partijen, binnenlandse en buitenlandse politiek en democratie
Recentelijk zag ik in China een TV-documentaire over buitenlandse studenten. De hoofdpersoon een Pakistaan die in China infrastructuur studeerde. Hij liep op dat moment stage in een fabriek voor metrotreinen. Voorheen richtten dergelijke programma’s zich vrijwel uitsluitend op westerse studenten Chinese taal en cultuur; zoals ikzelf in de jaren 70. Aanleiding voor een blik op de huidige samenstelling van de buitenlandse studenten in China.
‘Kwetsbare, arme Afrikaanse landen worden leeggeroofd door immorele Chinezen’, dat is de onderliggende gedachte achter de uitspraken van westerse media en politici. In werkelijkheid zien we dat China en Afrikaanse landen samen aan de onderhandelingstafel zitten, en het Westen mag niet aanschuiven.
Kritiek op de verhoogde invoerbelasting op EVs uit China concentreert zich tot nu toe op de mogelijke negatieve gevolgen voor de opleggende landen en de mondiale economie van deze maatregelen op de lange termijn. Anders Hove van het Oxford Institute for Energy Studies heeft onlangs een diepgaande analyse gepubliceerd van China’s snelle vorderingen op het gebied van schone energie. Dit artikel biedt een samenvatting hiervan en eindigt met een aanvullende commentaar.
In juli hield het 20e Centraal Comité van de CPC zijn Derde Plenum, sinds 1978 traditioneel beschouwd als de vijfjaarlijkse cruciale gebeurtenis voor het voorstellen van China’s hervormingen. Gezien de wijdverspreide bezorgdheid over het economische klimaat in China, trok dit Derde Plenum veel aandacht.
De westerse pers volhardt in een eenzijdige ongegronde berichtgeving die insinueert dat China op meerdere vlakken de wereldvrede zou bedreigen. In werkelijkheid is het juist China die van alle grootmachten in de wereld zich het meest inzet om wereldvrede tot stand te brengen. Dit is een goed moment hier eens bij stil te staan.
De laatste jaren kun je in de straten en parken van Chinese steden steeds meer, vooral jonge, mensen in traditionele gewaden, hanfu, zien lopen. De interesse in de traditionele Chinese geneeskunst neemt onder jongeren ook weer, evenals het bezoeken van het traditionele theater. Verloren gewaande oude merken worden weer nieuw leven ingeblazen. Deze hernieuwde interesse in de eigen traditie heet guochao, ‘nationale trend’.
Onlangs verklaarde een politicus: ‘Ik wil geen communisme zoals in China en Rusland, maar wel een socialisme 2.0 waarin de noden van de mensen centraal staan’. Chinasquare is geen politieke beweging, maar heeft wel als taak het socialistische China aan de buitenwereld uit te leggen. Daarom vecht ik deze uitspraak niet direct aan, maar illustreer ik aan de hand van een concrete casus hoe China leidend is in het aanpassen van het socialisme aan de veranderende wereld.
Dit een externe bijdrage van Peter Peverelli (redacteur van Chinasquare) en Gordon Dumoulin over het belang van een cross-cultureel perspectief in het begrijpen van de verschillen tussen de Chinese en de westerse versies van democratie. Hun eerste artikel, waarin het cultuurmodel uiteen gezet wordt, is eerder in twee delen op Chinasquare verschenen.
Er is veel geschreven n.a.v. de opvallend lange reis van Ma Ying-jeou door China en zijn ontmoeting met Xi Jinping. De meeste artikelen hingen aan de kernvraag of Taiwan nu wel of niet een deel van China is. Het antwoord op die vraag is meestal gebaseerd op de politieke stellingname van schrijver en niet op inzicht in de historische achtergrond.
Volgens Brits Chinakenner Keith Bennett is de specifieke actuele modernisering van China een buitengewoon fenomeen en vormt ze een alternatief voor de westerse dominante modernisering.
