden die zich elk specialiseren op hun terrein. Het gebied Peking-Tianjin- district Langfang blijft het sleutelgebied voor hightech nijverheid waaronder elektronische informatie, telecom, nieuwe materialen en moderne diensten als financiën, verzekeringen en consulting. Het gebied Shijiazhuang-Baoding-Cangzhou steunt vooral op moderne nijverheid vooral inzake autobouw en farmaceutica. Het gebied Tangshan-Qinhuangdao wordt het centrum voor zware scheikundige nijverheid. Bestaande zware nijverheden als staal, bouwmaterialen uitrusting en chemie worden geüpgraded. Het gebied Zhangjiakou-Chengde wordt achter de hand gehouden als belangrijke waterbron. Vervuilende nijverheid wordt verboden en organische landbouw en toerisme vormen de hoofdbedrijvigheden.
Peking is als hoofdstad de thuisbasis van 61 ministeries en Agentschappen en heeft ook een sterke concentratie aan universiteiten, onderzoeksinstituten en O&O-centra. Peking zal zich concentreren op de upstream sectoren van deze nijverheidsdiensten. Productie en verwerking verhuizen naar elders. Pekings zones van activiteiten worden onderverdeeld in 3 zones: Zhongguancun specialiseert zich in hightech en ICT; Beijing Economic and Technical Development Area in internationale hightech productie; de nijverheidszone rond de luchthaven in burgerluchtvaart, expo en logistiek; tenslotte zijn er nog het Central Business District, de Olympics Centre Zone en Financiële straat als up-market clusters in dienstensectoren
Tianjin met zijn lagere loon- en grondkosten zal zich toespitsen op productie met toegevoegde waarde en de omvorming van hightech O&O. Als vrijhandelszone is het goed gepositioneerd voor de logistiek van de Bohaicirkel, annex kwaliteitscontrole en distributie. Tianjin telt ook drie zones die deze taken kunnen waarmaken. De benoeming van de voormalige directeur van de Chinese Volksbank Dai Xianglong tot burgemeester luidde het begin in van Tianjins nieuwe rol als financieel centrum. Vooral de ontwikkeling van de 2270 km ² grote Binhai economische zone past hierin, hoewel de tijdstabel voor de ontwikkeling van de verschillende onderdelen in het financiële plaatje hiervan niet altijd duidelijk is. Feit is dat de Tianjin Binhai New Area (TBNA),reeds 106 van de top 500 ondernemingen heeft aangetrokken. Voorheen was er al Airbus, recentelijk kwamen Unilever, Total en ThyssenKrupp Elevator de groep vervoegen. De buitenlandse handel van de Binhaizone groeit met 27 % op jaarbasis. Verdere pilootprogramma’s voor Binhai zijn de aanduiding als een centrum voor vreemde valuta; toelating voor banken om offshore financiële verrichtingen te verrichten; toelating voor burgers om in buitenlandse aandelen te investeren in Renminbi; pilootgebied hervorming verzekering en lancering van China’s eerste over–the–counter beurs.
Pekings eerste supersnelle treinlijn betrof de lijn Peking-Tianjin. Ook een snelweg verbindt al Zhongguancun met de Tianjin haven. De autowegen die in afwerking zijn, willen een bevolking van 76 miljoen personen binnen een cirkel van twee uren transport brengen. Tussen Tianjin en Peking wordt in het district Daxing Pekings tweede luchthaven gepland met een prijskaartje van 15 miljard $. Hij moet 60 miljoen personen per jaar aankunnen en zal de nodige verbindingen hebben zowel met Peking als Tianjin.
Duurzaam milieu
Hebei’s provinciaal vijfjarenplan wil dat hernieuwbare energie tegen 2015 15 % uitmaakt van de elektriciteitsproductie, wat het dubbele is van de 7,5 % in 2010. Wind-, zonne-energie en biomassa moeten dan respectievelijk instaan voor 9 gW, 0,3 gW en 0,7 gW. Ook het aanwenden van zonneboilers moet verdubbelen volgens het plan. De provincie Hebei zal tegen 2020 25 miljard investeren in het behoud van zijn waterbronnen. Het gaat om een gebied van 14 steden en kantons rond Peking dat zoals bekend een watertekort kent. Het plan voorziet 13 miljard investeringen voor de verbetering van de waterbronnen, 10 miljard voor een betere bescherming van de waterbronnen, 660 miljoen voor waterveiligheid, 1,75 miljard voor waterbehoud en 110 miljoen voor waterhuishouding. Ontzilting van het zeewater is eveneens een sector van de toekomst. Het Noorse Aqualyng heeft met de stad Peking een partneriaat aangegaan voor de bouw van een ontziltingsinstallatie in Tangshan: het overweegt zelfs zijn productielijn uit Noorwegen te verplaatsen naar China. Het Amerikaanse ERI dat beweert over de meest geavanceerde technologie te beschikken, overweegt zelfs zowel de onderzoekseenheid als de fabricage over te hevelen . 4 miljard bedroeg het prijskaartje van de Beijiang Power and Desalination Plant te Tianjin die in Israël werd gekocht.
Tijdens de Olympische Spelen werkte Peking bij het uitwerken van maatregelen voor heldere lucht samen met de steden en provincies uit de nabijheid. Uit rapporten bleek immers dat 30 pct van Pekings vervuilde lucht uit andere gebieden kwam. Vorig jaar lekte in de Bohaizee dan een olieboorplatform dat ConocoPhilips er samen uitbaatte met China National Offshore Oil. Na onderzoek door het Zeebestuur bleek nalatigheid en ook waren de uitbatingsregels overtreden. Meer dan 100 vissers dienden een schadeclaim in. Directeur Liu Cigui van het Zeebestuur reageerde op het milieu incident met het opdrijven van samenwerking met de omliggende provincies Liaoning, Hebei en Shandong en met Tianjin. Meer bepaald zal betreffende offshore olieontwikkeling en het lozen van afval strenger worden opgetreden door regelmatige patrouilles en een regelgeving met een preciezere vervuilingsdrempel.
Het Hai-bekken levert 15 % van China’s bnp. Het betreft een netwerk van smallere riviertjes die bijeenkomen in de buurt van Tianjin. Sedert 1963 werden op de bovenstroom 1400 dammen gebouwd die zowel dienen tegen overstromingen, voor irrigatie en voor waterkracht. China’s tweede grootste rivier de Gele rivier (5460 km) mondt eveneens in het Bohaigebied uit. Jaarlijks vervoert de Gele Rivier 1,6 miljard ton sediment. Deze vormt een grote delta bij de monding. In de lagere gebieden gebeuren ook het meest overstromingen. Er zijn dijken over een lengte van 1000 km. Begin 2003 besloot China 83 miljard te spenderen om de erosie door de rivier aan te pakken met de bouw van 160.000 dammen. Door gronderosie te beheersen over 20.000 km² is het slijk en zand in de rivier met 40 miljoen ton verminderd per jaar, aldus een verantwoordelijke van het waterdepartement. Het sediment doet de rivierbedding elke 10 jaar met één meter stijgen. De 110.000 reeds gebouwde dammen filteren 21 miljard ton zand uit.
Tussen 1972 en 1998 kwam de rivier 21 maal droog te staan en in 1997 stond een sectie van 700 km in Shandong droog gedurende 226 dagen. Daardoor kwam 133.333 ha grond zonder water, wat 13 miljard yuan schade opleverde. De regering gelastte in 1999 de Commissie van de Gele
rivier om het water te verdelen tussen de provincies. Sedert 10 jaar stond hij niet meer droog en de waterconsumptie verminderde in de betrokken negen provincies per 10.000 yuan productie van 1.672 m³ in 1990 tot 308 m³ in 2006. Ook het ecologisch systeem herstelt van de droogte. Een moeras aan de monding, dat 200 km² groot is, telt nu opnieuw 6 miljoen vogels van 300 soorten, terwijl dat in 1990 nog maar 2 miljoen bedroeg. Vermelden we nog dat een autoweg van 12 km die deel uitmaakt van een verbinding tussen 6 steden langs de Bohaibaai zal omgelegd worden omdat de woonplaats van zeehonden in Panjin wordt bedreigd. De haven-zeehond is een beschermde diersoort die tijdens de winter van Korea naar China komt om er te baren. Door de olieontginning in de baai daalde de populatie dieren van 10.000 in 1930 tot 2.000 nu. De weg zou 6 km zuidwaarts verschuiven. Het initiatief komt er na een massale steun door 20 milieuverenigingen voor initiatiefnemer Tian die via microblog 10.000 posts kreeg en nadien uitgenodigd werd door het bestuur van Panjin.
Ecosteden
in Tianjin komt op 34 km ² een ecostad voor 400.000 personen. Tianjins ecostad ligt ten noorden van Tianjins Beihai speciale zone, die 45 km ver ligt van het stadscentrum. Het project werd in september 2008 tussen de regering van Singapore en deze van China opgestart om tegen 2020 op 34 km2 brakke zoutgronden een ecostad uit de grond te stampen voor 350.000 permanente en 60.000 tijdelijke bewoners. Deze wil tegen 2020 190.000 banen verschaffen, maar de meeste jobs bevinden zich in de dienstensector en sommige in de lichte nijverheid. Bedoeling is dat de helft van de ecostadbewoners er ook effectief werkt. De 34 km2 gronden betreffen brakke ongebruikte zoutgronden en daarin draagt de zone bij tot hergebruik van onproductieve grond. De uitbouw verloopt in 3 fasen, te beginnen in het zuiden en eindigend in het noorden. Sterk vereenvoudigd zijn de Chinezen verantwoordelijk voor de “hardware” zoals gronden en infrastructuur en Singapore voor het uitwerken van de “software” zoals het concept. Het masterplan voor de gehele zone werd al in 2008 goedgekeurd en belangrijk zijn de 22 kwantitatieve en 4 kwalitatieve doelstellingen die voorop gesteld worden. Bij deze doelstellingen of KPI’s (Key Performance Indicators) horen bijvoorbeeld: 60 % recyclage van vast afval, 20 % hernieuwbare energie, proportie groene verplaatsingen 90%, wateraanvoer voor 50 % uit niet‑traditionele bronnen zoals gezuiverd water. Het doel is van de zone een economisch duurzame, sociaal harmonieuze, milieuvriendelijke en grondstoffen-spaarzame stad te maken die een model is dat door andere steden kan overgenomen worden. De Wereldbank werd om technisch advies en financiële steun gevraagd vooral betreffende groene huisvesting en groen transport en we baseren ons op hun oordeel en kritiek op het project.
Op het schiereiland Caofeidian plant de provincie Hebei haar prioritair project, namelijk een ecologisch verantwoorde- en op recyclage gerichte nijverheid, met in annex eveneens een ecostad voor bewoners. De bedoeling is enerzijds het schiereiland uit te bouwen als een proefterrein voor kringloopeconomie met de klemtoon op de aanleg van grote terminals, staalfabrieken, petrochemie en elektriciteitsstations. Anderzijds komt er ook een ecostad waar op termijn een miljoen mensen gaan wonen. Voor deze ecostad tekent onder meer het Zweedse bureau SWECO in samenwerking met Beijing Tsinghua Urban Planning and Design Institute. Hoofdklemtoon van Caofeidian is evenwel het recyclage-model inzake industrialisering dat wordt nagestreefd. Voortrekker was Pekings Hoofdstedelijke Staalfabriek die Peking moest verlaten en naar het eiland moest verhuizen. Nu wordt er op de nieuwe locatie jaarlijks 10 miljoen ton, anderhalf miljoen meer dan in Peking, geproduceerd. Volgens een rapport van het ministerie van Milieu recycleert de staalfabriek echter nu 99,5 % van de vaste afval en 95 % van het afvalwater. Andere grote staatsondernemingen zoals PetroChina en Huadian Power Group hebben ook beslist om in Caofeidian hun energiebases te vestigen. De ontwikkeling van deze zone kost tussen 15 tot 20 miljard yuan, zal in twee fasen worden uitgevoerd en spitst zich toe op 4 domeinen: verschillende terminals, staalfabrieken, petrochemische projecten en ook diverse stations voor de opwekking van elektriciteit. Bij de terminals worden vier grondstoffenterminals voorzien van 250.000 ton, twee ruwe petroleumterminals van 300.000 ton, 16 steenkoolterminals van 50.000 tot 10.000 ton en een LNG‑terminal van 100.000 ton. Om de teer te verwijderen uit de overblijvende steenkool die in de staalfabrieken wordt gebruikt (ook een gemoderniseerde versie van de Tangshan staalfabriek moest naar het eiland verhuizen, wat 63 miljard yuan heeft gekost), komt er eveneens een verwerkingsstation dat 300.000 ton kan verwerken. Twintig aanlegplaatsen voor een totale overslag van 370 miljoen zijn al klaar.
Op termijn zullen de activiteiten op het schiereiland vooral gericht zijn op logistiek, fijn staal, chemie en uitrustingsgoederen voor elektriciteit, ontzilting, bouwmaterialen en gerelateerde sectoren. Op de waslijst van projecten bemerken we ook initiatieven op het gebied van wind en zonne‑energie, LED-chips, lichte metro, auto-onderdelen, chemie uit steenkool, niet-asbest breekbare materialen, zonneboilers, zonne-energieglas, het meten van ultrageluid, elektrische auto’s…Momenteel zijn er al 80.000 tal banen en tegen 2020 moet dit 400.000 worden.
De ontwikkeling en de bouw van de ecostad is onderverdeeld in drie fasen. De initiële fase tussen 2008 en 2010 is al afgelopen: het gaat om een zone van 12 km2 met een bevolking van 60.000 inwoners. De tweede fase loopt van 2011 tot 2020 en daarin wordt de ecostad uitgebreid tot 74 km2 met een bevolking van 800.000. Op lange termijn na 2020 wordt alles geïntegreerd en de stedelijke functies verbeterd met het oog om op 150 km2 meer dan een miljoen inwoners te kunnen huisvesten. De daad bij het woord voegend heeft de Caofeidan-ecozone voor 10 miljard investeringen geweigerd te aanvaarden omdat ze vervuiling veroorzaakten van het gebied bij de Bohaizee.
Liaoning
Liaonings kustgebied werd medio 209 door de regering erkend als apart ontwikkelingsgebied. Het heeft een oppervlakte van 55.600 km2 en 2920 km kustlijn en telt 18 miljoen inwoners. Het heeft talrijke zoutwinningsgebieden, aardgas, petroleum, magnesium, molybdenum maar ook de natuurgebieden te Shuangtaizi, Hekou en van de Dandong Yalu Rivier monding Inzake industrie staat het sterk in scheeps- en treinstelbouw, machines en uitrusting, petrochemie en metaal zonder de energiesector te vergeten.
De provincie Liaoning heeft een strategie om haar kustgebied te ontwikkelen. Deze heet “de vijf punten en de een lijn”. De lijn is de autoweg langsheen de vijf betrokken steden die zeven industriële centra omvatten: Changxing haveneiland en de Zhuanghe Huayuankou nijverheidszone in Dalian; de Yingkou nijverheidsbasis in Yingkou; de Liaoxi Jinzhou baai economische zone in Jinzhou, de Dandong nijverheidszone, de Panjin scheepsbouwzone en de nijverheidszone benoorden Huludao. De 7 zones beslaan samen 500 km2. Het Changxing eiland zou de snelst ontwikkelende havenzone moeten worden in Noordoost China. In de Huayuankou-zone ligt de klemtoon op nieuwe materialen, auto’s en auto-onderdelen, machines, elektronica e.a. Te Yingkou is de zone verdeeld in 6 gebieden: chemie, uitrusting, verwerking voor export, lichte nijverheid, nieuwe materialen en hightech. In Jinzhou zijn er twee nijverheidszones en een residentieel gebied die samen 33 km2 groot zijn. Jinzhou’s haven kan 60 miljoen ton jaarlijks verhandelen: vooral energie komt er aan bod. Te Huludao is de zone eveneens een 34 km2 groot en bestaat uit een gedeelte scheepsbouw, een gebied voor logistiek, een voor lichte nijverheid en een voor geïntegreerde industrie…Te Panjin werd al 3 miljard besteed aan de aanleg van de nijverheidszone en dit is ongeveer de helft van de geplande 6 miljard voor 40 projecten. Ook een gebied van 3 km2 voor ecotoerisme is voorzien. Vooral Dalian staat in Liaonings gebied centraal.
Dalian
De stad Dalian aan de Gele Zee, tegenover Zuid-Korea en Japan, koestert grootse plannen. De stad wil niet alleen een economisch centrum worden met onder meer een ‘Silicon Valley’, het streeft er eveneens naar om een prominent financieel centrum en een shippingdraaischijf te worden in Noord-China. Sedert 1992 kent Dalian onafgebroken een groei met twee cijfers en nu is de stad China’s achtste belangrijkste stad qua economische prestaties. Naar de toekomst toe zijn de ambities niet minder. Na verschillende jaren bouw en ontwikkeling wil Dalian een doorbraak forceren als verschepingscentrum voor Noord-Azië. Van 2003 tot 2008 werd 37 miljard besteed aan het verbeteren van de havenfaciliteiten. In 2008 ontving de haven dan ook 2,7 maal zoveel verkeer als in 2002. Er wordt gestreefd naar 500 miljoen ton vracht in 2020 en 20 miljoen containers. Ook de luchthaven zag in 2008 een verdubbeling van het aantal passagiers in vergelijking met 2003.
Centraal in Dalians plannen staat de Economische en Technologische Ontwikkelingszone’, die ernaar streeft om tegen 2012 3 economische clusters te cultiveren van 100 miljard yuan elk. Directeur Zhang Shikun legt uit dat vooral petrochemie zal ontwikkeld worden, en ook geavanceerde nijverheid en een ICT-centrum voor Noord-Azië. Maar liefst 38 grote petrochemische ondernemingen, met in totaal 44 miljard yuan productie, hebben nu een stek in de ontwikkelingszone. 2 polyester-producerende ondernemingen zijn al klaar voor productie. Een andere pijler in de zone is het vervaardigen van uitrusting: in 2008 werd een productie van 54 miljard bereikt en in 2009 70 miljard. Nu telt de zone 300 dergelijke ondernemingen en het is de bedoeling dat het een logistiek centrum wordt voor auto-onderdelen en voornamelijk voertuigen op basis van nieuwe energie.
De ICT-sector produceerde in 2008 voor 31 miljard yuan. Sinds 2003, jaar van de eerste software-beurs in Dalian, hebben 50 grote multinationals zich in de stad gevestigd. Vroeger steunde Dalian vooral op zware nijverheid. De softwarezone beslaat 153 km² en telt 2500 ondernemingen, waaronder 64 uit de wereldtop-500. Langs de Lushun-Zuidstraat liggen 9 softwarezones met in totaal 60.000 personen en 630 ondernemingen; 11 van hen tellen meer dan 1000 personeelsleden. De laatste jaren kenden vooral netwerkontwikkeling, tekenfilms, industriële design en het ontwerpen van geïntegreerde circuits een opgang. De softwarezone telt vier platformen voor openbare technologiediensten, 9 incubators, 31 instituten voor software-opleiding en 12 hoofdkwartieren voor economische technologie. De doelstellingen voor de volgende 5 à 10 jaar is 200.000 personen tewerk te stellen en tegen 2020 te figureren als ‘China Silicon Valley’ met 400.000 personeel en 300 miljard verkoop. De zone realiseert 80 % van de winsten in Dalian. De komende jaren wordt een verdere investering verwacht van 800 miljoen $.Nu nog zien of Dalian Bangalore op 7 jaar tijd kan inhalen.
Ten slotte wil Dalian openbloeien als financieel centrum. Eind vorig jaar bedroegen de totale activa van de financiële instellingen 767 miljard yuan, de verzekeringen totaliseerden 27 miljard en de futures ook 27 miljard, waardoor Dalian vooraan staat in het noordoosten. In totaal telt Dalian 186 financiële instellingen met 3000 afdelingen die in totaal 60.000 personen tewerkstellen. De stad heeft de grootste futures-beurs in China, die ook de grootste markt ter wereld is voor de verhandeling van plastics en de tweede grootste voor landbouwproducten, en bezit ook het enige centrum voor de wissel van buitenlandse valuta in het noordoosten.
Shandongs blauwe zone
Shandongs schiereiland is een van de 3 gebieden die de regering naast Guangdong en Oost-Zhejiang vorig jaar erkende als “blauwe economie” wegens het aandeel van zee-gerelateerde nijverheid- of diensten. Het gebied bestrijkt 159.000 km2 zee en 64.000 km2 aan land met de 6 steden Qingdao, Dongying, Yantai, Weifang, Weihai and Rizhao en 2 kantons onder Binzhou. Het gebied telt 33 miljoen inwoners en vervaardigt voor 1.650 miljard yuan. De zeegebonden nijverheid was in 2010 al goed voor meer dan 600 miljard yuan of 19 % van het nationale blauw totaal dat 3.200 miljard bedroeg. Shandong spendeert momenteel 2 miljard aan de ontwikkeling van deze troef. Op de eerste bijeenkomst ter lancering en concretisering van de zone werden voor 8 miljard $ contracten getekend en dit loopt over 23 programma’s. . Volgens Fei Yunliang van de zone gaan deze van landbouwtechnologie, nieuwe energie, over logistiek tot en met toerisme en cultuur. Het kanton Wendeng en het Hong Kong gebaseerd Shiwei willen de eilanden in het district Nanhai omvormen tot toeristische zone. De eerste fase ten belope van 5 miljard yuan moet af zijn tegen 2013 aldus Fei. Een speciaal investeringsfonds werd voor de gelegenheid opgericht tussen CCB International (Holdings) Limited (“CCBI”) en Shandong Luxin Investment Holding Group Company Limited. Het is vooral de bedoeling over te stappen van traditionele zeesectoren als visserij naar nieuwe terreinen. Zoals Dalian een baken is in Liaoning, is Qingdao dit in Shandong.
Qingdao
De stad Qingdao is in het westen bekend voor haar bier “Tsingtao”. De voormalige Duitse koloniale stad heeft ook enkele bekende merken van huishoudtoestellen op jaar grondgebied zoals Haier. De haven is ’s werelds 7° grootste vrachthaven. Gedurende de laatste tien jaren groeide het BRP jaarlijks met 10 %. Naast de traditionele nijverheden speelt Qingdao in op het plan om de nijverheden die verband houden met de zee te gaan ontwikkelen. Deze sector die nu instaat voor 10 % van de lokale economie, moet elk jaar met 1 % proportioneel stijgen zodat in 2015 15 % bereikt wordt, aldus vice-directeur Ren Zhengang van de lokale “Ontwikkelings‑en Hervormingscomissie”. Qingdao wil zich voornamelijk specialiseren in “zee‑productie” en dit kan gaan van kweken in een aquacultuur tot en met het produceren van diepzeeduik‑apparatuur. De stad gaat er overigens prat op dat de helft van ‘s lands oceaanresearch en dito instituten in Qingdao gevestigd zijn. Verder wordt de ontzilting van zeewater te gepromoot . Tegen 2015 moet een kwart van het water in de stad afkomstig zijn van de ontzilting. Experten onderzoeken zelfs of dit water niet kan getransfereerd worden naar waterdorstige gebieden.
De haven van Qingdao gaat zich voortaan minder toeleggen op export en daarentegen meer de import gaan ontwikkelen van voornamelijk petroleum en containers met ijzererts, aldus havenvoorzitter Chang Dechuan die zegt dat Qingdao 30 miljard yuan veil heeft om tegen 2015 haar omslag te verdubbelen. De haven van Qingdao die in staatshanden is, staat op de zevende plaats qua havens wereldwijd. Qingdao is echter China’s grootste importeur van petroleum en ijzererts en wil voortaan meer de banden met de binnenlandse afnemers versterken. In 2010 handhaafde Qingdao’s haven zich als ‘s werelds grootste importeur van ijzererts en China’s grootste importhaven van petroleum. Het doel is binnen enkele jaren groter te worden dan de Koreaanse haven Pusan als draaischijf in Noordoost Azië
Daartoe is reeds een nieuwe haven te Dongjiakou in aanbouw die zich ten zuiden bevindt van de 117-jarige bestaande in de Kiaochowbaai. Grotere schepen kunnen de kosten met 30 % drukken maar uiteraard moeten de dokken aangepast zijn, aldus vice-voorzitter Wang Baocheng. Het nieuwe dok te Dongjiakou zal het eerste in China zijn die schepen aankan met meer dan 400.000 ton grondstoffen. De haven wil vier dokken bouwen: één voor schepen van 400.000 ton, twee voor schepen van 200.000 ton en vijf voor schepen van 100.000 ton. Volgens de bouwplannen zullen 112 aanlegplaatsen worden gebouwd in Dongjiakou, wat 21 meer is dan in de bestaande haven. Binnen 3 à 5 jaren zullen de nieuwe dokken 40 miljoen ton aankunnen.
Dongying
De delta van de Gele rivier rond Dongying werd door de regering goedgekeurd als een ecologische ontwikkelingszone. Enerzijds zal het gebied worden beschermd en wordt de opwekking van wind- en biomassa-energie bevorderd, maar anderzijds blijft de nadruk op de productie van petroleum, petrochemie en boormachines. Het gaat om de eerste ecologische ontwikkelingszone in het land. Waar vroeger bij ontwikkelingszones nogal eenzijdig de klemtoon lag op de ontwikkeling van de economie, wordt hier een meer evenwichtige ontwikkeling in milieuverband aangeprezen. Het gebied van 25.000 km² bevindt zich in de provincie Shandong en omvat momenteel vier nijverheidsgebieden rond de havens van Dongying, Binzhou, Weifang en Laizhou. Daarin worden nu hightech, de nijverheidsparken en pilootgebieden van ecologische landbouw voorzien. Dongying, dat in het centrum ligt, heeft China’s tweede grootste ‘Shengli’-olieveld en telt ook meer dan 100 producenten van boorapparatuur. Jaarlijks wordt 20 miljoen ton olie geraffineerd door een achttal kleine faciliteiten. De stad wil samenwerken met ‘Sinopec‘ en ‘China National Offshore Oil Corp‘, opdat deze hun gefragmenteerde ondernemingen zouden herstructureren en de oude kleine installaties vervangen door grotere en nieuwe. Zo zou de raffinagecapaciteit opgetrokken worden tot 30 miljoen ton per jaar en zou tegen 2015 1 miljoen ton ethyleen worden voortgebracht. Daarnaast wil Dongyin tegen 2020 voor 1000 MW aan windboerderijen, vijf keer zo veel als de 200 MW nu.
Dezhou
Sinds 200 jaar is Dezhou, een stad in West-Shandong, gekend voor zijn kip gekookt in een soja saus met kruiden. Vandaag is de bekendheid van deze stad met 5,5 miljoen inwoners aan het veranderen van de keuken naar de zonne-energie. De straatlampen en de verlichting in de parken zijn uitgerust met kleine zonnepanelen. Zonneverwarmers staan op de daken en zelfs de verkeerslichten krijgen hun stroom van de zon. Ook de verlichting in publieke ruimten en tuinen in Dezhou komt van PV-systemen. Volgens stadsexpert Xu Jie is 80 % van de woongebouwen in de stad uitgerust met verwarming op basis van zonne-energie. De stad verwacht dat in de toekomst alle vastgoedprojecten energiebesparende maatregelen bevatten, anders worden ze niet goedgekeurd, aldus vicedirecteur Cheng Muwen van de stedelijke “Ontwikkelings- en Plancommissie”. In juni vorig jaar krijgen de kopers uit een pilootproject de sleutel van een van vier (van de twaalf te bouwen) woongebouwen met 12 tot 15 verdiepingen, waarbij speciale nadruk ligt op energiebesparing. Uiteindelijk zal de buurt 1900 gezinnen tellen met verwarming en airco op basis van zonnepanelen in het dak. Nochtans krijgt Dezhou niet meer zonlicht dan andere steden. Wel telt de stad honderd privébedrijven inzake zonne-energie. Ze hebben een jaarinkomen van 5 miljard yuan en zijn goed voor 16 % van China´s waterverwarming op basis van zonne-energie. De Himingroep beweert 3 miljoen m² van vacuumbuizen op zon te verkopen. In 2007 maakte Himin, de grootste producent van zonneverwarmers, een jaarwinst van 67 miljoen RMB. Uiteraard is het gebouw van Himin helemaal ecologisch ingericht en dezelfde buizen dienen zowel voor afkoeling in de zomer als verwarming in de winter. Glas absorbeert hitte en de jaloezie gaat open of dicht met de temperatuur. Naast Himins hoofdzetel met 800 werknemers staat een vijfsterrenhotel van 500 kamers, ook met dezelfde energiebesparende maatregelen. Volgend jaar vindt in dit gebouw een internationaal congres plaats over zonne-energie. Dit vormt een deel van Himins ambitieus plan om een ‘Zonnevallei’ van 333 ha op te richten in de buitenwijken van Dezhou. Himins voorzitter Huang Ming wil er zowel een onderzoeks- als fabricagecentrum van wereldformaat van maken dat energiebesparende maatregelen promoot. Deze industrie levert Dezhou alvast 800.000 jobs op en dit zou nog aangroeien met 150.000 tegen 2020. Greenpeace heeft reeds in een artikel Dezhou aangeprezen als lichtend voorbeeld.
Baoding
Baoding bevindt zich 150 km van Peking en aangespoord door het succes van Yingli Green dat uitgroeide als producent van zonnepanelen, begon de lokale ontwikkelingszone sinds 2002 zich te specialiseren in hernieuwbare energie. In 2006 voordien werd er de “Elektriciteitsvallei” ingehuldigd en daarvan maken deel uit: firma’s en technologie qua wind-, zonne-,getijden-energie, biomassa en energiebesparing. Al in 2007 droeg deze sector met 170 ondernemingen en twee overheidslabs 12 % bij tot de stedelijke productie en verwacht wordt dat dit de helft wordt in 2050. De laatste 3 jaren groeide deze met 14 % per jaar om in 2010 45 miljard inkomen te hebben. De groeivoet tegen 2016 wordt op 30% voorspeld. . Yingli kreeg van China’s Ontwikkelingsbank een kredietlijn van 5 miljard yuan. Zhonghang Huiteng Windpower is een van de grootste producenten van windmolens en op dit terrein is ook China Guodian Corp aktief die haar productie van 900 windmolens op een jaar jaren wil verdubbelen. Mitsubishi Electric… Andere domeinen waar Baoding goed in wil zijn betreft batterijen en elektriciteitsdistributie. De stad heeft 110 verkeerslichten geïnstalleerd op basis van zonne-energie en nieuwe gebouwen moeten voorzien zijn van zonneboilers. Naast de nieuwe energie telt Baoding ook diverse fabrieken in de autonijverheid en kreeg van de Nationale Ontwikkelings-en Hervormingscommissie in 2007 de titel van “Nationale basis van auto’s en onderdelen: daartoe behoort de Great Wall group- leider in pickup wagens,
Hebei ChangAn Group (camionetten), Lizhong Wheel Group (aluminium velgen) en Fengfan Co. Ltd (batterijen). De combinatie van hernieuwbare energie met de autosector plaatst de stad in een goede uitgangspositie aangaande de koolstofarme en duurzame toekomst. Tegen volgend jaar moet de hst Peking-Baoding af zijn en dan duurt het traject amper een half uur: wordt Baoding straks een verplicht nummertje voor de toerist in Peking naast de verboden stad, Tiantan en de Lange Muur? Hoe dan ook de regio langs de Bohaizee lijkt ons voldoende troeven in handen te hebben om op termijn de concurrentie met Jangtse Rivierdelta en Parelrivierdelta aan te kunnen.
.Beknopte bibliografie
3 Mega-cities Regions in China; CBRE Research Asia
The Tianjin Planning Bureau, China, Bohai Rim Megalopolis, August 2011
A Province in motion, Brandon Taylor, Beijing Review, 23/11/2011
A province that marches with the times 2011-07-09 ; Nie Chenxi , China Daily
Hebei plans economic zone around Beijing; chinadaily.com.cn; 2010-12-01
http://www.renewableenergyworld.com/rea/news/article/2011/05/chinas-hebei-province-aims-to-boost-renewable-energy-development
‘Five Points, One Line’ strategy guiding light for Liaoning , Song Lijun, China Daily
2007-03-09
The 4th International Conference of the International Forum on Urbanism (IFoU); 2009 Amsterdam/Delft ;The New Urban Question – Urbanism beyond Neo-Liberalism, Eco-City and Eco-planning in China: Taking an Example for Caofeidian Eco-City; Qiang, Ma
SWECO, Caofeidian Ecocity, José-Ignacio Ramírez
GIWA Regional Assessment 34 ; Yellow Sea
http://cnbusinessnews.com/china‑launches‑first‑ocean‑economic‑zone/
Baoding. A global Electric Valley for sustainable energy production? Rasmus Reinvang (ed.), WWF China; China Renewable Energy Industry Association (CREIA), China Wind Energy Association
Chinasquare: tags Bohai, regio, Tianjin, Qingdao, Dalian
