Uiteraard zijn de verschillen tussen de VS en Cuba enorm, wat betreft de omvang en macht van de beide ‘Amerikaanse’ staten. Maar dat hoeft niet per definitie in te houden dat die twee anderssoortige betrekkingen met China zouden onderhouden.
Toch bleek de afgelopen week op twee momenten dat de verschillen ook op dit vlak nog steeds enorm groot zijn. Op woensdag werd er in Beijing een banket gehouden om de 50e verjaardag te vieren van de diplomatieke betrekkingen tussen Cuba en China. Aan het hoofd van de tafel zaten Zhou Yongkang en Ricardo Cabrisas Ruiz, twee politieke topmannen van de respectievelijke landen. Zhou had het over de verhoudingen tussen Cuba en China die sterk onderhevig zijn geweest aan de wisselingen en veranderingen in de internationale politiek van de afgelopen 50 jaar. Nu is er een zeer levendige en diepgaande uitwisseling op politiek, economisch en cultureel gebied.
“De geschiedenis heeft ons laten inzien dat de beide communistische partijen, de beide landen en de beide volkeren hopen op een voortzetting van de vriendschap. Dat is ook in ons beider belang”, zei Zhou. Hij sprak over de Chinese bewondering voor het vasthouden aan de soevereiniteit en aan het socialisme van Cuba. En verder: “China zal een stevige steun geven aan Cuba bij zijn zoektocht naar een ontwikkelingsweg die aangepast is aan zijn nationale situatie. China zal bijdragen aan de maatschappelijke en economische ontwikkeling van Cuba”.
Zhou dankte Cuba ten slotte voor alle steun die China mocht ontvangen rond de eigen strijd voor soevereiniteit, veiligheid en waardigheid. “De feiten wijzen uit dat China en Cuba goede vrienden, kameraden en broeders zijn”. Ricardo Cabrisas Ruiz herinnerde er dan weer aan dat Cuba het eerste land was in Latijns-Amerika dat diplomatieke banden met de Volksrepubliek was aangegaan (in 1960). Volgens hem was dit het startsein geweest voor de vriendschappelijke betrekkingen tussen China en het hele continent. Ook de Cubaanse vertegenwoordiger had het volste vertrouwen in een gunstige verdere ontwikkeling van de betrekkingen.
In Washington werden er duidelijk andere accenten gelegd. Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton plaatste daar een boodschap van felicitatie voor de Chinese nationale feestdag op de officiële website van haar ministerie. De nationale feestdag is de herdenking van een politieke mijlpaal, het uitroepen van de Volksrepubliek. Clinton richtte zich echter vooral tot het Chinese volk, zijn dynamisme en talenten. Natuurlijk sprak ze ook over de goede samenwerking en het groeiende wederzijdse begrip tussen “de landen”, maar het is opvallend dat haar aandacht vooral ging naar de “historische banden tussen de beide volkeren en de academische en culturele uitwisseling”. De VS zal de komende vier jaar maar liefst 100.000 studenten naar China sturen om mandarijns te leren en te “genieten van de gastvrijheid van het Chinese volk”. De wensen aan het slot van de boodschap waren bestemd voor de Chinese gezinnen die hopelijk veilige en fijne vrije dagen zouden hebben om te vieren. Het deed een heel klein beetje denken aan wat president Obama onlangs op de BBC presteerde: de Britse World Service gebruiken om zich over de hoofden van de Iraanse regering te richten tot het volk van Iran.
Toch bleek de afgelopen week op twee momenten dat de verschillen ook op dit vlak nog steeds enorm groot zijn. Op woensdag werd er in Beijing een banket gehouden om de 50e verjaardag te vieren van de diplomatieke betrekkingen tussen Cuba en China. Aan het hoofd van de tafel zaten Zhou Yongkang en Ricardo Cabrisas Ruiz, twee politieke topmannen van de respectievelijke landen. Zhou had het over de verhoudingen tussen Cuba en China die sterk onderhevig zijn geweest aan de wisselingen en veranderingen in de internationale politiek van de afgelopen 50 jaar. Nu is er een zeer levendige en diepgaande uitwisseling op politiek, economisch en cultureel gebied.
“De geschiedenis heeft ons laten inzien dat de beide communistische partijen, de beide landen en de beide volkeren hopen op een voortzetting van de vriendschap. Dat is ook in ons beider belang”, zei Zhou. Hij sprak over de Chinese bewondering voor het vasthouden aan de soevereiniteit en aan het socialisme van Cuba. En verder: “China zal een stevige steun geven aan Cuba bij zijn zoektocht naar een ontwikkelingsweg die aangepast is aan zijn nationale situatie. China zal bijdragen aan de maatschappelijke en economische ontwikkeling van Cuba”.
Zhou dankte Cuba ten slotte voor alle steun die China mocht ontvangen rond de eigen strijd voor soevereiniteit, veiligheid en waardigheid. “De feiten wijzen uit dat China en Cuba goede vrienden, kameraden en broeders zijn”. Ricardo Cabrisas Ruiz herinnerde er dan weer aan dat Cuba het eerste land was in Latijns-Amerika dat diplomatieke banden met de Volksrepubliek was aangegaan (in 1960). Volgens hem was dit het startsein geweest voor de vriendschappelijke betrekkingen tussen China en het hele continent. Ook de Cubaanse vertegenwoordiger had het volste vertrouwen in een gunstige verdere ontwikkeling van de betrekkingen.
In Washington werden er duidelijk andere accenten gelegd. Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton plaatste daar een boodschap van felicitatie voor de Chinese nationale feestdag op de officiële website van haar ministerie. De nationale feestdag is de herdenking van een politieke mijlpaal, het uitroepen van de Volksrepubliek. Clinton richtte zich echter vooral tot het Chinese volk, zijn dynamisme en talenten. Natuurlijk sprak ze ook over de goede samenwerking en het groeiende wederzijdse begrip tussen “de landen”, maar het is opvallend dat haar aandacht vooral ging naar de “historische banden tussen de beide volkeren en de academische en culturele uitwisseling”. De VS zal de komende vier jaar maar liefst 100.000 studenten naar China sturen om mandarijns te leren en te “genieten van de gastvrijheid van het Chinese volk”. De wensen aan het slot van de boodschap waren bestemd voor de Chinese gezinnen die hopelijk veilige en fijne vrije dagen zouden hebben om te vieren. Het deed een heel klein beetje denken aan wat president Obama onlangs op de BBC presteerde: de Britse World Service gebruiken om zich over de hoofden van de Iraanse regering te richten tot het volk van Iran.
