Een witboek over visserij in verre wateren toont de vergaande Chinese inspanningen om alles volgens de regels te laten verlopen. Het weerlegt beweringen over snel toenemend aantal boten en over illegale visvangst.
Volgens het Witboek doet de Chinese regering grote inspanningen om geregistreerde vaartuigen op te volgen en illegaal vissen onmogelijk te maken, om de omvang van de visserijvloot in verre wateren in te perken, om de bijvangst te beschermen, de arbeidsrechten te doen respecteren en de internationale samenwerking te versterken.
Cijfers
China hanteert nultolerantie tegen illegaal vissen in verre wateren. Overtreders worden streng gestraft. Sinds 2016 heeft China de vergunning van zes visserijbedrijven in diep water ingetrokken en die van 22 andere bedrijven opgeschort. Er werd voor 137 miljoen dollar boetes opgelegd.
In 2022 telde China 177 bedrijven met 2.551 vaartuigen, die een vergunning bezaten om n verre wateren te vissen. Die boten visten in de internationale wateren van de Stille Zuidzee, de Indische en de Atlantische Oceaan en de wateren rond Antarctica. Ze visten ook in zeeën onder de jurisdictie van landen waarmee een visserij-akkoord afgesloten is. De totale vangst bedroeg 2,33 miljoen ton.
China beperkt het aantal en de tonnage van de gebruikte vissersboten. De vloot bleef van 2016 tot 2020 stabiel. In 2025 moet het totaal aantal schepen onder 3.000 blijven en mag de vangst maximum 2,3 miljoen ton bedragen.
Is dit veel? Volgens FAO gegevens viste China in 2020 bijna 79 miljoen ton uit de zee (kwekerijen uitgezonderd). Die hoeveelheid is iets minder dan in 1980. Het Chinese aandeel uit verre wateren bedraagt dus ongeveer 3% van alle zeevisserij. Dat is niet verwaarloosbaar, maar verantwoordt het alarmistische berichten over de ‘roofzuchtige Chinese visserij’ die de zeeën leegvissen, zoals in The Economist in december 2022?
Controle en samenwerking
Geen enkel Chinees schip mag in verre wateren gaan varen zonder vergunning. Deze vereist een voorafgaande inspectie. De verschillende betrokken ministeries hebben de voorbije jaren de inspectiecriteria verstrengd en de rapporteringsvereisten uitgebreid en gestandaardiseerd.
China hanteert de strengste regels en maatregelen voor het monitoren van de positie van de vaartuigen. Er is een volledige databank met gegevens over alle bedrijven, schepen, posities en afgelegde trajecten, logboeken van de vangsten en de overslag van vis. Er zijn Chinese controleurs op zee, er gebeuren monsternames in de havens en men doet wetenschappelijk onderzoek naar de visbestanden en proefvangsten.
Er is bilaterale samenwerking tegen illegale visvangst met Rusland, Zuid-Korea, Japan, Vietnam, de VS, Argentinië, Nieuw-Zeeland, de Europese Unie en andere staten.
Verder is er informatie-uitwisseling met Indonesië, Panama, Peru en Ecuador rond regionale aspecten, bescherming van soorten en milieuproblematiek, bijvoorbeeld voor de zee rond de Galapagoseilanden.
Bescherming van soorten
In 2021 kondigde China aan dat de vangst van inktvis niet langer mocht toenemen. Individuele vissersboten kregen quota opgelegd voor de vangst van makreel uit de Stille Zuidzee. Ter bescherming van haaien, mantelroggen, zeeschildpadden, zeevogels en diverse zeezoogdieren verbiedt China het gebruik van grote drijfnetten op diep water.
Het is ook verboden nog nieuwe koppeltrawlers (twee boten die samen één groot net slepen) en schepen voor grootschalige ringnetvisserij op kabeljauw te bouwen, omdat die het zeeleven te veel verstoren. China ontwikkelt actief milieuvriendelijke vissersboten en visserijtechnieken.
Beschuldigingen
Niettegenstaande deze maatregelen blijven sommigen China beschuldigen. Zo is een commissie in het Europees Parlement erover bezorgd dat de Chinese vloot in verre wateren misschien wel 17.000 schepen zou kunnen bedragen.
Westerse media melden dikwijls dat China over een vloot van meer dan 10.000 schepen zou beschikken. Volgens Chen Xiangmiao, directeur van het World Navy Research Center onder het National Institute for South China Sea Studies komen ze hierbij doordat ze bewust een deel kustvaarders meerekenen. Er varen ook schepen rond met Chinese opschriften, maar zonder Chinese visserijvergunning.
In haar Report to Congress on Improving International Fisheries Management stelde de US National Oceanic and Atmospheric Administration in september dat China één van de zeven landen is die aan illegale, niet gerapporteerde en niet gereguleerde (IUU) visvangst doet.
Volgens Chen Xiangmiao rekt het rapport het begrip IUU onterecht op. Zo spreekt het van IUU-visvangst in diep water onder jurisdictie van landen uit Latijns-Amerika, West-Afrika en de zuidelijke Stille Oceaan terwijl China wel degelijk met deze landen een akkoord of een vergunning om te vissen heeft.
Lü Ming, directeur van de Marine Strategy Think Tank Research Center aan de Shanghai Ocean University ziet grote Chinese inspanningen om illegale visserij te bestrijden. Chinese boten moeten elk uur hun positie melden, wat veel strenger is dan de internationale normen. China is toegetreden tot acht regionale organisaties voor visserijmanagement en hoort bij elk ervan tot de meest actieve leden.
Bron: Global Times
