In 2021 heeft China de sinds 2015 bestaande Qianhai speciale zone te Shenzhen uitgebreid van 18 tot 250 km². De bedoeling is niet louter meer te streven naar een hightech en financieel gebied waar Shenzhen en Hongkong samenwerken, maar ook de band te leggen met de andere Aziatische landen met onder meer grensoverschrijdende e-commerce en dito dataverkeer.
De autonome Zhuang regio Guangxi telde in 2015 nog 6,3 miljoen armen of 10% van de bevolking. Door 73 miljard yuan investeringen en met niet aflatende hulp vanuit Guangdong werd de armoede er in 2020 uitgeroeid. Beijings technologische zone Zhongguancun heeft in Nanning een innovatiezone uitgebouwd met hightech ondernemingen.
Yining ligt in de groene vallei van de Illi rivier omringd door bergen. De streek lijkt wat op Zwitserland maar met hogere bergen. De bevolking is er sterk gemengd met naast Oeigoeren en Han een belangrijke groep Kazachen met zelfs een eigen autonome prefectuur en nog een reeks kleinere minderheden.
Met onze internationale groep mediamensen bezoeken we twee dagen Kashgar. De vlucht van Urumqi naar Kashgar duurt 1u en 45 minuten. Xinjiang is immers groot, het beslaat een vijfde van heel het Chinese grondgebied.
Zaterdag 23/9 is onze tweede dag in Urumqi. De voormiddag besteden we aan het Museum van Xinjiang, de namiddag wordt cultureel.
Donderdag was de eerste dag van mijn achtdaagse trip in Xinjiang, georganiseerd door de State Council Information Office. Onze groep bestaat uit een twintigtal medewerkers aan media in landen langs de zijderoute. Buiten mijzelf, een Duitser, een Samoa en een verdwaalde Canadees allemaal Aziaten uit landen met significante islamitische groepen of meerderheden.
Chongqings vier bergdorpen die voordien onaantrekkelijk waren en waarvan de bewoners naar de stad trokken, hebben infrastructuur aangelegd die hun dorpen niet enkel toelaat om aan e-commerce te doen maar ze ook vernieuwt in functie van toerisme waarbij het erfgoed van de minderheden gekoppeld wordt aan een beter leefmilieu.
In het artikel ‘‘De Tibetanen spreken terecht van een culturele genocide’ brengt het tijdschrift MO een lovende bespreking van het boek ‘De rode kogel, Berichten uit bezet Tibet’ van Christa Meidersma. Chinasquare legde het artikel voor aan Elisabeth Martens, auteur van verschillende boeken over Chinese en Tibetaanse cultuur, Tibetaans boeddhisme en mindfulness. Zij stelt vragen bij het werkelijkheidsgehalte van het beeld dat Meidersma en MO schetsen.
De positie van nationale minderheden in China wordt door de westerse media met grote regelmaat uit de kast gehaald om China zwart te maken. Wie met dezelfde regelmaat door die gebieden met etnische minderheden reist weet dat deze verhalen niet met de realiteit stroken. Chinasquareredacteur Peter Peverelli vat hier zijn eigen observaties samen.
