conferentie van China Carbon Forum en de ambassade van Canada
China opent vandaag in Shenzhen een beurs voor emissierechten: de Shenzhen Carbon Exchange.
De emissiehandel is een van de middelen die China inzet in de strijd tegen de luchtvervuiling. Het roept vragen op. Shenzhen is het eerste proefproject in een hele reeks.
Meteen zullen er 635 bedrijven uit de industrie en de bouw rechten uitwisselen om broeikasgassen te kopen en te verkopen. Later horen daar nog bij te komen: transportfirma’s en bedrijven met een groot verbruik van olie, gas, steenkool en energie in het algemeen. Shenzhen, in de provincie Guangdong, mag als kleinste van de Chinese regio’s waarin de emissiehandel zal worden uitgetest, de spits afbijten met dit proefproject. De rest van de provincie Guangdong, Beijing, Shanghai, Tianjin, Chongqing en de provincie Hubei zullen dit jaar en in 2014 volgen. Het doel is om tegen 2015 na te gaan of het nuttig en effectief is de emissiehandel uit te breiden tot heel China.
Handel = rechten + plafond
Bij de emissiehandel zijn twee elementen belangrijk: de emissie- of uitstootrechten en de limiet voor de hoeveelheid gas die mag worden uitgestoten. Bedrijven mogen een limiet (cap) bij de uitstoot van bepaalde broeikas-of andere schadelijke gassen niet overschrijden, waarbij de rekennorm een ton kooldioxide (carbon dioxide, CO2) is. Willen of moeten ze meer uitstoten dan kunnen ze rechten kopen bij bedrijven dieonder de limiet zitten. Cap en Trade wordt het systeem ook genoemd en het is een manier om door marktwerking de luchtvervuiling te verminderen of ten minste de toename ervan af te remmen. De voorwaarde is wel dat het plafond laag genoeg is en in de loop van de tijd naar omlaag wordt gebracht. De bedrijven aarzelen om de strijd tegen de uitstoot te omhelzen met het argument van de concurrentiepositie. De prijzen voor emissierechten schommelen, er wordt mee gespeculeerd en het systeem is crisisgevoelig (als de productie stagneert is er vanzelf minder uitstoot, dus een zwakkere prikkel om emissierechten te kopen). Dit alles roept twijfels op of de emissiehandel wel een effectieve milieumaatregel is.
Alles uittesten
China dat zich het doel heeft gesteld om tegen 2020 het niveau van koolstofuitstootdat het land in 2005 haalde te verminderen met 40%, moet echter alle mogelijke middelen uitproberen. De bevolking eist uiteraard met steeds meer nadruk dat er iets gedaan wordt tegen de luchtvervuiling. Het land wil ook af van de titel van ‘grootste uitstoter van kooldioxide’. De overheid wijst erop dat haar inspanningen om het gebruik van hernieuwbare en zuinige energie te bevorderen reëel zijn en toch enig effect sorteren: de toename van de uitstoot verloopt nu al wat trager. Shenzhen, waar het proefproject van de emissiehandel van start gaat, is nu al de meest energiezuinige stad van Guangdong en heeft zijn eigen ambitieuze doelstelling: de stad wil tegen eind 2015 de uitstoot met een vijfde terugbrengen.De lokale overheid wijst erop dat er meer is dan de beurs voor emissierechten. Misschien nog belangrijker noemt zij de voorgenomen bouw van een milieuvriendelijke stad met eco-bouwmateriaal en een doeltreffende irrigatie en afvalverwerking. Belangrijke regeringsadviseurs laten horen dat er naast de marktwerking ook strengere wetten moeten worden afgedwongen en dat de resultaten op het vlak van milieubescherming zwaarder moeten gaan doorwegen in de beoordeling van overheidsambtenaren.
Bronnen: BBC, Xinhua
Meer informatie
Emissiehandel was een van de maatregelen uit het Clean Development Mechanism (CDM) in het Kyoto Protocol (IPCC, 2007). De Chinese regering had in 2008 de planmatige invoering van een proefproject hiervoor, de Chinese national carbon trading scheme, aangekondigd. Beijing heeft de lopende ervaringen met de emissiehandel in de EU bestudeerd. Een gerespecteerde ngo, interessant en met internationale samenwerking actief op dit terrein is het China Carbon Forum http://www.chinacarbon.info/
(Her)lees ook
http://www.chinasquare.be/actueel-nieuws/stap-vooruit-in-strijd-tegen-opwarming-van-de-aarde/
