Het onttrekken van methaan aan steenkoollagen om er commercieel gebruik van te maken, loopt niet zo vlot als verwacht, hoewel er reusachtige voorraden van zijn. Joint ventures aangaan in de sector blijkt niet gemakkelijk en ook het gebrek aan pijpleidingen blijkt hinderlijk.
China heeft 36.000 miljard m³ reserves van methaan in steenkoollagen, de derde grootste voorraad na de Verenigde Staten en Canada. Methaan is de wetenschappelijke term voor gewoon aardgas. De grootste hoeveelheid bevindt zich in de provincies Shanxi, Binnen-Mongolië en Shaanxi, die samen 55 % van China’s totaal bezitten; Xinjiang heeft 23 %. Het gas is verantwoordelijk voor de frequente gasexplosies in China’s mijnen en wanneer het vrij komt in de atmosfeer draagt het een veelvoud van CO² bij tot de klimaatsverandering. Reden temeer om te proberen het veilig op te vangen en te gebruiken als energiebron. Deze ontwikkeling komt echter trager op gang dan gedacht. De ‘Ontwikkelings- en Plancommissie’ zette in 2005 het doel voorop om tegen 2010 5 miljard m³ te produceren, maar recentelijk werd dit stilzwijgend tot 2 miljard bijgesteld. Toch zou het streefcijfer tegen 2020 50 miljard m³ bedragen.
In 1998 werd ‘China United Coalbed Methane’ (CUCBM) opgericht, dat de exclusieve rechten had om joint ventures te vormen met buitenlandse ondernemingen die de nodige technologie en kapitaal bezitten. Buitenlandse firma’s werden aangemoedigd met toelagen en taksvoordelen. PetroChina was één van de beginpartners van CUCBM, maar ging vorig jaar alleen om zelf steenkoolbedmethaan te ontwikkelen. Het slaagt er echter niet in om buitenlandse partners mee in de boot te krijgen. Recentelijk heeft zowel PetroChina, Sinopec als Jincheng Anthracite Coal Mining Group bij de regering gelobbyd om het makkelijker te maken joint ventures aan te gaan. Bovendien is de sector geplaagd door juridische disputen omdat de provincies bevoegd zijn voor mijnrechten, terwijl steenkoolbedmethaan afhangt van de nationale overheid.
In totaal heeft de Volksrepubliek 3500 steenkoolbedmethaanschachten: Jinchen Anthracite heeft er 1450; CUCBM 1000 en PetroChina ook 1000. Volgens voorzitter Sun Maoyuan van CUCBM zou China 670 miljard yuan in de sector moeten investeren om de geplande expansie te realiseren, terwijl CUCBM sedert 1998 maar vier miljard investeerde. Daarvan komt dan nog 3,8 miljard van de buitenlandse partners, terwijl de regering 500 miljoen bijdroeg. CUCBM heeft 30 contracten met buitenlandse firma’s om de productie te delen, wat ongeveer 60 % uitmaakt van het totaal. Het methaan wordt meest lokaal gebruikt voor taxi’s, bussen en kleine elektriciteitscentrales. De schachten zijn immers niet aangesloten op het nationale netwerk van aardgaspijpleidingen. Dit is ten dele gewild omdat het gas daardoor ontsnapt aan de officieel vastgelegde aardgasprijzen, maar het remt ook de expansie van de sector af.
Het ontwikkelen van steenkoolbedmethaan is maar één van de pistes die China overweegt om voordeel te halen uit een gas dat nadelige klimaatgevolgen heeft wanneer het vrijkomt. Zo is er de vraag wat er moet gebeuren met het methaanijs (bevroren methaanhydraat) dat zich volgens recente studies in grote hoeveelheden zou bevinden in de permafrostbodem van het Qinghai-Tibethoogplateau. Door de opwarming van de aarde zou dit binnen afzienbare tijd ontdooien en de opwarming nog versnellen. Een kant-en-klare technologie om dit methaanijs nu te ontginnen als bron van energie is er echter nog niet. Op het platteland worden de boeren aangemoedigd om methaan uit dierlijke mest en compostering op te vangen in methaanputten en te gebruiken voor koken en verwarming (dat werd overigens al ten tijde van Mao actief gepromoot maar raakte in de vergetelheid door de te gebrekkige technologie). En er lopen pilootprojecten om volledige steenkooladers ondergronds om te zetten in bruikbaar gas.
Lees ook: China wil meer methaan uit mijnen halen
