partijen, binnenlandse en buitenlandse politiek en democratie
De westerse pers volhardt in een eenzijdige ongegronde berichtgeving die insinueert dat China op meerdere vlakken de wereldvrede zou bedreigen. In werkelijkheid is het juist China die van alle grootmachten in de wereld zich het meest inzet om wereldvrede tot stand te brengen. Dit is een goed moment hier eens bij stil te staan.
De laatste jaren kun je in de straten en parken van Chinese steden steeds meer, vooral jonge, mensen in traditionele gewaden, hanfu, zien lopen. De interesse in de traditionele Chinese geneeskunst neemt onder jongeren ook weer, evenals het bezoeken van het traditionele theater. Verloren gewaande oude merken worden weer nieuw leven ingeblazen. Deze hernieuwde interesse in de eigen traditie heet guochao, ‘nationale trend’.
Onlangs verklaarde een politicus: ‘Ik wil geen communisme zoals in China en Rusland, maar wel een socialisme 2.0 waarin de noden van de mensen centraal staan’. Chinasquare is geen politieke beweging, maar heeft wel als taak het socialistische China aan de buitenwereld uit te leggen. Daarom vecht ik deze uitspraak niet direct aan, maar illustreer ik aan de hand van een concrete casus hoe China leidend is in het aanpassen van het socialisme aan de veranderende wereld.
Dit een externe bijdrage van Peter Peverelli (redacteur van Chinasquare) en Gordon Dumoulin over het belang van een cross-cultureel perspectief in het begrijpen van de verschillen tussen de Chinese en de westerse versies van democratie. Hun eerste artikel, waarin het cultuurmodel uiteen gezet wordt, is eerder in twee delen op Chinasquare verschenen.
Er is veel geschreven n.a.v. de opvallend lange reis van Ma Ying-jeou door China en zijn ontmoeting met Xi Jinping. De meeste artikelen hingen aan de kernvraag of Taiwan nu wel of niet een deel van China is. Het antwoord op die vraag is meestal gebaseerd op de politieke stellingname van schrijver en niet op inzicht in de historische achtergrond.
Volgens Brits Chinakenner Keith Bennett is de specifieke actuele modernisering van China een buitengewoon fenomeen en vormt ze een alternatief voor de westerse dominante modernisering.
De laatste week van ons verblijf in China gaat alweer in. Het is een belangrijke, waarin we eindelijk weer Nieuwjaar met de familie hebben kunnen vieren. Ik heb al een deel van mijn belevenissen in artikelen om kunnen zetten, maar ik moet ook een kritisch commentaar plaatsen over wat ik deze weken het meest gemist heb: buitenlandse toeristen.
VRT Nieuws publiceerde onlangs een lang verslag over het gevaar dat China het Vlaamse elektriciteitsnet uit zou kunnen schakelen. Het is representatief voor hoe de media vandaag de dag over China rapporteert en vormt door zijn lengte een ideaal voorbeeld voor een grondige analyse van dit type rapportage.
‘Het Chinese democratische model moet worden beoordeeld tegen de achtergrond van zijn geschiedenis, cultuur, tradities en ideologische grondslagen.’ voorzitter Deense communisten.
De Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties (VN) heeft donderdag een resolutie aangenomen op initiatief van China en andere niet-westerse landen, waarin wordt opgeroepen sociale en culturele rechten te bevorderen en te beschermen. Het is een duidelijke indicatie van de toenemende acceptatie van China’s ideeën over mensenrechten.
