Fiona Edwards*
Het onderstaande is een opiniestuk. Het geeft de meningen van de auteur weer en niet noodzakelijk die van de redactie van ChinaSquare. Oorspronkelijk werd het stuk gepubliceerd op de website van CGTN, een Chinese officiële zender voor het internationale publiek.
De Amerikaanse regering probeert van Europa een bondgenoot te maken in zijn koude oorlog tegen China. De Europese Unie heeft tot dusver geweigerd zich hierin te laten meeslepen. Het getouwtrek maakt de regio echter tot een belangrijk brandpunt in de wereldpolitiek van vandaag.
Deze gevaarlijke Amerikaanse agenda, die volledig indruist tegen de belangen van de mensen in Europa, China en de VS, wordt jammer genoeg en aanhoudend naar voren geschoven door de Amerikaanse regering. Maar er groeit tegelijk wereldwijd veel verzet tegen deze riskante koude oorlogspolitiek, ook in Europa.
Dat de belangen van de Amerikaanse voorstanders van de nieuwe koude oorlog tegengesteld zijn aan die van de Europese bevolking is bijzonder duidelijk. Deze nieuwe koude oorlog tegen China is begonnen door de voormalige Amerikaanse president Donald Trump. Het openlijk uitgesproken doel van de VS is om de economische ontwikkeling van China te blokkeren, iets dat de huidige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken blijft omschrijven als de ‘grootste geopolitieke test’ waarmee de VS in de 21e eeuw wordt geconfronteerd.
De manier waarop de nieuwe Amerikaanse president Joe Biden China aanvalt verschilt van die van Trump doordat de Amerikaanse regering vandaag probeert om een breder internationaal front van Amerikaanse bondgenoten te vormen. Europa wordt hiervoor gezien als een zeer belangrijke regio. Deze aanpak stuit echter op het obstakel van de publieke opinie in Europa. In januari 2021 bleek uit peilingen van de European Council of Foreign Relations (ECFR) dat een meerderheid van de Europeanen gelooft dat China ‘de komende tien jaar machtiger zal worden dan de VS’ en dat de meeste Europeanen willen dat hun landen ‘neutraal blijven in een conflict’ tussen de twee supermachten. Mark Leonard, een van de directeuren van de ECFR zie hierover onlangs : ‘het Europese publiek denkt dat er al een nieuwe koude oorlog is, maar wil er niets mee te maken hebben.’ Verder voegde Leonard eraan toe: ‘Uit onze peiling blijkt dat wie de Europese kiezers van de noodzaak van een “koude oorlog” wil overtuigen het risico loopt hen van zich te vervreemden’.
De bevolking heeft een afkeer voor die koude oorlog, maar op de meest recente topbijeenkomsten van zowel de G7 als de NAVO in juni 2021 heeft Biden alles op alles gezet om bondgenoten te vinden voor zijn agenda. Onder druk van de Amerikanen ging het communiqué van de NAVO-top zover om de opkomst van China een ‘stelselmatige uitdaging’ en een ‘veiligheidsdreiging voor de westerse militaire alliantie’ te noemen. Uit opiniepeilingen blijkt duidelijk dat de meerderheid van de Europese bevolking dat niet zo ziet.
Het is duidelijk absurd om te suggereren dat China een bedreiging vormt voor de NAVO-landen. In feite is precies het tegenovergestelde het geval. Zowel Europa als de VS liggen duizenden kilometers van China, en China heeft geen strijdkrachten die zelfs maar in de buurt van Europa of de VS komen. De Amerikaanse militarisering van de Stille Oceaan is het afgelopen decennium hand over hand toegenomen. De VS hebben momenteel 400 militaire basissen rondom China en het Amerikaanse leger heeft voor 2022 verzocht om een budget van honderden miljarden dollar die moeten dienen om zijn capaciteiten te verbeteren met het expliciete, zij het onrealistische, doel om China te overweldigen. Jammer genoeg zien we dit jaar ook nog dat Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland oorlogsschepen naar de Zuid-Chinese Zee sturen. Deze acties zijn militair onbelangrijk, het zijn politieke, provocerende steunbetuigingen aan de militarisering van de Stille Oceaan waarvan de VS het voortouw neemt. China laat geen oorlogsschepen rondvaren langs de Amerikaanse of Europese kusten.
Een verdere escalatie van de nieuwe Koude Oorlog tegen China vond plaats in september, met de aankondiging dat Groot-Brittannië, Australië en de VS een alliantie hebben gevormd die bekend staat als AUKUS. Hierdoor zullen Groot-Brittannië en de VS Australië voorzien van de technologie om nucleair aangedreven onderzeeërs in te zetten.
Elk land in Europa dat meedoet met het koude oorlogsbeleid van Washington zal economische schade oplopen, want banen, handel, investeringen en toegang tot geavanceerde technologieën kwijtspelen. China is al een belangrijke handelspartner van de meeste Europese landen en er is een toenemende ontwikkeling naar meer economische samenwerking. Daarom zijn de pogingen van de Verenigde Staten om die samenwerking tussen de EU en China te verstoren, bijvoorbeeld door de ondertekening te voorkomen van het EU-China Comprehensive Agreement on Investment, schadelijk voor de belangen van de Europese bevolking.
Door de nieuwe koude oorlog tegen China krijgen de grote wereldproblemen niet de nodige aandacht en wordt de oplossing ervan bemoeilijkt. Europa zou moeten kiezen voor de internationale samenwerking die nodig is om de echte bedreigingen en problemen waarmee de hele mensheid wordt geconfronteerd, aan te pakken. Dat wil zeggen: de strijd tegen de aanhoudende Covid19-pandemie winnen, zorgen voor economisch herstel en voor de maatregelen die dringend nodig zijn om een dreigende klimaatramp tegen te houden
* Fiona Edwards is lid van het organisatiecomité van de No Cold War campagne. Zij bereidt op het moment een online zoom meeting voor op zaterdag 23 oktober met het doel in Europa het verzet op gang te brengen tegen de nieuwe koude oorlog onder leiding van de VS tegen China.
Ik ben het eens met de wens die in dit artikel uitgesproken wordt. Ik deel echter niet de mening dat er binnen Europa (EU) een groot verzet is tegen het volgen van de VS in de koude oorlog met China.
De Nederlandse overheid en een breed scala van de Nederlandse politici doen ongenuanceerd aan de anti-China rage mee. De media volgen hen. Wat ik als Nederlander op de Vlaamse TV zie is niet gunstiger. Wat mij nog meer verontrust is dat zoveel academici ook meedoen. Mijn ervaringen als auteur van een recent gepubliceerd boek dat poogt China vanuit een cultureel perspectief te beschrijven zijn dat het vrijwel onmogelijk is een tekst die niet uitdrukkelijk negatief over China is besproken te krijgen.
Wel zijn er onder de burgers van Europese landen grote groepen mensen die zich zorgen maken over deze trend. No Cold War is een coalitie van een deel van deze groepen. Echter, nog te veel mensen durven niet actief tegen de hoofdstroom in te gaan. Ze houden zich stil omdat zij zich niet eindeloos willen verdedigen.
De grootste hoop ligt mijns inziens bij het bedrijfsleven. Ondernemingen zijn nooit gestopt China als het beloofde land te zien en China’s succes in het bedwingen van COVID-19 heeft dat alleen maar versterkt. De stijgende FDI vanuit Westerse landen naar China bewijst dat. Dit levert een politiek interessante situatie op: links georiënteerde burgers en CEOs van multinationals vinden elkaar nu in de strijd tegen het sluiten van alle deuren naar China. Laten we hopen dat ondernemers een krachtige stem kunnen laten horen in de richting van hun respectievelijke regeringen en de EU om een dialoog met China aan te houden en niet tot een nieuwe koude oorlog over te gaan. Mensen die gewoonlijk niet zoveel met ondernemers moeten zich dan toch bij hen aansluiten. De grote tegenstelling in de wereld van vandaag is niet langer links – rechts maar westen – niet-westen.
Hello,
I lived in China for the last 7 years.
I have a business there, with employees.
My wife is Chinese and my kids are going to a Chinese school.
I’ve been “practising” China for more than 20 years.
[I’m just writing this as an introduction just to avoid the classic counter-comment “you’ve never been there; you don’t know China”]
Why is the author of this article (and the person putting the comment) saying that it is the US who is “starting a new Cold War”? Stating it is not enough. What are the facts behind such statements? The banning of Huawei? I could cite the treatment of Google or Facebook in China… The imposition of tariffs? I could cite the tremendous roadblocks that the party state puts in front of Western businesses in some industries trying to develop their activities in China. Measures set-up by the US (and lately by Europe) to protect it’s intellectual property ? I could cite the systematic pilfering of western intellectual property by the Chinese party state for the last 30 years. Etc.
An “anti-China rage”, as Mister Peverelli writes? Not quite so. Just the realization, at long last, of the reality of the situation: at the end of the day, on matters of the utmost importance (I’m not talking about jobs, business, etc., I’m talking about human rights, the will of the people and all other aspects of society which call upon a tiny bit of moral appreciation), there can be no compromise with an autocratic regime whose overarching priority will always be to stay in power whatever the cost.
“De grootste hoop ligt mijns inziens bij het bedrijfsleven” ? In a sense, yes. I’ve been in business for whole my career and have never been able to cope with the abysmal poor level of morality and courage of business people. Western multinationals in the US and Europe come out with statements defending BLM because it’s easy and doesn’t cost them much… but you don’t hear any of these cowards say anything about the horrendous treatment by the party state of the Uyghurs or the repression against Tibetans, not to speak about the brutal clamp down on civil liberties in Hong-Kong. When they are confronted by journalists or activists about their blatant hypocrisy, all they can oppose are bland statements from their PR departments saying “we respect all rules and regulations in all countries where we are active”. So indeed yes, they will do all they can to try to make sure that nothing hampers their quest for money.
As for the ECFR survey cited in the article, I searched the ECFR website for a survey done around January 2021 but couldn’t find it (the author did not provide a clear link to the source).
But I found another one on ECFR (see here: https://ecfr.eu/publication/crisis-of-confidence-how-europeans-see-their-place-in-the-world/) which is more nuanced.
When asked about their views on China’s relationship with Europe, Europeans responded:
– 5% -> An ally – a country that shares our interests and values
– 36% -> A necessary partner – a country we must strategically cooperate with
– 23% -> Don’t know
– 25% -> A rival – a country with which we need to compete
– 12% -> An adversary – a country we are in conflict with
In the same survey, when asked about their preference for what the EU should be, the answers were:
– 33% -> a beacon of democracy and human rights, prioritizing the rule of law and high democratic standards within its own ranks
– 18% -> one of the world’s great powers, capable of defending itself from external threats, including through military means when necessary
– 17% -> The EU should be a defender of European traditions and values, keeping nation states strong
– 15% -> The EU should be an open and thriving single market, with integration largely limited to the economic domain
– 12% -> The EU should be dismantled; EU countries would be better off without it
– 5% -> None of the above
This seems to me quite more nuanced than just stating that “the majority of Europeans want to stay neutral in a Cold War between the US and China”.
Now regarding the “security” aspect of the article, it’s clear from the comments of the author that she is far from knowledgeable about security and geostrategic issues. China is catching up fast in terms of military capabilities. Who controls Taiwan controls the South China Sea. And who controls the SCS controls the gateway to the most dynamic economic region in the world and to international trading routes. Etc.
Ik zou graag een tegenreactie schrijven, uiteraard met in acht neming van dezelfde goede manieren als in al mijn bijdragen aan deze site. Dat wordt mij niet makkelijk gemaakt. De schrijver valt van de hak op de tak en ook al bevat zijn reactie geen grof taalgebruik, het is op meerdere plaatsen polemisch omwille van de polemiek.
In zijn beginalinea gaat hij meteen al in de fout door aan te nemen dat Fiona Edwards of ikzelf hem af zouden gaan rekenen op het aantal jaren van bezig zijn met China. Dat zou ik nooit doen. Ervaring telt, maar ervaring levert enkel ruwe data op. Om die data tot inzicht te transformeren moet je rationeel analyseren en formuleren.
De tweede fout in deze reactie is het te grote aantal onderwerpen dat de schrijver aansnijdt. Alle onderwerpen zijn zinvol, maar op deze manier aan elkaar geregen wordt het een soep met zoveel ingrediënten dat de consument ervan er geen naam meer aan kan geven. Waar gaat het over? Wat is je punt? Deze discussie gaat over een concrete zaak: de handelsoorlog tussen China en de VS.
Noch Fiona noch ikzelf geven, direct of indirect, aan dat China perfect is. Wanneer A en B een conflict hebben, ligt de oorzaak bij beide partijen. Echter, wanneer het conflict escaleert, is het gewoonlijk één van de partijen die daartoe aanzet. De basis van het handelsconflict tussen China en de VS ligt in de grote cultuurverschillen. China en de VS zijn op meerdere culturele dimensie elkaars tegenpolen. In mijn andere bijdragen aan chinasquare.be heb ik daarnaar al verwezen. Nationale culturen als sets basiswaarden van een volk zijn letterlijk equivalent; ze zijn gelijkwaardig. Er is niet zoiets als een kwaadaardige of inefficiënte cultuur. Als West-Europeaan wonend in China kun je bepaalde aspecten van het leven in China als onaangenaam of zelfs ongepast ervaren. Dat mag je zeker uiten, maar je moet dat gevoel wel tegen je eigen culturele waarden relativeren. De auteur van deze reactie doet dat nauwelijks.
Door de cultuurverschillen wordt er in China en de VS op heel andere manieren gedacht over zaken als rechten en plichten, de rol van de overheid, e.d. Dat leidt in de commerciële betrekkingen tot conflicten. In het verleden hebben zich al verscheidene conflicten en conflictjes voorgedaan. Daar konden de partijen tot voor kort redelijk goed mee omgaan. Donald Trump heeft echter besloten het te laten escaleren. Op dat moment was de VS de schuldige partij in de handelsoorlog.
Wanneer we ons op dat punt concentreren, dan zien we dat China alles op alles zet niet aan die escalatie bij te dragen. Eigenlijk is er dus geen sprake van een echte handelsoorlog, want China vecht nauwelijks terug. China doet wat het vaker doet in gevallen als deze: het neemt een afwachtende houding aan. Laat de andere partij maar even stoom afblazen, dan gaan we daarna wel weer om de tafel zitten.
Het tweede aspect van de handelsoorlog dat Fiona aansnijdt is de rol van de EU. Ik steun haar mening dat de EU kansen mist door zich te sterk achter de VS te scharen. Daar kun je het uiteraard niet mee eens zijn. Daar kunnen we dan over discussiëren. Echter, cijfers over hoe geliefd de EU onder de burgers van diverse EU-landen is voegen niets aan die discussie toe. Door dit soort informatie in de arena te gooien wordt die arena voor een fatsoenlijke discussie onbruikbaar gemaakt. Als ik op alle ‘argumenten’ in zou gaan, zou ik mee aan hetzelfde schuldig maken.