De autonome Oeigoerse regio Xinjiang heeft een driejarenplan om tegen einde 2020 de armoede in de regio uit te roeien. Het mikt op de 22 armste arrondissementen. Het verbeteren van de levensomstandigheden van de Oeigoeren is ook belangrijk om de etnische spanningen in de regio te verminderen.
Xinjiang is een immense regio in westelijk China, die grenst aan Centraal-Azië. De helft van de slechts 20 miljoen inwoners zijn Oeigoeren, een etnische minderheid die een Turkse taal spreekt en islamitisch is.
Het plan tegen de armoede zal de 22 armste arrondissementen van de regio helpen. In het eerste jaar moeten al 400.000 mensen uit de armoede getild worden. De betrokken arrondissementen zijn hoofdzakelijk grote oasen in de woestijn, aan de voet van het hooggebergte. Ze liggen in de prefecturen Kashgar, Hotan, Kizilsu en Aksu, in het Zuiden en Westen van Xinjiang. De grote meerderheid van de bevolking zijn er Oeigoeren, behalve in Kizilsu waar veel Kirgiezen wonen.
In de 22 arrondissementen is bepaald dat 192 zones extra steun van de overheid zullen krijgen. Tegen 2020 moet aan alle armen in de regio een baan met een degelijk inkomen geboden worden.
Er is niet aangekondigd welk budget beschikbaar is. Maar in 2017 heeft de overheid van de regio 6,1 miljard yuan uitgegeven aan armoedebestrijding. Daarvan ging 80% naar de vier prefecturen die nu speciaal aangepakt worden.
De Chinese armoedegrens ligt op 2.300 yuan per jaar, wat overeenkomt met één dollar per dag. Het Chinese bnp per inwoner bedroeg in 2017 meer dan 9.000 dollar. Over heel China verminderde het aantal armen vorig jaar met bijna 13 miljoen.
Deradicalisering door economische ontwikkeling
Strijd tegen armoede in de regio Xinjiang heeft nog meer belang dan elders in China. Na de Oeigoeren vormen de Han (de ‘gewone’ Chinezen) daar een bijna even grote etnische groep. De meesten van hen kwamen er pas na 1949. De etnische spanningen tussen deze twee erg verschillende groepen worden extra gevoed door economische verschillen. De regio is rijker dan de gemiddelde Chinese provincie. Maar meestal beter opgeleide Han hebben de best betaalde banen, terwijl nog veel Oeigoeren van de landbouw leven of een baan voor ongeschoolden hebben.
In 2009 braken in de hoofdstad Urumqi gewelddadige etnische rellen uit waarbij ongeveer 200 dodelijke slachtoffers vielen, voornamelijk onder de Hanbevolking. In het buitenland bestaan er separatistische bewegingen zoals het Oeigoers Wereldcongres (UWC), dat Xinjiang van China wil afscheuren. Het East Turkestan Islamic Movement (ETIM) is door de VS als terroristisch erkend. In Xinjiang en ook elders in China hebben extremistische Oeigoeren een aantal dodelijke aanslagen gepleegd op Han. In alle gebieden waar IS of Al Qaeda opereert zijn groepen Oeigoerse strijders actief. Op Guantanamo werd lange tijd een aantal Oeigoeren vastgehouden. Verwacht wordt dat meer terugkerende strijders in Xinjiang zullen infiltreren.
De Chinese overheid probeert de onrust bij de Oeigoeren in te dammen door een dubbele strategie van versterkte veiligheidsmaatregelen en het scheppen van meer economische mogelijkheden voor de minderheden. Armoedebestrijding is daar een onderdeel van. In de westerse media lees je veel kritiek op het veiligheidsbeleid dat als onderdrukkend omschreven wordt.
Bronnen: Xinhua, South China Morning Post
Dus met andere woorden armoede bestrijden voor terroristen en relschoppers. Terwijl andere minderheden die zich erg goed gedragen niks krijgen. De hoofdstad Urumqi is voornamelijk Han, niet erg Oeigoers, maar Beijing heeft geen hukoubeleid daar. Dus komen er meer en meer zuid Oeigoeren binnen zonder enige vorm van discriminatie. Ja zuid Xinjiang is erg arm, maar in 1961 was het erg rijk. Want Sino-Soviet split betekende toen: geen handel in het noorden. Wel veel handel in het zuiden met Pakistan vanwege de Sino-Indian oorlog. (Vergelijkbaar: voor WW1 en WW2 was zuid België rijker dan Noord. Na de oorlog was alles platgebombardeerd en heeft de NAVO in het noorden geïnvesteerd vanwege het goed beheersen van het Engels in het noorden). Je mag alleen in Zuid Xinjiang wonen als je de Oeigoerse taal spreekt. Hoe zouden de Belgen het vinden als de Belgische overheid armoede gaat bestrijden in het zuiden en er voor het noorden niks overblijft? Terwijl het hun eigen schuld is door hun liefde voor de Franse taal.
@hahaha
Als overtuigde communisten hebben de Chinese leiders uitdrukkelijk de bedoeling onder alle bevolkingsgroepen de laatste haarden van ergste armoede te bestrijden. Zij willen niets liever dan de eenheid tussen alle volksgroepen in Xinjiang. Het is zwaar overdreven te beweren dat ‘andere minderheden niks krijgen’. Verder ben ik het niet eens met de suggestie dat ‘alle’ Oeigoeren of een meerderheid onder hen relschoppers of terroristen zijn.
Ik denk niet dat je analyse van de naoorlogse Belgische geschiedenis en de rol van het Engels of Frans daarin klopt. Daar wil ik op deze op China gerichte website niet op ingaan.
Wel heel nuttig vind ik wat je schrijft over de gedaalde welvaart in Zuid-Xinjiang en de oorzaken hiervoor in de geschiedenis van de regio. Daar weet het westerse publiek veel te weinig van. Ik hoop dat Beijing extra veel aandacht blijft hebben voor Xinjiang en beseft hoe zorgvuldig er in die regio beleid moet worden gevoerd. Juist omwille van de omringende regio en het belang voor het Belt&Road Initiative.
Wat ik wil zeggen is dat zulke plannen nooit zouden mogelijk worden in België, een “democratische” overheid. Alleen in een “dictatuur” waar het overheid echt om het volk geeft. En dus nooit een verdeeldheidpolitiek heeft. Divide and conquer zou nooit werken in China want we zijn 1 volk met een land. Anders dan in India en Rwanda. Een maand geleden tijdens een forum zei Xi:‘Een land moet een eenheid vormen met verschillende bevolkingsgroepen’. De Birma nobel prijs winner was daar ook aanwezig. Haar man was een Tibetoloog dus zij weet erg goed hoe goed het Chinese overheid met de Tibetanen omgaan.