Na dag 9 van de Spelen van ‘Tokio 2020 in 2021’ had het nationale team van China 27 gouden, 16 zilveren en 14 bronzen medailles behaald, in totaal dus 57.
Nummer 1 na dag 9
Volgens de officiële telling van het Internationaal Olympisch Comité stond China dus eerste in de ranglijst, voor de VS met 60 medailles, 20 keer goud en gastland Japan met 31 medailles, 17 keer goud. Ook twee andere Chinese gebiedsdelen, die om historische redenen apart worden gerangschikt, doen het goed. ‘Chinees Taipei’ (Taiwan) heeft 10 medailles, 2 gouden. Atleten uit Hongkong haalden 3 keer het erepodium, 1 keer voor goud en 2 keer voor zilver. Voor meer updates, de volgende dagen, zie https://olympics.com/tokyo-2020/olympic-games/en/results/all-sports/medal-standings.htm
Belangrijke factoren
Traditie en ervaring, bruto binnenlands product (bbp) per inwoner en het totale aantal inwoners zijn belangrijke factoren die de successen van een land op sportgebied mee bepalen. Opvallend is dat China vandaag als enige ontwikkelingsland in de top 20 van Tokio 2020 (2021) staat en – na de eerste week – zelfs de wereldranglijst aanvoert. (Zuid-Korea, ook in die top 20, behoort volgens het IMF tot de ontwikkelde landen). China heeft een bbp van 10.217 dollar per inwoner. De VS 65.280 dollar, Japan 40.113, Nederland 52.295 USD en België 46.414 USD. (Cijfers gehaald bij Flanders trade). In de top 20 van succesvolle landen op de zomerspelen in Tokio behoort ruim de helft tot de ontwikkelde landen en de top 10 wordt sterk door westerse landen gedomineerd.
Bevolkingsomvang zegt niet alles
Natuurlijk speelt de enorme omvang van de Chinese bevolking een rol, maar dat de bevolkingsomvang zeker niet alles zegt zie je als je de olympische prestaties van de Volksrepubliek vergelijkt met de resultaten van andere ontwikkelingslanden met een grote bevolkingsomvang. China telt 1,4 miljard inwoners, India telt er 1,3 miljard, Indonesië 274 miljoen, Brazilië 207 miljoen, Zuid-Afrika 56 miljoen. Zoals gezegd haalde China tot nog toe 57 medailles, India haalde er 2, Indonesië 4, Brazilië 10, Zuid-Afrika 3.
China’s olympische lange mars
Het helpt om iets te weten over de evolutie die de competitiesport op wereldniveau in China heeft doorgemaakt sinds het in 1949 een socialistisch land werd. In 1952, zodra er gewerkt was aan andere prioriteiten, richtte de regering een Nationaal Sportcomité op. He Long, een maarschalk van het Volksbevrijdingsleger, kreeg er de leiding van. Hij mobiliseerde over het hele land functionarissen om te zorgen voor een eerste echte sportschool en een serieus trainingssysteem. Zijn medewerkers moesten op zoek naar atleten met talent. He staat vanwege zijn succesvolle arbeid in de jaren 50 en 60 in China bekend als ‘Vader van de Sport in het Nieuwe China’. Tijdens de Culturele Revolutie, van 1969 tot 1979 raakte het hele gebouw van de sport in verval en dat gold zeker voor de deelname aan internationale competities. Ook dat laatste terrein kreeg nieuwe kansen door de nationale ommekeer die het beleid van economische hervormingen en openheid teweegbracht.
Leren van het buitenland
China heeft altijd beroep gedaan op deskundigen uit het buitenland. He Long en premier Zhou Enlai, nodigden in 1964 en 1965 de befaamde Japanse volleybalcoach Hirofumi Daimatsu naar hun land uit om met de spelers zijn trainingsmethodes te delen. Deze Chinese gewoonte om van andere landen te leren, ook op sportgebied, wordt nog altijd voortgezet. In Tokio telt Team China bijvoorbeeld vandaag 30 buitenlandse coaches. Zij helpen het land vooruit op het gebied van sporten die door het westen worden gedomineerd en waar China nog zwak staat. Volgens de officiële krant China Daily komt het succes voor Team China zelfs voort uit een unieke mix van buitenlandse expertise met het traditioneel strenge ontwikkelingssysteem van de staat.
China rijdt mee in kopgroep
Sporten zoals uiteraard tafeltennis, maar ook volleybal kenden vanaf de jaren 80 snel een grote opgang in China. De leuze van het vrouwenvolleybal was ‘train hard, strijd hard en zet je in voor de eer van het land!’. Die mentaliteit werd ook het thema van een populaire ideologische campagne die nog echo’s heeft tot de dag van vandaag. Ze leverde ook de nodige overwinningen op in kampioenschappen in Azië en de rest van de wereld. In 1984 was de Volksrepubliek klaar om voor het eerst deel te nemen aan de Olympische Spelen. Al snel nam China zijn plaats in tussen de landen met de meeste medailles. Hoewel het nog geen 40 jaar meedoet staat het 7e wat het totaal aantal medailles voor alle winter- en zomerspelen van 1896 tot 2018 betreft. In die rangschikking zal het ook verder gestaag opklimmen.
Voor meer updates, de komende dagen zie https://olympics.com/tokyo-2020/olympic-games/en/results/all-sports/medal-standings.htm
Bronnen: Sixthtone, China Daily, Wikipedia, olympics.com/tokyo-2020, flandersinvestmentandtrade.com
