De westerse pers volhardt in een eenzijdige ongegronde berichtgeving die insinueert dat China op meerdere vlakken de wereldvrede zou bedreigen. In werkelijkheid is het net China die van alle grootmachten in de wereld zich het meest inzet om wereldvrede tot stand te brengen. Dit is een goed moment om hier eens bij stil te staan.
Logo van de China World Peace Foundation (disclaimer)
Beleid
Allereerst is er het buitenlandbeleid dat China al sinds jaar en dag voert: het beleid van non-interventie. Naties dienen met elkaar om te gaan met respect voor het anders-zijn van elkaar. Dit staat in schril contrast met het internationaal beleid van het westerse blok, dat de westerse manier van doen als maat voor de hele wereld stelt.
Recenter is dat centrale thema uitgebreid met een sterke focus op infrastructuur, met name internationale verbindingen over land per spoor en over zee, beter bekend als het Belt & Road Initiative (BRI). Die verbindingen dienen de onderlinge uitwisseling van goederen (handel) en personen (toerisme) te bevorderen. Onderlinge handel maakt alle betrokken partijen beter en toerisme bevordert het onderlinge begrip tussen volkeren. Het sanctie- en ontkoppelbeleid van het westen leidt tot precies het tegenovergestelde.
Internationale organisaties
China is de drijvende kracht achter een tweetal groeiende internationale organisaties. De eerste is de Shanghai Cooperation Organisation (SCO). De SCO-staten verwerpen ideologische en confronterende blokbenaderingen. Ze streven naar een nieuw type internationale betrekkingen in de geest van wederzijds respect, rechtvaardigheid, gelijkheid en gezamenlijk voordeel. De lidstaten nemen nota van de ontoelaatbaarheid van inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van staten onder het voorwendsel van de bestrijding van terrorisme en extremisme, evenals van het verbod op het gebruik van terroristische, extremistische en radicale groeperingen voor eigen doeleinden. Dit jaar werd Belarus volwaardig lid en Iran in 2023. NAVO-lid Turkije is dialogue partner van de SCO.
BRICS heeft officieel geen leider, maar een wisselend leiderschap. China is echter een van de meest actieve lidstaten. Ook BRICS is onlangs flink uitgebreid. Turkije is ook in lidmaatschap geïnteresseerd.
Filippijnen
China en de Filipijnen zijn al jaren verwikkeld in een strijd inzake de soevereiniteit over de Zuid-Chinese zee. Enige dagen geleden ondertekenden beide regeringen een overeenkomst aangaande een kernconflict op dat gebied: de status van een vastgelopen Filipijns oorlogsschip. Volgens China bevindt dit zich op Chinees grondgebied. De Filipijnse regering beschouwt die locatie echter als deel van de Filipijnse zone. Ik ga hier niet in op de details, maar verwijs naar mijn eerdere artikel hierover. Belangrijk hier is dat beide landen onlangs tot overeenstemming kwamen over deze kwestie. Een saillant detail hierbij is dat de VS de laatste tijd grote druk op de Filipijnen uitoefent om een harde lijn jegens China te voeren. Het stemt dus tot hoop dat de Filipijnse regering toch grotere waarde hecht aan een goede relatie met een buurland.
Palestina
De afgelopen dagen kwamen 14 Palestijnse organisaties in Beijing bijeen om de onderlinge samenwerking te bespreken. Zij bereikten een akkoord om een einde te maken aan hun verdeeldheid en om de Palestijnse eenheid te versterken. Er zal nog heel wat water door de zee moeten vloeien om een goede verstandhouding te bereiken. Maar het begin is er en China speelde daarbij een cruciale rol.
Saoedi-Arabië en Iran
Deze twee naties waren al enige tijd in een conflict gewikkeld dat deels een oorzaak vond in de strijd tussen de twee stromingen in de Islam. Echter, het westers blok heeft die strijd misbruikt om de twee verder uit elkaar te drijven. De VS dacht al een detente tussen Saoedi-Arabië en Israël voor elkaar te hebben, voorbijgaand aan de belangen van de Palestijnen, toen de Chinese Minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi langskwam om vrede te stichten. Saoedi-Arabië en Iran wisselden meteen weer ambassadeurs uit. Als spin-off hiervan luwde ook de burgeroorlog in Yemen, omdat Saoedi-Arabië en Iran minder bereid waren de strijdende partijen te steunen. Ook trok Saoedi-Arabië de verbroken banden met Syrië weer aan en mocht Syrië weer deelnemen aan vergaderingen van de Arabische Liga. Het was niet meteen pais en vree, maar communicatie is een voorwaarde voor het verkrijgen van echte vrede.
Oekraïne
In het heetst van alle oorlogsstokerij van de NAVO reisde de Hongaarse Premier Orbán naar Kiev, Moskou en Beijing om te trachten de uitzichtloze situatie in Oekraïne te doorbreken. Hij oogstte daarmee harde kritiek van die NAVO en de EU. Interessant genoeg brengt de Oekraïense Minister van Buitenlandse Zaken Dmytro Kuleba tijdens het schrijven van dit commentaar een bezoek aan China om hetzelfde te bespreken. Hij overlegde drie uur met zijn Chinese ambtgenoot Wang Yi. De inhoud van dat gesprek is nog niet bekendgemaakt, maar ook hier geldt dat er hoop is, zolang de partijen in gesprek blijven. Westerse sancties en boycots leiden enkel tot het omgekeerde.
Bronnen: diverse internationale dagbladen
Dit commentaar geeft de mening weer van de auteur en wordt niet per se door de gehele redactie gedeeld.
