Een bespreking van het recent verschenen boek ‘La Chine, un ennemi fabriqué par la propagande?’ (China, een door de propaganda gecreëerde vijand? )van Albert Ettinger.
Albert Ettinger is dokter in de filosofie, gepensioneerd leraar en assistent aan de universiteit van Trier. Hij bestudeert al 15 jaar intensief China.
Hij vertrekt van de vaststelling dat politici, media en sommige academici het als evident voorstellen dat China onze vijand is. Daarbij neemt men dikwijls een loopje met de feiten of meet men met twee maten en twee gewichten.
Om China te begrijpen en er mee samen te leven is betere en diepere kennis nodig. Ettinger stelt zich als doel die te leveren over vier domeinen waarop China constant aangeklaagd wordt en waarop hij veel expertise heeft: de behandeling van de Oeigoeren, Tibet, Hongkong en Taiwan.
Stevige argumenten
Zijn boek van bijna 400 bladzijden is netjes verdeeld in vier ongeveer even lange hoofdstukken. Verwacht u niet aan lange uiteenzettingen. Ettinger lijst voor elk hoofdstuk vragen op die de doorsneelezer zich spontaan kan stellen en brengt deze naar voor als stellingen. Hij behandelt 28 stellingnames over de Oeigoeren, 30 over Tibet, 24 over Hongkong en 17 over Taiwan. Hij onderwerpt elke stelling aan een feitenonderzoek: juist of vals? Enkele voorbeelden: De Oeigoerse minderheid wordt gediscrimineerd, haar cultuur en tradities geminacht, haar taal verboden: vals! Het regime van de dalai lama’s in Tibet was een wreedaardige dictatuur: juist! China heeft geweigerd in Hongkong het algemeen stemrecht in te voeren: vals! Taiwanezen zijn geen Chinezen: vals!
Ettinger onderbouwt zijn antwoorden met stevige argumenten, voor elke stelling in drie tot zes bladzijden. Daarbij maakt hij hoofdzakelijk gebruik van elementen uit westerse bronnen die bij ons onderbelicht bleven: citaten uit krantenartikels, toespraken van westerse politici en militairen, officiële rapporten, academische studies en boeken, tijdschriften, via wikileaks gelekte informatie, en zelfs wikipedia. Slechts in enkele zeldzame gevallen gebruikt hij data of uitspraken uit Chinese bronnen. Een voorbeeld: Om de bewering dat China in het geheim 1 tot 3 miljoen Oeigoeren in concentratiekampen houdt onderuit te halen gebruikt hij onder meer een artikel van Giselle Nath in De Standaard: ‘Zijn Oeigoerse strafkampen ook echte concentratiekampen? In dat artikel trekt de Brusselse, overigens rabiaat anti-Chinese, academica Vanessa Frangville de betrouwbaarheid van de geciteerde cijfers in twijfel. Want ze erkent dat de belangrijkste bron dubieus is.
Ettinger brengt via de antwoorden op de diverse vragen uiteindelijk een beeld van China dat veel positiever is dan het vijandbeeld dat we dagelijks opgediend krijgen. Het antwoord op de vraag: ‘China, een vijand gecreëerd door de propaganda?’ is op het einde van het boek dan ook duidelijk: Juist!
Het boek van Ettinger is een aanrader voor elkeen die zoekt naar correcte informatie over de Oeigoeren, Tibet, Hongkong of Taiwan en vlot antwoorden wil vinden op concrete vragen waar hij/zij op botst. Het is eveneens een aanrader voor wie positief staat tegenover het land en concrete argumenten zoekt om het dagelijkse vijandbeeld te counteren.
Ettinger, Albert: La Chine, un ennemi fabriqué par la propagande?, Editions La Route de la Soie 2024; paperback 396 p., 24 euro
