Beijing wil 1/3 drinkwater uit zee

Beijing wil tegen 2019 een derde van haar drinkwater betrekken uit een ontziltingsinstallatie op het schiereiland Caofeidan. China heeft de afgelopen 40 jaar aardig wat vooruitgang geboekt in de ontziltingscapaciteit. Toch wil het land ook nog bijbenen wat de benodigde membraantechnologie betreft.

Beijing met zijn 20 miljoen inwoners verbruikte vorig jaar dagelijks 2,98 miljoen ton water. Dit komt echter neer op 100 m3 per hoofd per jaar, ver onder de drempel van 1000 m3 zoals de UNO voorop stelt. De hoofdstad plant echter ontzilt water uit de Caofeidianhaven in Hebei te draineren naar Beijing. De in Caofeidian geplande ontziltingsinstallatie moet dagelijks 1 miljoen ton drinkwater naar Beijing sturen, naar verwachting een derde van de vraag in 2019.
De provincie Hebei verleende al haar fiat zo, zegt de bevoegde manager Wang Xiaoshui van Beijing Enterprises Water Group (BWEG). Hij verwacht dat de Nationale Ontwikkelings-en Hervormingscommissie het project volgend jaar goedkeurt. De werken zouden drie jaren in beslag nemen. De kost voor het project bedraagt in totaal 17 miljard yuan waarvan 10 miljard voor de 270 km lange waterleidingen. De ontzilting gebruikt een combinatie van verwarming en omgekeerde osmose.
De Beijing Enterprises Water Group lanceerde in maart 2012 te Caofeidian al met de Noorse groep Aqualyng een proefproject dat 50.000 m3/dag drinkwater verschaft. Bewoner Zhang Haiyan die elke dag onzilt drinkwater verbruikt, beweert het verschil niet te smaken met het normale drinkwater. Het ontzilte zeewater moet aan meer dan 100 indicatoren beantwoorden. Het kost momenteel 6 yuan per ton, maar dit wordt 8 yuan nadat Beijing meedoet vooral wegens de kost van de leidingen. De 20 miljoen bewoners in de hoofdstad betalen nu maar 4 yuan per ton wat niet de kost dekt en verbruiken dagelijks 2,98 miljoen ton . Momenteel onttrekt de BEWG, 0,46 ton drinkwater uit 1 ton zeewater.

Historiek

De State Oceanic Administration startte al in 1984 met een Institute of Seawater Desalination and Multipurpose Utilization namelijk te Tianjin. Sindsdien staat China tamelijk vooraan in de technologie naast de VS, Frankrijk, Japan en Israel. De behoefte aan water doet zich vooral gevoelen in de kustprovincies waar de helft van de bevolking leeft : deze brengen bijna 2/3 van het Chinese BNP voort met 28% van het water. De ontziltingstations zijn dan ook voornamelijk te vinden in de provincies rond de Bohaibaai en in Zhejiang.
Tijdens de jaren tachtig en tot midden de jaren negentig functioneerden pilootprojecten met een capaciteit van honderden m3/dag. Van 1997 tot 2004 verhoogde de capaciteit van enkele honderden tot 5000 m3. Te Zhoushan (Zhejiang) werd in 1997 de eerste zeewater ontziltingsinstallate gebouwd met omgekeerde osmose, de technologie die ook nu gebruikt wordt in Caofeidan. De capaciteit van het station bedroeg 5000 m3/dag. In 2004 werd in Rongcheng een ontziltinginstallatie met 3000 m3 beëindigd met de andere lage temperatuur technologie.

Recent

Na 2005 was de technologie rijp voor toepassing op grote schaal. Verschillende initiatieven van meer dan 10.000 m3 zagen het licht. In 2009 volgde een station te Tianjin die dagelijks 100.000 m3 levert. Momenteel zijn er 60 omgekeerde osmose installaties met in totaal 348.000 m3 en 22 lage temperatuur installaties voor in totaal 222.000 m3/dag. In 2005 formuleerde China de doelstelling om tegen 2010 tegen 0,8 tot 1 miljoen m3/dag aan capaciteit te hebben. Eind 2010 was de bereikte capaciteit 583.000 m3/dag met voor 400.000 m/d stations in aanbouw. Tegen september 2011 had China 16 ontziltingsstations van meer dan 100.000 m3/dag. Nog 9 andere goed voor 400.000 m3 zijn, in aanbouw.

De installaties worden niet enkel gebruikt voor drinkwaterwinning (13%) maar ook bij de productie van elektriciteit (51%) , staalfabricage (8,6%)en in de petrochemie (21 %) . Elektriciteit is een zware kostenpost, maar ook het regelmatig vervangen van de membranen valt duur uit. Deze technologie werd opgenomen als een strategisch opkomende nijverheid.
Verwacht wordt dat de ontziltingsmarkt elk jaar met de helft zal stijgen. Het zijn voorlopig echter nog buitenlandse groepen die de markt domineren. In februari 2012 formuleerde de regering de doelstellingen tegen 2015. Dan zou de totale capaciteit zowat 2,5 miljoen m3/dag moeten bedragen. De kustgebieden zouden 15% van hun drinkwater moeten betrekken uit ontzilting. Ook een verbetering van de Chinese membraantechnologie wordt in het vooruitzicht gesteld.

Bronnen

China Daily

Seawater desalination in China: Retrospect and prospect ; Xiang Zheng, Di Chen, Qi Wang , Zhenxing Zhang  in Chemical Engineering Journal, 242 (2014) 404–413