Een journalist van CGTN nodigde een van de oprichters van de No Cold War-campagne uit in haar programma ‘Talk it out with Li Jingjing’. Ze praten onder andere over hoe onrechtvaardig de beschuldigingen tegen China zijn en over de vrees dat de propaganda een aanloop is naar een koude oorlog of erger.
Carlos Martinez legt uit wat hem beweegt. (Spoiler alert: niet de instructies van Xi Jinping). Een video van het programma vind je hier . We nemen het (vertaalde) tapescript van het gesprek over dat ingekort is voor het format van het programma dat zo’n 20 minuten duurt. De lange versie van het interview, ruim 38 minuten, is te bekijken op Youtube.
Met dank aan Li Jingjing en Carlos Martinez die toestemming tot publicatie gaven. De uitspraken van Carlos Martinez geven zijn opinie weer, niet noodzakelijk die van ChinaSquare.be
Interview
‘We hoeven niet ver terug te blikken in de geschiedenis om te beseffen dat de media volgens een bepaald patroon specifieke verhalen over de buitenlandse politiek er bij ons inhameren. Denk aan de complete oorlogen die zijn aangestoken in Irak, Afghanistan, Libië, Syrië of Joegoslavië,’ zegt Carlos Martinez in het interview.
Martinez woont in Londen en is onderzoeker, anti-oorlogsactivist en mede-oprichter van de No Cold War-campagne.
Een herkenbaar patroon
Hij neemt waar hoe het beeld dat westerse mainstream media van China ophangen steeds negatiever wordt, met ongegronde beschuldigingen over de Autonome Oeigoerenregio Xinjiang. En hij ziet hierin dezelfde aanpak als 18 jaar geleden toen media en politici de mensen het verhaal lieten geloven over de massavernietigingswapens die Irak zogenaamd bezat en die het land zou kunnen inzetten tegen Londen of Washington. ‘Dit soort methodes is gangbaar om een brede consensus te scheppen en de bevolking zijn steun te laten geven aan een aanvalsoorlog. We zien dat nu in alle propaganda, de in feite nogal hysterische propaganda, rond Xinjiang, Taiwan, de Zuid-Chinese Zee en rond Hongkong. Dat dient allemaal om steun te werven voor een nieuwe koude oorlog,’ voegt hij eraan toe.
Opvallende contrasten
In 2019 maakte Martinez een rondreis door China. Hij bezocht Beijing, de provincie Gansu en was ook in Xinjiang. Hij zag geen tekenen van onderdrukking van moslims of Oeigoeren in Xinjiang. Tegelijk zag hij dat China niet de ‘achterlijke, autoritaire staat’ is die de westerse media er gewoonlijk van maken.
Toen hij echter in datzelfde jaar New York bezocht merkte hij een opvallend en interessant contrast met wat hij in China had gezien. In grote steden als New York of Londen, waar Martinez woont, moet je niet ver zoeken naar daklozen. In geen van de steden die hij in China bezocht bespeurde hij mensen zonder een dak boven het hoofd.
‘De VS beschouwt zichzelf als de typische geslaagde en geavanceerde kapitalistische democratie. Toch leeft een enorm deel van de bevolking, echt tientallen miljoenen, in bittere armoede. Mensen die’s ochtends niet weten hoe ze die dag aan eten gaan komen’, zegt Martinez.
Hij wijst verder op het racisme, de manier waarop de inheemse bevolking wordt behandeld en de overvolle gevangenissen, enorme problemen in de Amerikaanse maatschappij. In de VS zitten meer dan 2 miljoen mensen in de gevangenis, veruit het hoogste percentage in de wereld. Het aantal gevangenen per hoofd van de bevolking is zes of zeven keer meer dan in China’, volgens Martinez, ‘met onevenredig veel Zwarten, Indianen en Hispanic-Americans die in armoede leven of in de gevangenis terechtkomen. En dan stellen de media China voor als een grote gevangenis en is de VS het “land van de vrijheid”’.
Motivatie van een campagne
Zijn onderzoek en zijn reizen naar verschillende landen brachten hem ertoe om samen met activisten uit de hele wereld de No Cold War-campagne op te zetten om zich te verzetten tegen de toenemende agressieve anti-Chinese acties van de Amerikaanse en Britse regering.
Martinez besluit: ‘met deze campagne willen we onze overtuiging naar voren brengen dat de grote problemen, waar we in de wereld voor staan een mondiale oplossing noodzakelijk maken. Alle ontwikkelingen in de richting van een koude oorlog belemmeren dat. Daarom zijn we tegen een ontkoppeling in twee systemen, tegen een koude oorlog en willen we wereldwijde samenwerking en wederzijds begrip’.
