Het Centraal Document Nr.1, dat volgens traditie elk jaar over de landbouwpolitiek gaat, bevat iets nieuws: China wil meer zelfvoorzienend worden voor sojabonen. Vandaag komt 85% van het verbruik van import.
China is nipt zelfvoorzienend voor graangewassen. In 2021 ging het om 681 miljoen ton. Maar voor sojabonen en oliehoudende zaden is de situatie veel minder gunstig.
In 2021 werd 16,4 miljoen ton sojabonen geoogst, en 96,5 miljoen ton ingevoerd. De eigen productie dekt minder dan 15% van het verbruik. Men voerde verder 10 miljoen ton plantaardige spijsolie in.
De binnenlandse productie volstaat wat de voedselvoorziening van de bevolking betreft, onder meer voor de bereiding van tofu, terwijl de invoer de toenemende nood aan veevoer en plantaardige spijsolie moet dekken. De vraag naar veevoer is het gevolg van de toenemende welstand van de bevolking die meer vlees gaat eten.
De belangrijkste leveranciers van soja zijn Brazilië, Argentinië en de VS. Volgens Chinese experts wil het land zijn afhankelijkheid van deze invoer afbouwen omwille van de onzekere leverketens die aan het licht kwamen tijdens de covid-19 pandemie en omwille van de handelsoorlog met de VS sinds 2018.
Op korte termijn zal de National Food and Strategic Reserves Administration een deel van haar strategische soja- en spijsolievoorraad verkopen om de huidige scherpe prijsstijgingen op de wereldmarkt voor de Chinese gebruikers te dempen.
Het verhogen van de productie van sojabonen en oliehoudende zaden is één van de belangrijke taken die het Centraal Document nr.1 voorziet. In 2025 moet de eigen productie minstens 20% van het verbruik dekken en binnen 10 jaar moet er een substantiële verhoging komen.
De minister van landbouw en platteland verklaarde bij de presentatie van het Centraal Document dat de uitbreiding van de productie maximaal zou zijn. Het is de eerste maal dat sojabonen en oliehoudende gewassen als belangrijke taak in het document staan.
Klassieke en innoverende teeltmethodes
Men teelt sojabonen vooral in het noordoosten. Het land zal subsidies verlenen aan de boeren daar indien ze maïs afwisselen met soja. In sommige gebieden waar te veel grondwater opgepompt wordt voor rijstteelt, zal men ook overschakelen op soja.
In zuidwest-China, vooral in de provincie Sichuan, heeft men op 467.000 hectares (4.670 km²) proeven gedaan met de gecombineerde teelt van twee rijen maïs en drie rijen sojabonen. Dat systeem wil men nu ook introduceren in noord- en noordwest-China. De centrale regering geeft daarvoor subsidies aan individuele boeren en aan coöperatieven, en verzekeringen zijn er al mee begonnen om deze teeltvorm te dekken.
In 2025 hoopt men sojabonen te telen op 10,7 miljoen hectares, dat is ongeveer drie keer de oppervlakte van België. Dat zou 23 miljoen ton bonen moeten opbrengen.
Ook raapzaad, aardnoten, oliehoudend theezaad, zonnebloempitten en sesamzaad krijgen aandacht. Zo wordt aan de lokale overheden gevraagd om op 330.000 hectares (ongeveer een Belgische provincie) op terrein dat tijdens de winter braak ligt raapzaad te planten.
Chinese sojabonen bevatten relatief veel proteïnes, maar hebben een lagere opbrengst en oliegehalte dan de ingevoerde, genetisch gewijzigde soort. Bedoeling is de Chinese variëteiten en de teeltmethoden op deze punten te verbeteren. De Chinese Academie voor Landbouwwetenschappen stuurde in januari 200 leden uit om de teelten van tarwe, raapzaad en aardnoten te helpen verbeteren en om advies te verstrekken inzake de gecombineerde teelt van maïs en soja.
Bron: China Daily
