Buitenlandse betrekkingen, buitenlandse handel, internationale organisaties
Om allerlei redenen is het verstandig dat China zijn buurlanden uitnodigt om zich samen te verweren tegen de economische aanvallen van de regering Trump. Succes hierbij is niet verzekerd, maar beslist mogelijk.
Deze ochtend zien we in de nieuwsprogramma’s niets dan blije gezichten. Trump heeft de heffingen, waar iedereen de mond vol van heeft, uitgesteld, omdat de hele wereld met hem om de tafel wil gaan zitten. Hij is daarover zo blij als een kind op Sinterklaasavond. China is echter een uitzondering. Laten we eens kijken waarom China zo anders is.
Iedereen weet inmiddels van de handelsoorlog tussen de VS en China, geïnitieerd door de eerste. De meeste commentatoren zien dat de Amerikaanse maatregelen China niet alleen niet zwakker maken, maar zelfs versterken. De vraag is dan hoe groot de kans is dat deze handelsoorlog tot een gewapende oorlog kan escaleren. De South China Morning Post (SCMP) plaatste hierover een interessant opiniestuk waarop ik in dit artikel zal voortborduren.
Jenny Clegg is van mening dat het bestuderen van de Volksrepubliek, zijn geschiedenis en zijn politiek vandaag, klaarheid zal scheppen in hoe de vredesbeweging en Links zich kan opstellen in de huidige turbulente wereldsituatie.
Trouwe lezers van deze site kunnen het zich wellicht niet of nauwelijks voorstellen, maar de overgrote meerderheid van de Europeanen zijn voor hun kennis van China afhankelijk van de reguliere media. Daarin wordt China vrijwel altijd negatief beschreven. Vaak gebeurt dat direct, maar evenzo vaak doen zij dat via slinkse taaltrucs. In dit artikel een analyse van de meest gebruikte.
De Oeigoeren staan wereldwijd in de schijnwerpers, maar de beeldvorming verschilt sterk tussen het Westen en andere delen van de wereld. In dit interview biedt (Oud-VRT) journalist en Chinawatcher Ng Sauw Tjhoi een alternatieve kijk op de geschiedenis, de geopolitieke context en de realiteit achter de vaak gepolariseerde berichtgeving over de Oeigoeren.
Carlos Martinez verdedigt de stelling dat de wereld voor een juiste keuze tussen ‘socialisme of barbarij’ het beste naar het marxisme van China kan kijken.
Zal de VS erin slagen China en Rusland uit elkaar te spelen? Wil Europa daaraan meewerken en militariseren? Of is het beter de vredesoproepen van China serieus te nemen.
De West-Europese pers is in haar berichtgeving over Beijing altijd erg kritisch geweest. Onderwerpen als ‘mensenrechten’, ‘politieke onderdrukking’, en de ‘gevaarlijke invloed’ van China op de wereldpolitiek mochten in geen enkel artikel ontbreken.Toch heeft het er In de nieuwe veiligheidscontext waarin Europa’s traditionele Atlantische zekerheden wegvallen, de schijn van dat de West-Europese pers een mildere toon aanslaat tegenover China.
Multipolariteit is een term die je steeds vaker hoort, maar de betekenis ervan en de rol van China erin wordt niet goed of in brede kring begrepen, ook niet ter linkerzijde.
