Vorig weekend heeft Ai Weiwei een solotentoonstelling geopend in het 798 kunstdistrict in Beijing. Zoals verwacht trok de opening vooral veel aandacht van buitenlandse media. Op de tentoonstelling is een 400 jaar oude familietempel uit de Ming dynastie te zien. Die heeft Ai Weiwei uiteen gehaald en in stukken terug heropgebouwd. Ai neemt deze week ook nog aan twee andere tentoonstellingen deel in Beijing.
De staatskrant Global Times schrijft over de gebeurtenis een merkwaardig verzoenend editoriaal. Volgens de krant is Ai in binnen- en buitenland meer bekend om zijn politieke acties dan om zijn kunstwerken. Hij kreeg in het buitenland prijzen zowel voor mensenrechten als voor kunst. In Chinese kunstkringen wordt zijn werk echter minder onverdeeld geapprecieerd. Men gaat ervan uit dat het Westen hem vooral hypet voor politieke doeleinden, en dat Ai daar handig op inspeelt om zijn artistieke zwakte te verdoezelen.
Het is natuurlijk niet mogelijk uniforme criteria te hanteren voor de kwaliteit van abstracte kunst. Indien Ai echt kunst voor China wil maken, dan moet hij meer werken gaan maken die het Chinese publiek mogelijk maken hem te beter te leren kennen en begrijpen. Al met al zijn slechts weinig Chinezen bekend met zijn werk.
Het is een belangrijk gebaar van de lokale overheid om toestemming te geven voor deze tentoonstelling, na al de juridische strubbelingen rond Ai. Misschien is dit de kans op een nieuwe start? Het klimaat is nu immers verschillend van dat in 2011 toen hij voor het gerecht gebracht werd. Kunst staat uiteraard niet los van ideologie, maar indien kunst louter een ideologisch instrument wordt, dan zal ze niet blijvend zijn. Dat is een les die belangrijk is voor alle kunstenaars. De relatie tussen kunst en politiek moet gematigd blijven.
De Chinese maatschappij is nog niet gewoon aan moderne kunst. Het zou goed zijn indien Ai meer kunstwerken zou kunnen maken die de horizon van het Chinese publiek verbreden en de belangstelling in moderne kunst verhogen. Terwijl China zich ontwikkelt en welvarender wordt groeit er een gezonde vraag naar creatieve kunstenaars. Kan Ai daar op inspelen? Wellicht is het tijd voor hem om de politieke controverse te laten voor wat ze is?
Bron:Global Times
