Caofeidianis het project met de allerhoogste prioriteit van Hebei, de provincie waarin Peking ingekapseld zit. De bedoeling is enerzijds het schiereiland uit te bouwen als een proefterrein voor kringloopeconomie met de klemtoon op de aanleg van grote terminals, staalfabrieken, petrochemie en elektriciteitsstations. Anderzijds komt er ook een ecostad waar op termijn een miljoen mensen gaan wonen.
Klikken voor groter formaat
De eerste keer dat Caofeidian in de moderne geschiedenis ter sprake kwam, was toen de ‘vader des vaderlands’ Sun Yat-sen in 1919 in zijn boek “The Founding of a State” het plan voor een ijsvrije diepzeehaven aan de Bohaibaai opperde. Het schiereiland ligt immers op 80 km van de stad Tangshan, 220 km van Peking en 70 km van de haven van Tianjin. Wat Caofeidian echter zo aantrekkelijk maakt is dat de zee er op een minimumafstand van de wal zo diep is dat je er een diepzeehaven kan installeren zonder baggeren.
Tijdens de jaren negentig begon de stad Tangshan, die het dichtstbij ligt, te overwegen om over te schakelen van de eenzijdige klemtoon op exploitatie van steenkool naar een meer gediversifieerde ontwikkeling en Caofeidian kwam terug in het vizier. In 2001 wordt het eiland voor het eerst in het tiende vijfjarenplan genoemd in verband met onderzoekswerk voor het uitbouwen van diepwaterdokken. In maart 2003 krijgt het eiland de absolute voorrang in de ontwikkelingsplannen van de provincie. De aanleg van de verschillende terminals komt in het plan voor de uitbouw van de Bohaibaai eind 2004. In februari 2005 besliste de Nationale Ontwikkelings- en Hervormingscommissie dat de hoofdstedelijke staalfabriek, die het milieu in Peking vervuilde en daar weg moest voor de Olympische Spelen, naar het eiland moest verhuizen. Hetzelfde orgaan keurde begin 2008 het algemeen plan goed voor de nijverheidsontwikkeling op het schiereiland.
De ontwikkeling van deze zone kost tussen 15 tot 20 miljard yuan, zal in twee fasen worden uitgevoerd en spitst zich toe op 4 domeinen: verschillende terminals, staalfabrieken, petrochemische projecten en ook diverse stations voor de opwekking van elektriciteit. Bij de terminals worden vier grondstoffenterminals voorzien van 250.000 ton, twee ruwe petroleumterminals van 300.000 ton, 16 steenkoolterminals van 50.000 tot 10.000 ton en een LNG-terminal van 100.000 ton. Om de teer te verwijderen uit de overblijvende steenkool die in de staalfabrieken wordt gebruikt(ook een gemoderniseerde versie van de Tangshan staalfabriek moest naar het eiland verhuizen, wat 63 miljard yuan heeft gekost), komt er eveneens een verwerkingsstation dat 300.000 ton kan verwerken.
Twintig aanlegplaatsen voor een totale overslag van 370 miljoen zijn al klaar. De staalfabriek uit de hoofdstad is al met de productie in Peking gestopt. Nu wordt er op de nieuwe locatie jaarlijks 10 miljoen ton, anderhalf miljoen meer, geproduceerd. Volgens een rapport van het ministerie van Milieu recycleert de staalfabriek nu 99,5 % van de vaste afval en 95 % van het afvalwater. Andere grote staatsondernemingen zoals PetroChina en Huadian Power Group hebben ook beslist er hun energiebases te vestigen. Geen grote onderneming kan zich permitteren niet duidelijk aanwezig te zijn in dit prototype van milieuvriendelijke industrialisatie. Tijdens het elfde vijfjarenplan produceerde Caofeidian voor 85 miljard van het bruto regionaal product.
Er werd in totaal 276 miljard geïnvesteerd en de omslag in de haven bedroeg al 260 miljoen ton. Door de uitbouw staat Caofeidian al op de 15e plaats van het hele land. Voor 65 miljard werd geïnvesteerd in 105 infrastructuurprojecten. Momenteel wordt gewerkt aan een digitale opslag- en distributiebasis voor steenkolen, een logistiek project voor staal en nog een geïntegreerd logistiek project. Op 20 jaar tijd zullen de activiteiten op het schiereiland vooral gericht zijn op logistiek, fijn staal, chemie en uitrustingsgoederen voor elektriciteit, ontzilting, bouwmaterialen en gerelateerde sectoren. Op de waslijst van projecten bemerken we ook initiatieven op het gebied van wind en zonne-energie, LED-chips, lichte metro, auto-onderdelen, chemie uit steenkool, niet-asbest breekbare materialen, zonneboilers, zonneergie-glas, het meten van ultrageluid, elektrische auto’s…Momenteel zijn er al 80.000 tal banen en tegen 2020 moet dit 400.000 worden.
Ecostad
Expo over heraanleg
Op 5 km van de industriële zone en 25 km van de haven komt de eco-city waarvan de ontwikkelingsprincipes uit 2007 dateren en waarvan de uitwerking werd toevertrouwd aan het Zweedse SWECO en Beijing Tsinghua Urban Planning and Design Institute. Tegen 2016 moet de stad half miljoen bewoners tellen en op termijn meer dan 1 miljoen. Ze gaan wonen op 150 km2 voormalig brakke grond. Het principe is dat de stad energiezuinig, economisch leefbaar en sociaal harmonieus moet zijn. Een master plan van 150 km2 werd al goedgekeurd door de provincie in 2008. Ook een meer gedetailleerd plan over 30 km2 werd al ontworpen.
De werken startten eveneens in 2008. Caofeidian wordt vooreerst verbonden door een metrolijn met Tangshan, Peking en Tianjin. Tegen 2015 moeten 70% van de verplaatsingen via openbaar vervoer gebeuren en voor 20% te voet of met de fiets. Een systeem van snelbussen zal de ruggengraat uitmaken van het vervoersnetwerk. Daarbij wordt getracht om de CO2 uitstoot tot maximaal 20 kg/persoon/km te beperken. Gezien Caofeidian in een gebied met drinkwatertekort ligt, zullen niet traditionele bronnen van water zoals regenwater, ontzilt- en gerecycleerd afvalwater voor de helft instaan van het watergebruik. Al het huishoudelijk afvalwater zal worden behandeld met het oog op hergebruik. Hernieuwbare energie zal instaan voor de helft van de energiebevoorrading. Ook de warmte van de staalfabrieken en thermische stations zal aangewend worden voor verwarming. 
De ontwikkeling en de bouw van de ecostad is onderverdeeld in drie fasen. De initiële fase tussen 2008 en 2010 is al afgelopen: het gaat om een zone van 12 km2 met een bevolking van 60.000 inwoners. De tweede fase loopt van 2011 tot 2020 en daarin wordt de ecostad uitgebreid tot 74 km2 met een bevolking van 800.000. Op lange termijn na 2020 wordt alles geïntegreerd en de stedelijke functies verbeterd met het oog om op 150 km2 meer dan een miljoen inwoners te kunnen huisvesten. Momenteel wordt koortsachtig infrastructuur aangelegd en is de eerste fase van residentieel gebied van 100.000 m2 klaar om gebruikt te worden voor de ondernemingen. Alleen al in 2009 werd voor 97 miljard geïnvesteerd in 35 projecten. Middenin de ecostad komt een expogebouw van 20.000 m2 dat informatie zal verschaffen over de werking van de ecostad. In de onmiddellijke nabijheid plant SWECO een ecopark dat onderverdeeld is in verschillende “vochtige” zones waardoor enerzijds de bezoeker het ecosysteem van het eiland ziet functioneren en waarbij anderzijds ook wordt bijgedragen tot een betere kennis van de kustbiotoop. SWECO heeft ook meer dan 50 indicatoren ontworpen om water, afval, energie, transport, openbare dienstverlening en het landschap te beoordelen. Bij de stedelijke ontwikkeling wordt betreffende economie de klemtoon gelegd op technologie O&O, vrije tijd en expo, financiën en handel, opvoeding & vorming en stedelijke diensten; op administratief vlak is er een zone voor hoofdkwartieren, sport en gezondheidszone, wetenschapszone, een eco-leefzone en een dienstenzone voor de industrie. Alles bijeen moet het eiland niettegenstaande de markante aanwezigheid van de nijverheid klimaatneutraal zijn.
Wat ons belangrijk lijkt is het feit dat de politici van Tangshan (waaronder Caofeidian valt) al een samenwerkingsakkoord hebben gesloten met hun collega’s van Tianjins nieuwe economische zone. Zo wordt dubbel werk vermeden en kunnen beiden samenwerken aan de opgang van de zone rond de Bohaizee die op termijn minstens tot een gelijke wil uitgroeien van de delta rond de Jangtse en de Parelrivierdelta..
Zie ook : http://www.caofeidian.gov.cn/CFDPortalE/
