De urbanisatiemanager die 22 huizen bezat
Na een vergadering van de Staatsraad (de centrale regering) is medegedeeld dat er nog dit jaar een hervorming van de inkomensverdeling komt. Een aspect daarvan is de strengere controle en bestraffing van topambtenaren die boven hun stand leven. Hun onrechtmatige verkregen of buitensporige rijkdom is ook een thema op internet.
Sinds 2004 zit het al in de molen: een groot plan om tot een meer gelijkmatige inkomensverdeling te komen. Nu zou er sneller werk van worden gemaakt. Er is sprake van de verhoging van de laagste inkomens, maar de nadruk ligt, in wat er van de plannen naar buiten komt, op het aanpakken van onbehoorlijk hoge inkomens. En dan gaat het duidelijk om de salarissen en bonussen van bestuurders van staatsondernemingen en -monopolies. Sommigen in de regering zijn ervoor om ‘monopolies te breken door er particuliere investeringen toe te laten’, anderen zijn tegen het ondermijnen van staatsbedrijven. Zij zien meer in een beoordelingssysteem om het inkomensniveau van ambtenaren te regelen. Het ministerie van Human Resources en Sociale Zekerheid heeft een belangrijke stem in het debat. Hun onderzoekers brengen een rapport in waarin ze aantonen dat er managers van staatsbedrijven zijn die ‘duizend keer’ meer verdienen dan interne migranten.
De oneerlijke verdeling wekt veel onvrede en de lage inkomens van een deel van de bevolking houden de broodnodige stijging van de binnenlandse consumptie tegen. De officiële media schrijven goedkeurend over acties van internetgebruikers die de afgelopen maanden onthullingen hebben gedaan over de bezittingen en luxe van ambtenaren in sommige staatsbedrijven en administraties. Zij hebben de overheid en inspecties voor discipline ertoe bewogen om onderzoeken te starten en grondig te voeren. Dat is gebeurd in de provincies Guangdong, Shaanxi, Jiangsu en Zhejiang. Telkens ging het om functionarissen die van hun post misbruik hadden gemaakt om zich op een overdreven manier te verrijken en die moesten worden ontslagen en steng gestraft. De ‘netizens’ zorgen voor aanwijzingen en welkom bewijsmateriaal. Als die na verificatie blijken te kloppen leiden ze tot sancties. Onderzoekers en overheden dringen erop aan dat het publiek meer informatie krijgt om een effectievere strijd tegen corruptie mogelijk te maken. Ook willen de besturen van twee steden in de provincie Guangdong, Zhongshan en Foshan, aan pas benoemde ambtenaren vragen om, voordat ze hun functie opnemen, al hun eigendommen te declareren.
Bronnen: Xinhua, People’s Daily
zie New policy … monopolized sectors http://english.peopledaily.com.cn/90785/7986921.html
en Chinese official suspended http://news.xinhuanet.com/english/china/2012-10/23/c_131923051.htm
Opvallend is dat de strijd tegen profiteurs volledig gericht wordt tegen staatsambtenaren en leiders van staatsbedrijven. Daaraan wordt dan een oproep gekoppeld om staatsbedrijven te privatiseren, hun monopolie af te nemen enz., terwijl over corrupte privé-ondernemers geen woord gezegd wordt. Het lijkt erop dat sommige lobbies de ontevredenheid van de bevolking over de profiteurs willen gebruiken om hun eigen agenda van verdere privatiseringen door te duwen.
Vraag 1: Waarom is de bevolking ontevreden over de profiteurs?
Vraag 2: De profiteurs zitten allemaal in het CPC congres van komende november, dus die kunnen de klachten ook wel verhelpen.
Eigenlijk dus heel simpel
Boowsers grapje is een ongegronde beschuldiging. Toegegeven, de afgelopen jaren is duidelijk gebleken dat bepaalde profiteurs lid zijn van de CPC. Sommigen zijn er zelfs in geslaagd tot een zeer hoog niveau op te klimmen. De partij echter, erkent dat en probeert met wisselend succes die plaag te bestrijden. Dat de CPC iemand als Bo Xilai die binnen de partijelite is opgegroeid en al bijna tot de top was doorgedrongen zo compromisloos aanpakt is een goed teken. Ook de campagne waarover het artikel ‘Acties tegen profiteurs in top staatssector’ gaat is in die context hoofdzakelijk positief.
De overgrote meerderheid van op winst beluste lieden in China is te vinden buiten de partij. Eén van de redenen waarom brede lagen van de bevolking, ondanks alle ongenoegen, de partij blijven steunen is juist dat de CPC toezicht houdt op de particuliere sector. De partij heeft net zoals in sommige bevrijde gebieden in China tijdens de jaren dertig, sinds 1978 een pact gesloten met kapitalistische ondernemers om hen de ruimte te geven in ruil voor hun inzet voor de economie. Hoe groot die ruimte moet zijn is nu een onderwerp van politiek debat. Er is echter een vrij grote eensgezindheid over het principe dat kapitalistische ondernemers niet te veel politieke invloed en macht moeten krijgen. Het aantal ‘rode kapitalisten’ dat het gebracht heeft tot partijlid is klein, het aantal onder hen dat reële invloed kan uitoefenen via het centraal comité bijna nihil. Zou de Chinese bevolking als geheel zijn welvaartspeil zo hebben zien stijgen en zou de maatschappelijke ongelijkheid niet nog groter zijn geweest als de ondernemers naast ondernemingsvrijheid ook nog eens de vrijheid hadden gekregen om politieke partijen op te richten?
het is een even grote karikatuur te beweren dat alle corrupten binnen de partij zitten als het fout is dat alle communisten heiligen zouden zijn. Macht corrumpeert overal en idd in China zijn het de communisten die aan de macht zijn. Overigens kunnen ondernemers nu ook partijlid worden, maar indien ze dit niet zouden mogen zouden we bedolven worden door mails van boowser ea dat de CPC te hardlinerig zou zijn…