Bloedtransfusie: naast donorbloed ook gebruik van eigen bloed.

Een commentaar in het medische tijdschrift ‘The Lancet’ schetst de evolutie rond bloedtransfusies in China (1).

In 1998 startte China met een systeem voor veilige bloedtransfusie, gebaseerd op vrijwillige bloedgevers. Zoals in België is er dus géén vergoeding voor de bloeddonor. De hoeveelheid vrijwillig gegeven bloed is sindsdien jaarlijks toegenomen, maar de nood aan bloed is nog sneller toegenomen. Er is vooral bloed nodig tijdens chirurgische ingrepen. Bovendien geloven sommige chirurgen dat een bloedtransfusie na de operatie het genezingsproces bij de patiënt versnelt, met extra gebruik van donorbloed tot gevolg. In Beijing bijvoorbeeld steeg van 1998 tot 2008 het volume voor bloedtransfusie met 161 %. In 2008 werden daar 700.000 bloedzakjes gebruikt, waarvan 70 % voor heelkundige patiënten.
De laatste jaren besteedt het Ministerie van Gezondheid grote aandacht aan maatregelen voor het zuinig omgaan met donorbloed. Onder meer via heelkundige technieken met minder bloedverlies tijdens de ingreep en via autologe bloedtransfusie. Bij deze transfusie gebruikt men geen bloed van een donor maar het bloed van de patiënt zelf, afgenomen enkele weken voor de geplande ingreep. Autologe bloedtransfusie heeft nog bijkomende voordelen. In het gebruik van donorbloed schuilt altijd het potentiële gevaar van transfusiereactie en (via bloed overdraagbare) infecties, zoals aids en hepatitis B. Om het risico zo klein mogelijk te houden, wordt donorbloed grondig onderzocht, maar het blijft een medisch probleem. Dergelijke complicaties worden echter voorkomen bij het gebruik van het eigen bloed van de patiënt. Autologe bloedtransfusie biedt een veelbelovende oplossing, zowel voor het tekort aan donorbloed als om het optreden van (soms levensgevaarlijke) complicaties te voorkomen. Dokters en patiënten moeten worden gestimuleerd om te kiezen voor autologe transfusies.
(1) Xuerong Y, Yuguang H, Ge Q, et al. Safety and current status of blood transfusion in China. Lancet 2010,375:1420-21.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *