Tweede deel van ‘Is het Chinese systeem beter dan het Amerikaanse systeem?’, Opinies van Arnaud Bertrand.
Ingeleid en bewerkt door Ng Sauw Tjhoi. Met zijn toestemming overgenomen uit China Vandaag, juni 2023. Vandaag deel 2, het vervolg van deel 1
Je kunt China niet veranderen, China verandert jou
Arnaud Bertrand vervolgt: terug naar mijn derde experiment, waar je ook 100% zeker van kunt zijn is dat binnen 300 jaar Amerika en de hele westerse wereld bijna onherkenbaar zullen zijn. Ik bedoel, de VS bestonden 300 jaar geleden niet eens als land. En wat Frankrijk betreft, in 1723 waren we een monarchie onder Lodewijk de 15de, een land met totaal andere waarden. Veel van ons leven draaide om religie, terwijl een van onze kernwaarden tegenwoordig seculariteit is.
En in feite, ironisch genoeg, als je de beweging van de ‘Lumières’ (beweging van verlichters) bestudeert, de Verlichting met Voltaire en Rousseau die leidde tot de transformatie van Frankrijk in een seculiere samenleving, dan wordt het duidelijk dat veel van deze verlichtersideeën zijnbeïnvloed door de Chinese filosofie, door de vertaling van de ‘Chinese klassiekers’ door Matteo Ricci.
Dus ironisch genoeg, hoewel Ricci naar China ging om het christendom te verspreiden, zijn wij het die uiteindelijk waarschijnlijk meer veranderd zijn door de Chinese ideeën dan zij door de westerse. Hoe dan ook, om te besluiten over stabiliteit, het is duidelijk dat zowel nu, maar ook vanuit een historisch perspectief op de lange termijn, het Chinese systeem zeer duurzaam is, terwijl het westerse systeem onstabieler is en meer onderhevig aan diepe transformaties, wat natuurlijk goed kan zijn, maar ook zeer destabiliserend.
Welvaart
Laten we eindigen met welvaart. Als we het hebben over BBP per hoofd van de bevolking of salarisniveaus, dan is de gemiddelde Chinese burger duidelijk nog steeds minder welvarend dan zijn westerse tegenhanger. China begon aan zijn moderne economische ontwikkeling ook veel lager en veel later. De vergelijking is dus niet helemaal correct. De juiste manier van inschatten kan volgens mij dan ook maar als we de vergelijking maken tuusen de aanpak die China volgt om zijn burgers welvarend te maken, en de aanpak van het Westen. Zo kunnen we min of meer bepalen welk systeem meer kans biedt op duurzame welvaart op de lange termijn. We hadden het al over de armoedebestrijding en de inspanningen van China op dat vlak. Tussen 2014 en 2021, acht jaar dus, besteedde China bijna 14 biljoen yuan aan deze inspanningen, ofwel ongeveer 2,1 biljoen dollar.
Hier komt een veelzeggende parallel. Dat gigantisch bedrag is ongeveer wat het Amerikaanse ministerie van Defensie en het ministerie van Buitenlandse Zaken samen hebben uitgegeven aan hun oorlogen in het Midden-Oosten en Afghanistan na 9/11.
En dat is het belangrijkste punt dat ik wil maken als het gaat om welvaart. China besteedt bijna al zijn geld aan investeringen in zichzelf en in zijn mensen, aan projecten van een onvoorstelbare omvang om het Chinese volk welvarender te maken. En ik denk dat iedereen het erover eens is dat dit niet helemaal is wat er in het Westen wordt gedaan.
Infrastructuur
Over infrastructuur, dat is ook welbekend. Sinds 2008 heeft China 40.000 km hogesnelheidsspoor aangelegd en het land is van plan er tegen 2025 nog eens 11.000 km bij aan te leggen. De VS hebben slechts 80 km hogesnelheidstrein in het land.
Over de energie-infrastructuur. China is beroemd om gigantische energieprojecten zoals de Drieklovendam. China zal in de komende 15 jaar ook meer kernreactoren openen dan de rest van de wereld in de afgelopen 35 jaar bij elkaar. Recentmaakte de krant China Daily bekend dat China zijn zonne- en winddoelstellingen voor 2035 jaren veel vroeger zal halen, en dat China’s nationale capaciteit voor hernieuwbare energie voor het eerst de steenkoolcapaciteit heeft ingehaald. Belangrijk omdat uit de meeste onderzoeken blijkt dat energie de belangrijkste component is voor onze welvaart. China verbruikt al 50% meer energie dan de VS. En als je naar de trend kijkt, verbruikt China steeds meer en meer energie, terwijl de VS sinds het jaar 2000 ongeveer gelijk is gebleven. Europa zal het, zoals vrij gemakkelijk te voorspellen is, met zijn huidige situatie ook zeer moeilijk krijgen, zo niet onmogelijk, om zijn energieverbruik in de nabije toekomst aanzienlijk te verhogen. Na verloop van tijd leiden dergelijke investeringen tot een drastische verhoging van de efficiëntie, de productiviteit en natuurlijk de feitelijke output, die allemaal bijdragen tot de welvaart. Het is de logica zelve. Hoe meer je in jezelf investeert, hoe beter je kansen om het te maken. Aangezien China het land is dat het meest gericht is op toegewijd investeren in zichzelf, is het vrijwel zeker dat zij hun bevolking in de nabije toekomst meer welvaart zullen bezorgen.
Als algemene conclusie hoop ik dat ik u heb kunnen laten inzien dat het Chinese systeem, met zijn nadruk op collectieve vrijheid, stabiliteit op lange termijn en onwrikbare investeringen in zichzelf, aantoont in staat te zijn een meer holistische benadering van maatschappelijk welzijn te bieden. Hoewel de Amerikaanse en Europese systemen hun verdiensten hebben, is het de unieke combinatie van deze eigenschappen van het Chinese systeem die ervoor zorgt dat zijn burgers kunnen genieten van een grotere algemene stabiliteit, welvaart en … zelfs vrijheid. Dank u.
Arnaud Bertrand antwoordt op de input van Adrian Zenz
Een belangrijk argument van Adrian Zenz is dat het succes van China meer te danken was aan het volk dan aan de regering. Een uitstekend tegenvoorbeeld is India, want hier heb je een land ook in Azië, met stilaan meer aantal inwonersdan in China. En mensen die net zo slim zijn, net zo hardwerkend, net zo in staat zijn tot succes als de Chinezen. Het enige verschil is een andere regeringsvorm. Ze begonnen op dezelfde lage basis. Ik denk dat zelfs China in de jaren 50 veel lager stond dan India. En natuurlijk haalde China India in, zoals we allemaal weten. En nu denk ik dat de Chinese economie iets van 5 of 6 keer die van India is. Maar het belangrijkste argument dat Zenz maakte gaat over individuele vrijheid en mensenrechten. Laat me daar even op ingaan.
Ten eerste, laten we duidelijk zijn dat geen enkel systeem immuun is voor mensenrechtenschendingen. Laten we niet vergeten dat we net 20 jaar van extreem destructieve oorlogen in het Midden-Oosten en Afghanistan achter de rug hebben. Volgens het project ‘Cost of War’ van de ‘Brown University’ zijn bijna één miljoen mensen omgekomen door direct oorlogsgeweld, waaronder bijna 400.000 burgers.
Beschuldigingen aan het adres van China over mensenrechten zijn eigenlijk meer een weerspiegeling van de achteruitgang van ons eigen systeem, een teken van ons groeiende onvermogen om naar binnen te kijken en ons te richten op het verbeteren van onszelf, dan een weerspiegeling van de ontoereikendheid van het Chinese systeem.
Deze beschuldigingen hebben namelijk slechte gevolgen voor ons en ondermijnen uiteindelijk onze eigen welvaart, stabiliteit en vrijheid.
Genocide in Tibet?
Om te beginnen wil ik u meenemen naar een moment in de geschiedenis van de Koude Oorlog dat vrij relevant is. In de jaren zestig waren er ernstige beschuldigingen tegen China dat zij genocide pleegden op het Tibetaanse volk. Een zeer prestigieuze organisatie, de ‘Internationale Commissie van Juristen’, een NGO bestaande uit eminente juristen, bracht een gedetailleerd rapport uit waarin werd geconcludeerd -ik citeer-: ‘De commissie stelde vast dat er in Tibet genocide was gepleegd in een poging de Tibetanen als religieuze groep te vernietigen, en dat dergelijke daden genocide zijn. In het rapport wordt met name opgemerkt dat er een wijdverbreide overtuiging was dat een groot aantal Tibetaanse vrouwen was gesteriliseerd, een bewering die daarna in het publieke debat geruisloos als de waarheid werd aanvaard. Het is slechts 34 jaar na dato dat een Amerikaanse professor aan de ‘Universiteit van Cincinnati’ in 1994 onthulde dat het ‘Internationaal Gerechtshof’ (Den Haag, NL) is opgericht als een middel voor clandestiene CIA-financiering om een internationaal propaganda-tegenwicht te bieden aan wat werd gezien als een potentieel voordeel voor de Sovjet-Unie. En natuurlijk, wat je ook gelooft over de omstandigheden van de Tibetanen in China, we weten nu zeker dat er geen Tibetaanse genocide heeft plaatsgevonden. De Tibetaanse bevolking in China is gegroeid van ongeveer 2,5 miljoen mensen toen de beschuldiging werd geuit in de jaren 1960 tot 6,3 miljoen vandaag in de laatste volkstelling van 2020, … dat betekent dat de bevolking bijna verdrievoudigd is sinds de genocide werd geclaimd.
Nu is het wel waar dat de Chinese overheid de individuele vrijheid van de Tibetanen heeft beperkt. Zo mogen ze bijvoorbeeld de 14e Dalai Lama niet aanbidden, zoals bekend is. Maar zoals zo vaak als het over China gaat, verdraaien we de waarheid, die zeer genuanceerd en ongelooflijk complex is, tot beweringen die zo extreem zijn dat ze puur fantasmesworden. En belangrijker nog, wat heeft het voor zin? Ik ben er diep van overtuigd dat heel weinig dingen zó destructief zijn als de lezingen en de beweringen die wij over China doen als het gaat om de mensenrechten.
Beeldvorming Xinjiang kan u schaden
Ik ben er bijvoorbeeld van overtuigd dat heel weinig dingen de afgelopen vier jaar zoveel schade hebben toegebracht aan het beeld dat de Chinese bevolking van het Westen heeft als de beweringen over Xinjiang. Waarom? Ten eerste: neem niet aan dat de Chinezen, vooral de jongere generatie, er niet van op de hoogte zijn. Ze weten er allemaal van en ze zijn in feite zeer verontwaardigd over ons, het Westen. De reden daarvoor is dat Xinjiang één van de populairste toeristische bestemmingen in China is geworden. Tientallen miljoenen Chinezen gaan er elk jaar heen. En waarom gaan ze daarheen? Allereerst omdat het echt een hele mooie plek is, maar ook om een grotere cultuur te ervaren. Xinjiang is de meest exotische provincie, cultureel gezien, van China.
Wat is de conclusie als men naar Xinjiang gaat en de cultuur van de Oeigoeren ervaren heeft?
De conclusie is dat wat de buitenlanders beweren niet waar is. Ik heb deze zaak met veel Chinezen besproken, en omdat ze in China allemaal weten dat veel Oeigoeren gestuurd zijn naar -wat de Chinezen- ‘beroepsonderwijs en opleidingscentra’noemen en wat in het westen ‘heropvoedingskampen’ worden genoemd. Zij weten ook dat er in Xinjiang veel toezicht is, veel meer dan in de rest van China met politiebureau’s en ookom de 100 meter cameraposten.
Iedereen kan dit zien wanneer men Xinjiang bezoekt. De cijfers over Xinjiang zijn duidelijk dat de reactie van de regering op het terrorisme en de separatistische groeperingen in de regio zeer hardhandig was. Vele Oeigoeren én Chinezen zijn het erover eens dat het optreden te zwaar en teveel was. Als we in plaats van het zo te analyseren, een ‘verhaaltje’ creëren om China onderuit te halen eerder dan een boodschap te geven uit oprechte bezorgdheid, en bovendien hen te beschuldigen van genocide …. Meer zelfs nog, China te sanctioneren en ook de Oeigoeren in Xinjiang zelf. De VS heeft wetgeving opgesteld die export uit Xinjiang volledig verbiedt. Hoe helpt het de Oeigoeren af te snijden van de internationale handel? Dat is mij een raadsel.
Dit alles leidt ertoe dat de Chinese bevolking zich tegen het westen keert en dat de mensenrechten worden ondermijnd, omdat zij leren het te zien als een wapen, een instrument in het westers arsenaal om hier bij ons de haat tegen China aan te wakkeren en agressie tegen China, zoals de sancties, te rechtvaardigen.
(foto Xinhua/Gao Han) disclaimer
De moslimwereld over Xinjiang
Het leidt er ook toe dat niet alleen de Chinezen zich tegen het Westen keren, maar ook de hele Moslimwereld. Is het u opgevallen dat geen enkel moslimland het westerse standpunt over Xinjiang heeft gesteund en in plaats daarvan ervoor gekozen heeft China te steunen? Waarom? Omdat ze die film al eerder hebben gezien. De demonisering, de maximalistische beweringen, en het was op hen gericht en gebruikt om de vernietiging van hun landen te rechtvaardigen onder het mom van het proberen om de bevolking te beschermen. Deze landen zijn niet naïef. Vrijwel elk moslimland heeft delegaties naar Xinjiang gestuurd om te zien wat er gebeurde, en ze zijn niet bang om hun bezorgdheid te uiten als ze die hebben.
De ‘Organisatie van Islamitische Samenwerking’ (OIC), de tweede grootste intergouvernementele organisatie ter wereld na de VN, met 57 moslimlanden als leden, heeft zich duidelijk uitgesproken over de behandeling van moslims in India, dat net als China een land van het Globale Zuiden is, dat in de toekomst een enorme bron van economische groei voor de OIC-landen zou kunnen zijn. Het feit dat de OIC zich uitspreekt tegen India toont aan dat zij zich niet onthouden van ernstige kritiek om toekomstige economische vooruitzichten te beschermen.
En wat zegt deze organisatie, de OIC, over China? Laat me een van hun recente resoluties citeren. ‘Wij prijzen de inspanningen van de Volksrepubliek China om zorg te verlenen aan haar moslim burgers.’ Einde citaat. Dus de Moslimwereld heeft een radicaal andere interpretatie van de situatie van de Oeigoeren. De OIC analyseert het net zoals velen in China. Het westers narratief is echt destructief voor iedereen. We keren de Chinese bevolking tegen ons en we keren de Moslimwereld nog meer tegen ons dan ze al waren.
Je zou cynisch kunnen zijn en stellen dat mocht de VS daadwerkelijk slagen met deze beschuldigingen de wereld tegen China op te zetten, dit de VS ten goede zou komen, de goede oude verdeel-en-heers strategie. Maar het is precies het tegenovergestelde wat er gebeurt. Het maakt China intern nog meer verenigd en ook met een groot deel van de wereld, vooral de moslimwereld.
Separatisme en terrorisme of welvaart en stabiliteit?
Terug naar ons onderwerp, en ter afsluiting: ik heb al uitgebreid gesproken over de vrijheidskwestie, dus daar kom ik niet op terug. Ik wil het kort hebben over welvaart en stabiliteit in deze. Ook hierover zijn de cijfers duidelijk: Chinezen van alle etnische groepen profiteren van China’s beleid over minderheden.
Zo bedraagt het BBP per hoofd van de bevolking in Xinjiang nu 55.000 yuan per jaar, hetgeen 18 maal hoger is dan in het buurland Afghanistan en hoger dan in landen als Thailand of de Malediven. En ook nog over ‘stabiliteit’. Wat je ook vindt van de reactie van de Chinese regering in Xinjiang, … wie kan beweren dat het voor de stabiliteit van China beter zou zijn om separatistische groepen ongestoord hun gang te laten gaan of zelfs in te stemmen met een opdeling van het land, waar de door de VS gesteunde organisaties van Oeigoeren (Wereld Oeigoeren Congres nvdr.) Veel, zo niet bijna alle landen hebben problemen met separatisme. In Frankrijk hebben we Corsica en de Baskische separatistische bewegingen. In het VK, de beroemde nationalisten van Schotland. Zou het VK stabieler zijn als het in stukken zou worden opgebroken ? Ik denk dat er eigenlijk geen ‘Verenigd Koninkrijk’ meer zou zijn.
Stabiliteit bieden is eigenlijk separatisme voorkomen. Dus om te besluiten, nee, de maximalistische eisen die wij aan China stellen met betrekking tot mensenrechten betekenen niet dat hun systeem minder goed is in het bieden van stabiliteit, welvaart of zelfs vrijheid. Het is meer een weerspiegeling van ons eigen systeem waarin we liever andere landen de les lezen en op kruistocht gaan in het buitenland, dan naar binnen kijken om te zien wat we kunnen doen om ons eigen systeem te verbeteren. Niet aan zelfonderzoek doen resulteert uiteindelijk in het verenigen van de wereld met China tegen ons, het westen… en dat, nogmaals, kan iedereen zien is zeer schadelijk ook voor onze eigen welvaart, stabiliteit en vrijheid.
Bronvermelding:
‘Is het Chinese systeem beter dan het Amerikaanse systeem?’ (5 april 2023, volledig te volgen op het ISI-Youtube-kanaal) Daar is ook de bijdrage van A. Zenz te zien, waarop A.Bertrand repliceert.
