Recent doken in de media twee sensationele verhalen op:
Vooreerst was er de migrant in Beijing die zijn zoontje van twee jaar op straat vastketende terwijl hij aan het werk was. De moeder is mentaal gehandicapt, de man kon zich geen kinderopvang veroorloven en was bang dat het kind zou gekidnapt worden terwijl hij dienst deed als fietstaxichauffeur. De zaak kwam in de Chinese pers en de Chinese opinie was geschokt dat zoiets in China mogelijk was. Het Engelstalige Chinese persartikel vond verder zijn weg via The Daily mail, CNN tot en met De Standaard. Daarbij werd het accent verschoven: het voor de Chinese krant extreme geval werd hier voorgesteld als een veralgemeend probleem in China, met CNN die het had over 200.000 ontvoerde kinderen per jaar en het leven van de migranten als de hel voorstelde. Een gedetailleerde analyse van deze persinterpretaties kan je lezen op infochina.be
Deze week dook bij ons het wangedrag op van het Chinese bouwbedrijf CREC in Kinshasa. Dit bedrijf zou de arbeiders uitbuiten en de Congolese wetgeving aan zijn laars lappen. De onthullingen kwamen in januari van de ngo ASADHO, die actie voert rond mensenrechten. ASADHO voert oppositie tegen president Kabila en krijgt geld van de Amerikaanse NED, de ‘toonbare’ zusterorganisatie van de Amerikaanse CIA. Via onder meer AFP vinden we het bericht bij ons uiteindelijk zelfs terug op de progressieve wereldsite Pala. Een lokaal problem –ASADHO enquêteerde bij 30 arbeiders, uitsluitend in Kinshasa, waarvan ‘sommigen’ klachten hadden, en twee vermoedelijk onterecht ontslagen werden- wordt ook hier in de media stilzwijgend opgevoerd als ‘het probleem van de Chinezen in Afrika’. Over de Chinese bedrijven in Afrika verschenen eerder op deze site drie artikels (1) (2) (3) van professor Sautman. Wil je zelf oordelen over de ernst of omvang van dit concrete geval, dan is de lectuur van het volledige rapport van ASADHO best leerzaam.
Zie ook CCTV9 programma Dialogue over China in Afrika
