“De minderheden in China hebben geen rechten, noch om hun eigen taal te spreken noch om hun godsdienst te belijden” hoorden we op de nationale omroep voor het bezoek van de Chinese eerste minister aan België. Deze bijdrage is bedoeld als een repliek en we hopen dat ons beeld hoe China het minderhedenprobleem aanpakt, onder meer door het verlenen van een zekere autonomie, minder eenzijdig uitvalt dan wat door de massamedia als ‘objectief’ of erger als ‘geëngageerd’ wordt opgedist.
China heeft de afgelopen 50 jaar ongetwijfeld merkwaardige successen geboekt in het bestrijden van het analfabetisme en bij het veralgemenen van de leerplicht. Sedert een 15-tal jaar wordt in het onderwijs gepoogd de almacht van de staat om te bouwen tot een algemene macrocontrole ten voordele van het initiatief door lagere overheden en de niet-staatssector. Daarbij zal zeker moeten gewaakt dat zich geen onderwijs aan diverse snelheden ontwikkelt want sommige regio’s en personen hebben meer middelen voor onderwijs dan anderen
u Hongkong en Macau naar het moederland zijn teruggekeerd, komt de kwestie Taiwan op de agenda te staan. 16 miljoen Taiwanezen hebben het vasteland reeds bezocht, de indirecte handel tussen de Taiwan-engte overstijgt 160 miljard US$ en de Taiwanese ondernemers hebben reeds voor 44 miljard US$ investeringen aan de Volksrepubliek toegezegd waarvan er reeds 24 miljard effectief gedaan zijn. Volgens specialisten is de scheiding tussen economie en politiek tussen de twee kanten van de Taiwan-engte voor Taiwanese economie contraproductief en op termijn niet houdbaar.
China’s economie wordt reeds 3 jaar geplaagd door een deflatie. De regering heeft als stimulans reeds de lonen en uitkeringen van de lagere sociale categorieën in de steden verhoogd. Het is echter vooral in de landelijke gebieden dat de koopkracht moet opgetrokken en een infrastructuur dient aangelegd zodat de boeren bijvoorbeeld hun huishoudtoestellen niet meer als decoratie moeten gebruiken. De landbouw zal gereorganiseerd worden met klemtoon op kwaliteit en de integratie van productie, verwerking en marketing. De vlucht van de boeren naar de steden kan opgevangen door het oprichten van nieuwe steden.
De bevolking op het platteland in China kiest zelf de dorpsverantwoordelijken en ook de afgevaardigden in de laagste schakels van het staatsapparaat met name in de townships en de kantons worden rechtstreeks door de bevolking verkozen. Dezen kiezen dan op hun beurt de deputees van de hoger gelegen echelons tot en met het Volkscongres. Westerse waarnemers vinden dat de rechtstreekse verkiezingen in China steeds democratischer worden.
decennium van de Volksrepubliek. Toen Mao’s “Sprong Voorwaarts” faliekant afgelopen was, leidde Yu Qiuli de economie op militaire wijze dank zij de petroleuminkomsten. Sedert 1978 sloegen Chen Yun en Deng Xiaoping de handen in elkaar voor de hervormingspolitiek waarin markmechanismen handoverhand meer belangrijk werden. Gemeenschapseigendom blijft echter predominant zij het dat de niet-publieke sector een remonte maakt
China wil toetreden tot de Wereldhandelsorganisatie (WHO) onder het statuut van ontwikkelingsland. Chinese producten zullen dan vrijer in het buitenland verkocht kunnen worden en omgekeerd zullen ook buitenlandse producten en diensten makkelijker op de Chinese markt kunnen verhandeld worden. Sommige nijverheidstakken zullen onder druk komen te staan, terwijl er ook sectoren zullen zijn die er wel bij zullen varen. De Chinese overheid wil deze uitdaging aangaan als gevoelige sectoren gedurende een paar jaar nog van een bescherming kunnen genieten.
China dat al een stedelijke werkloosheid kent van 7,5 % wil de komende jaren zowel de staatsondernemingen efficiënter maken en haar ambterarenapparaat minder bureaucratisch. Om de jobs die onvermijdelijk op de tocht zullen komen te staan terug op te vullen, wordt een werkgelegenheidsplan uitgewerkt dat meer dan 50 miljoen personen aan nieuw werk wil helpen. Grootscheepse openbare werken, een ontwikkeling van de tertiaire sector en de gemeenschapsdiensten en het steunen van KMO’s en zelfstandigen zijn daarbij enkele van de grote assen.
December eerstkomend duren China’s hervormingen reeds 20 jaar. Oorspronkelijk begonnen als een “heraanpassingspolitiek” volgens Chen Yuns recepten uit de vijftiger en zestiger jaren, evolueerden ze tot een socialistisch marktmodel dat de signatuur van Deng Xiaoping draagt. Dengs oorspronkelijke doelstelling -de verviervoudiging van het BNP tegen 2000- werd reeds gehaald en de bevolking verdubbelde haar inkomen eveneens elke tien jaar. Om de economische hervormingen te begrijpen is het noodzakelijk te weten dat voordien het economisch systeem gekenmerkt werd door een planning met hoge investeringsvoeten ten voordele van de zware industrie.
China dat al een stedelijke werkloosheid kent van 7,5 % wil de komende jaren zowel de staatsondernemingen efficiënter maken en haar ambterarenapparaat minder bureaucratisch. Om de jobs die onvermijdelijk op de tocht zullen komen te staan terug op te vullen, wordt een werkgelegenheidsplan uitgewerkt dat meer dan 50 miljoen personen aan nieuw werk wil helpen. Grootscheepse openbare werken, een ontwikkeling van de tertiaire sector en de gemeenschapsdiensten en het steunen van KMO’s en zelfstandigen zijn daarbij enkele van de grote assen.
