Het binnenlandse toerisme heeft de afgelopen jaren, mede door de verminderde kansen op buitenlandse reizen tijdens COVID, een enorme sprong genomen. Naast de bekende vakantiebestemmingen als bijzondere landschappen en vakantieparken, is een uniek kenmerk van het Chinese toerisme het ‘rode toerisme’, het bezoeken van plaatsen die een rol gespeeld hebben in de Chinese revolutie. Rood toerisme is inmiddels tot een volwassen industrie ontwikkeld.
Als ’s werelds grootste verlader van en handelaar in grondstoffen verkeert China in een ideale positie voor het ontwikkelen en bouwen van elektrische schepen. Het zou ook een betere infrastructuur voor het opladen ervan uit kunnen bouwen, hetgeen verdere klimaat-, milieu- en economische voordelen op zou leveren. Daarvoor zal overheidssteun ontbeerlijk zijn.
Kerst is geen officiële feestdag in China, maar vrijwel iedere Chinees weet dat 25 en 26 december internationaal gevierde feestdagen zijn. De meeste horecagelegenheden in China beginnen al vroeg in december met kerstversiering. Hetzelfde geldt voor de shopping malls. Het maakt een vrolijke indruk en met een minimale inspanning kun je die na het westerse nieuwjaar omvormen tot de versieringen voor Chinees nieuwjaar. Toch blijft een deel van de Chinezen Kerst als een ‘vreemde feestdag’ zien.
In de periode januari-november 2024 kwam China voor het eerst in de top 5 bestemmingen van Russische zuivelproducten. De export naar China steeg met 70% op jaarbasis tot USD 16 miljoen. De waarde van de verkoop van melkpoeder aan China verdubbelde, de waarde van de export van kaas en kwark steeg met een factor 12, de waarde van de export van ijs steeg met 58% en de verkoop van melk en room steeg met een factor 3.
Onlangs publiceerde ik een artikel over mijn bezoek aan de Taoïstische Tempel van de Vuurgod in Beijing. Ik eindigde met de belofte dat ik snel terug zou komen met een artikel over de ‘lokalisatie van religie’ in China, ook wel ‘verchinezing van religie’ genoemd. Het is een onderwerp dat gevoelig ligt, vandaar dat ik het hier met een concreet voorbeeld uit het tijdschrift ‘Chinese Religie (Zhongguo Zongjiao)’ introduceer.
Begin deze maand bezocht de Nepalese premier Sharma Oli China. Hij had daar besprekingen met de hoogste leiders, onder wie president Xi Jinping en premier Li Qiang en keerde huiswaarts met een koffer vol overeenkomsten. Dit is redelijk gewoon tussen twee bevriende buurlanden, maar de Internationale pers waarschuwde voor de gevolgen voor de relatie tussen Nepal en India; ook buurlanden. Tijd voor een korte uitleg.
Weer aan het eind gekomen van een langer verblijf in China is het een goed moment om in gedachten terug te kijken naar wat ik de afgelopen weken zoal meegemaakt, gehoord en gezien heb. Met wie heb ik gesproken? Over welke onderwerpen? Wat zijn de courante opinies over zaken die er op dit moment in China en de wereld toe doen? Mijn aandacht valt dit keer echter niet in de eerste plaats op de inhoud, maar op de vorm.
Van de belangrijkste religies in China is het Taoïsme de enige die in China zelf ontstaan is. De Chinese hoofdstad omvat meerdere belangrijke Taoïstische tempels. Ik dacht ze allemaal te kennen, maar deze week ontdekte ik zowaar een tempel die ik nog niet eerder bezocht en waarvan de godheid waaraan hij gewijd, de God van het Vuur, is een centrale rol in het Taoïsme speelt.
Deze week waren we uitgenodigd om de fototentoonstelling: Blossoming Colours, gewijd aan de traditionele Kunqu opera, bij te wonen. De fotograaf Pang Xiaowei heeft een aantal maanden bij verscheidene Kunqu-gezelschappen foto’s van volledig opgemaakte acteurs gemaakt. Het zijn foto’s die je raken; ook als je geen speciale band met oude Chinese opera hebt.
Eerder dit jaar stelde ik in een artikel de vraag: China opent, maar waar blijven de toeristen? Ik ben nu weer in China en zie een duidelijke toename van buitenlanders, inclusief toeristen. Toch lijken de effecten van de vrijstelling van visa voor diverse landen minder sterk dan verwacht. Graag presenteer ik enige overpeinzingen gebaseerd op mijn huidige reis door China.
