De onverwachte massale opkomst van volksverzet houdt zeker lessen in voor China. Maar in hoeverre wordt de Chinese bevolking slecht ingelicht?
Wat drijft de Arabische massa’s tot dit verzet? Corruptie, werkloosheid en dalende levensstandaard tengevolge van de polarisatie arm-rijk. Allicht trekt de Chinese regering hier lessen uit om niet het vertrouwen van de Chinese bevolking te verliezen: de strijd tegen de corruptie zal moeten opgedreven worden door de macht van de lokale besturen te beperken of strenger te controleren; er moet iets gedaan worden aan de jobkansen van de jongeren, vooral van de jonge universitairen die te schools opgeleid zijn en waarvan een deel een verloren generatie dreigt te worden bij gebrek aan goedbetaald werk; en een absolute must, naast het afremmen van de inflatie die de koopkracht dreigt uit te hollen, is het bouwen van voldoende sociale woningen. Tot daar de analyse van de China Market Research Group, een gereputeerde firma in Hongkong.
De meeste Westerse media maken een andere analyse: De Standaard kopt ‘China en Israël willen revolutie in Egypte zoveel mogelijk stilhouden ‘ en de Libre Belgique heeft het over ‘Un silence du sphinx’. Beide artikelen blijken uiteindelijk gebaseerd op een enkel persbericht van AFP: op de populaire site sina.com zou het woord Egypte geblokkeerd zijn. Klopt hun conclusie?
De gebeurtenissen in Egypte worden wel degelijk van dag tot dag opgevolgd in de Chinese media en dat geven westerse media ook schoorvoetend toe. Maar de berichtgeving zou te beperkt zijn en een verkeerd beeld geven van wat er echt gebeurt. De Chinese pers geeft een neutrale afstandelijke opsomming van de feiten: wat gebeurt er, waarom komen de mensen op straat, hoe reageert Moebarak en zijn nieuwe regering, hoe reageren de Amerikanen enz. Helemaal anders dan onze pers die alles ziet in termen van een spannende strijd tussen goeden en kwaden. Maar of men daaruit mag besluiten dat de Chinees minder inzicht geboden wordt in de Egyptische gebeurtenissen dan de mediagebruiker in Europa?
De Chinese regering drukt de hoop uit dat Egypte snel weer een stabiel bestuur kan kennen. Met deze manier van werken blijft China ook trouw aan zijn principiële standpunt van niet-inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van andere landen.China kiest geen partij noch voor Moebarak, noch voor de opstandelingen. In tegenstelling tot sommige andere landen die maar al te vaak kiezen voor de ene of de andere in functie van hun eigenbelang.
Een editoriaal in het Engelstalige semi-officiële blad Global Times wordt eveneens geciteerd in de Westerse media als bewijs van China’s afkeer voor democratische revoluties. In dit stuk stelt men vast dat ondanks de revoluties in Tunesië en Egypte de democratie er lang geen uitgemaakte zaak is; deze landen hebben geen democratische traditie en er loert het gevaar dat de moslimfundamentalisten ‘democratisch’ aan de macht komen. Mocht ditzelfde artikel in een Westerse krant staan, weinigen zouden er zich allicht aan storen. En men kan zich ook afvragen waarom dit editoriaal, indien het echt Chinese anti-democratische propaganda was, niet in de Chineestalige pers verschenen is.
Blijven de zoekmachines en de sociale websites in China. Uit de informatie van de New York Times blijkt het blokkeren van het zoekwoord ‘Egypte’ selectief. Op sites zoals Tencent, Kaixin, Renren wordt gedebatteerd over de gebeurtenissen. Portaalsites sina.com en netease.com en Weibo, de Chinese Twitter blokkeerden zoekfuncties voor ‘Egypte’.
Vermoedelijk heeft de bewezen rol van het internet en de GSM bij het organiseren van het ethnisch geweld met 200 doden in Urumqi (Xinjiang) in 2009 meegespeeld in de beslissing tot blokkering van sommige sites: enkele dagen voor de blokkering stonden op sina.com oproepen om in China hetzelfde te doen als in Egypte. En op Twitter, dat bereikbaar is voor Chinezen die over de firewall klimmen, roert de oppositie zich: één van de invloedrijkste dissidenten, Bao Teng vergelijkt daar Moebarak met Deng Xiaoping en het Tahrir plein in Cairo met het Tian Anmenplein in 1989.
Ter wille van evenwichtigheid en objectieve berichtgeving hoopt PvMR dat er ook eens uitvoerig gediscussieerd gaat worden over China’s pikzwarte schaduwkanten: over structurele corruptie, censuur en onderdrukking, religieuze vervolgingen, culturele genociden, het 6-10 bureau: de Chinese Gestapo, de bezetting van Tibet, Turkestan en Mongolië, wereldwijde spionage en cyberaanvallen, de wereldwijd opererende Chinese maffia en slangenkoppen, het werk en strafkampensysteem, de slechte kwaliteit van veel producten en het Made in China bedrog, de martelpraktijk, de staatsterreur en executiepolitiek, de orgaan, bloed en lijkenhandel, de ontkende aidsepidemie, de illegale huisuitzettingen en zwarte gevangenissen, de kinder, vrouwen en slavenhandel, het structurele verzet tegen de dictatuur, milieu- en natuurvernietiging, de ruimtevervuiling, de agressieve en intimiderende buitenlandse diplomatie en politiek, de vriendschappelijke banden met schurkenstaten etc. Ook de CCP komt aan de beurt!
Voor evenwichtigheid ga ik juist niet naar Willem Amendt’Site ;-0
“To confront a person (or a nation) with his own shadow is to show him his own light.” CG Jung
De aandachtige lezer van Chinasquare.be zal opgemerkt hebben dat onze website geen enkel heet hangijzer uit de weg gaat, en dat wij inderdaad zowel de positieve als de negatieve aspecten van allerlei situaties belichten. We waarderen de opmerkingen van onze lezers. Reacties die ons toelaten de kwaliteit van de site te verbeteren zijn uiteraard het meest welkom.
Met het kritiekloos overschrijven van vijandige berichtgeving of van leugens houden wij ons niet bezig.
Zo zul je bijvoorbeeld hier niet lezen dat Tibet ‘bezet’ is. Van die autonome regio is wereldwijd door de meeste staten (ook de VS)erkend dat het een onafscheidelijk onderdeel van China is. Een deel van je eigen land kun je per definitie niet bezetten.
De redactie van Chinasquare.be
Willem Amendt, een zwarte lijst maken van een land is geen kunst. Bovendien ben je niet erg objectief. Over milieuvervuiling bijvoorbeeld. Het is zo dat China een grote vervuiler is als een land, maar per hoofd van bevolking staat US nog steeds aan kop. En China doet het meest om dat tegen te gaan.
In jouw ogen kan China niets goed doen. Ook niet dat miljoenen mensen de afgelopen jaren veel beter hebben dan voorheen.
PvMR richt zich niet op alles en iedereen die de Chinese economische successen breed uitmeten maar op alles wat het daglicht niet kan verdragen. De allergrootste angst van de CCP op dit moment is dat ook het Chinese volk diens angst en politieke apathie ver van zich zal gaan werpen. Gisteren hebben de Chinese autoriteiten tientallen dissidenten opgepakt om de oproep tot een ‘jasmijnrevolutie’ te onderdrukken. De boodschap riep het Chinese volk op om, net zoals in het Midden-Oosten, de straat op te gaan voor hun burger- en MensenRechten en meer democratie.
De oproep tot een ‘jasmijnrevolutie’ kwam -ook volgens Westerse media- uit het buitenland. Het geringe gevolg dat eraan gegeven werd illustreert hoe extreem marginaal de dissidentie in China wel is. De oproep voor een ‘frietrevolutie’ in België kreeg verhoudingsgewijs oneindig veel meer respons. Alhoewel sommige media zoals het Laatste Nieuws uitpakten met sensationele titels blijkt uit de beschrijving en de foto’s dat de Chinese politie gewoon ongewapend aanwezig was en zich beperkte tot het naar huis sturen van de demonstranten die zonder toelating bijeen gekomen waren. Veel kans dat een niet aangevraagde betoging bij ons stukken hardhandiger aangepakt wordt.