Progressieven in het Westen hebben kritiek op de recente G20. We plaatsen enkele van hun standpunten naast die van China
De G20 (annex G8) in Canada is voorbij. In De Wereld Morgen geeft Dirk Barrez kritiek op de resultaten van de bijeenkomst. Er zijn geen regels vastgelegd om te beletten dat banken opnieuw de economie onderuithalen; er is evenmin een banktaks ingevoerd ter compensatie voor de hulp van de overheid om de banken te redden.Er is geen eensgezindheid bij de wereldleiders over de aanpak van de wereldkrisis: sommigen willen besparen om hun begroting in evenwicht te brengen, anderen mikken op meer export –dus meer consumptie in het buitenland dus. Door de obsessie om de economie te laten groeien is het aspect duurzaamheid helemaal naar de achtergrond verdwenen: over groene jobs wordt niet meer gesproken. Ook vanuit het Internationaal Vakverbond komt ook zware kritiek: door overhaast voorrang te geven aan besparingen en een budget in evenwicht duwt men de economie in een dubbele recessie zonder aandacht voor voldoende en waardig werk; ook de aanpak van de financiele sector, de klimaatsverandering en de milleniumdoelstellingen blijft in gebreke.
Wat was nu het standpunt van China op de G20? We laten president Hu Jintao aan het woord:
Hu vindt dat het economisch herstel niet stevig is, onevenwichtig en onzeker door ondermeer de uitbreidende krisis van de staatsschulden, de sterke wisselkoersschommelingen en de volatiliteit in de financiele markten.De wereldeconomie blijft ernstige structurele en systeemrisico’s lopen. Hu deed een voorstel in drie punten voor een sterke, duurzame en evenwichtige globale groei.
Ten eerste moet de G20, die nu een efficiënt anti-crisis mechanisme is, omgevormd worden tot hét eerste platform waar internationale economische samenwerking vooruitgestuwd wordt. De G20 moet naast noodmaatregelen op korte termijn ook een wereldwijd gecoördineerd beleid op langere termijn gaan ontwerpen. G20 moet proactief worden. Men mag niet te vlug stoppen met de anti-crisis steunmaatregelen. Een betere coördinatie is nodig. Landen met een schuldencrisis moeten geholpen worden. G20 moet overleggen met andere internationale instellingen en een leidende rol spelen.
Ten tweede moet er sneller een nieuwe internationale financiële orde komen die rechtvaardig, evenwichtig, allesomvattend en goed geleid is. Het toekomstig regime moet gemakkelijk werken en iedereen moet er zich aan houden. Het systeem moet vooral de reële economie bevorderen. Het ‘schaduw’ banksysteem moet onder controle gebracht worden en internationaal gestandaardizeerde regels volgen. De werking van de krediet-rating agentschappen moet verbeterd en gestandaardizeerd worden, in het bijzonder wanneer ze oordelen over de kredietwaardigheid van een land moet hun oordeel absoluut correct zijn. Het IMF moet sterker worden en meer controle kunnen uitoefenen over de economische politiek van landen, in het bijzonder van landen die uitgevers zijn van belangrijke reservemunten.
Ten derde pleit Hu voor een vrij internationaal handelssysteem. Er moeten maatregelen komen tegen het opkomende protectionisme. Vooral de ontwikkelde landen mogen hun grenzen niet blijven afsluiten voor sommige goederen, diensten en investeringen. Handelsconflicten moeten door dialoog opgelost worden met als leiddraad dat allebei erbij winnen. De onderhandelingen van de Doha ronde moeten zo snel mogelijk met positieve resultaten afgerond worden.
Waar komt het Chinese standpunt concreet op neer? China wil de G20 verder uitbouwen en ook het IMF versterken met een groter rol voor de ontwikkelingslanden, om globale regels te kunnen opleggen die ook de grote ontwikkelde landen, inclusief de USA, en de grote banken uit diezelfde landen, verplicht moeten volgen. En verder hoopt het dat de besluiten van de Doha ronde bescherming kunnen bieden tegen de toenemende protectionistische maatregelen van voornamelijk de USA en de EU tegen China.
Ook de vertegenwoordiger van het ministerie van financiën sprak op de top; hij is tegen een veralgemeende banktaks; een banktaks is niet de enige manier om de risisco’s van een financiele crisis aan te pakken. Elk land moet zijn eigen toestand analyseren en met de meest geschikte maatregelen aankomen. Wat dat voor China is, zei hij niet. Maar vermits alle grote banken door de staat gecontroleerd worden en er geen grote financiele problemen geweest zijn, is de taks allicht niet het antwoord.
Bron: Xinhua
