Chen Guanghui is de voorzitter van een boerencoöperatie in Xiuning (Anhui). Het kostte hem ettelijke jaren gissen en missen vooraleer hij de juiste weg vond om zonder pesticiden te werken. Hij vindt deze in een kringloop-landbouw waarbij verschillende planten, dieren en micro-organismen een kringloop gaan vormen.
Theekweker Chen begreep ten volle het probleem toen de EU de regelgeving over de pesticiden in landbouwproducten verscherpte in 1998. Dit resulteerde in een sterke daling van de thee uitvoer en vooral het doodvonnis voor de theecultuur waarvan 200.000 boeren leefden in zijn arrondissement. Hij begon zich te realiseren dat enkel een nieuwe methode zonder het aanwenden van pesticiden de uitweg kon vormen. Een alternatief vinden was niet eenvoudig. Na 6 jaren van nadenken wendde Chen Guanghui al zijn spaarcenten aan om te beginnen met organische landbouw. Hij wierf arbeiders aan die eerst rapen en later rijst plantten, maar dit initiatief bleef zonder succes en partners trokken zich terug. Hij staarde tegen de heuvels aan waar de boeren kamille planten voor de olie maar dit gewas viel ten prooi aan ziekten en pest. Nog een mislukking.
Hij begon zich te realiseren dat het nodig was verschillende planten, dieren en micro-organismen in te schakelen. Hij voegde de daad bij het woord met een experimentele theetuin. Daarin plantte hij hoge papajabomen naast theebomen in het midden en omzoomde zijn veld met osmanthusboom. De grond is enkelhoog begroeid met gras en verder bedekt met hibiscus. Elke plant heeft zijn functie: de beide boomsoorten geven schaduw over de thee en dit werkt het aroma in de hand; de grassen bevatten pyrethrum dat insecten doodt en klaver dat de grond verrijkt. Tijdens de zomer bloeien witte hibiscusbloemen die bijen aantrekken, de natuurlijke vijand van plagen die thee kunnen beschadigen. Bovendien kunnen de papajabomen 4.800 kg fruit leveren per hektare. Uit papaja kan azijn worden gewonnen en fruitsap. Ook de osmanthus kan verwerkt tot wijn en olie, terwijl pyrethrum het hoofdbestanddeel vormt van muggenspiralen. Gedroogde hibiscusbloemen zijn populair op markten in Spanje en Italië.
In 2009 stichtte Chen de Xinlincao boerencoöperatie en hielp 5000 boerengezinnen 2000 ha theetuinen om te vormen. Hij leverde de boeren 6 miljoen boompjes en toonde hen hoe te planten en te kweken. Zijn benadering liet toe dat de grond gedurende 8 maanden verbouwd werd i.p.v. gedurende 4 maanden voorheen, maar er moest wel het dubbele aantal uren gewerkt worden. De uitgaven aan mest werden verminderd en de opbrengst steeg van 1580 yuan tot 11960 yuan en dan spreken we nog niet over de waterbesparing, het absorberen van 36.000 ton CO2 en het vrijgeven van 26.000 ton zuurstof per jaar. De boeren twijfelden eerst, maar na de inkomensstijging bij de eerste deelnemers werd niet langer geaarzeld en Chens praktijk werd veralgemeend in het arrondissement. Het deed Chen hartenpijn te moeten vaststellen dat de meeste volwassenen gaan werken waren in de stad, terwijl de velden rijst en rapen overgelaten werden aan vrouwen en ouderen. Kweken van varkens en kippen is financieel niet haalbaar.
In het dorp Shangyan huurde hij een veld van 1000 mu (1 mu= 0,6ha) om daar zijn duurzame tuinbouw te ontwikkelen tot een duurzaam dorp. Organische overschotten als twijgen en bladen kunnen gebruikt worden voor de kweek van paddenstoelen en deze van de papaja kunnen dienen als varkensvoer waarvan de mest de grond kan vruchtbaarder maken, biogas produceren en zelfs aardwormen kweken. Chen moedigde de boeren aan moerbeien, mispels en kaki te kweken omdat hun bladen kunnen gebruikt als veevoer en het fruit verkocht. Het grasplanten rond het hof laat toe ganzen en eenden te kweken waarvan de uitwerpselen de vis kunnen voeren in de vijvers. Kortom alles wordt gebruikt en heeft zijn functie in de kringloop van duurzaamheid. Chen is er van overtuigd dat in de toekomst zijn landbouw terug aantrekkelijk wordt voor de migranten die naar de stad trokken en die soms hun kinderen achterlaten.
In juni 2012 vertegenwoordigde Chen Guanghui China op de opvolgingsbijeenkomst van Rio+20. Hij introduceerde er zijn werkwijze, maar bekeek het probleem al breder. China heeft maar 1,8 miljard mu aan landbouwgrond, maar daarnaast beschikt het wel over 5 miljoen mu aan bergen en 3 miljard mu aan grasland. Hij stipte aan dat een aangepaste bebouwing van bergen en grasland deze misschien kan omvormen tot productiebases voor groenten en fruit, voor bio-energie grondstoffen en veeteelt. Dit zou de druk op de landbouwgrond verlichten, de overexploitatie van grondwater tegengaan evenals de woestijnvorming en milieuverloedering. Hij denkt geiten te kweken in velden met altijd groene struiken namelijk de photinia serrulata die deze dieren lusten. In zijn experimentele veld kweekte hij 400 soorten planten waarvan de helft het overleefde. Vooral na het bezoeken van Pekings botanische tuinen ontdekte hij dat de cephalotaxus sinensis bestand is tegen zowel zand als wind. Momenteel plant hij deze op grotere schaal op een boerderij in Miyun in Beijing. Kortom de kringloop landbouw heeft Chen aangestoken en na enkele mislukkingen boekt hij succes en worden zijn initiatieven en ideeën almaar breder.
Bron: China Today
