Chinese boeren gebruiken steeds meer drones om te sproeien. Subsidies van de nationale en provinciale overheden ondersteunen de trend. Maar er is een risico op verkeerd gebruik.
Door de migratie van arbeidskrachten naar de stad beginnen Chinese boeren stilaan te kampen met een tekort aan arbeidskrachten. Drones zijn op sommige plaatsen goedkoper geworden dan ingehuurde landarbeiders. Een voorbeeld zijn de katoenvelden in Xinjiang. Daar kostte in 2013 een arbeider 100 yuan (13 euro) per dag, en vandaag minstens het dubbele.
Er bestaan echter nog geen sluitende regels of normen voor dit soort toestellen. Daardoor verhoogt het risico op verkeerd gebruik van pesticiden of meststoffen.
Grote potentiële markt
Een typische gebruiker is Wen Bohua in de provincie Hubei. Hij bewerkt ongeveer 20 hectaren paddy. Daarvoor gebruikt hij een drone die hem 130.000 yuan (ongeveer 20.000 euro) gekost heeft. Maar toen de andere boeren van het dorp hem bezig zagen, vroegen 90% hem om ook bij hen te komen sproeien. In zes maand tijd heeft hij meer dan 600 hectaren besproeid.
In 2014 waren er 500 drones actief als sproeiers. Eind 2016 was het aantal toegenomen tot 8.000.
Volgens de vereniging van fabrikanten van drones zouden er eind 2017 al 15.000 kunnen zijn.
Fabrikanten van drones mikten aanvankelijk vooral op luchtfotografie, meten van vervuiling en bijstand bij reddingsoperaties als toepassingen. Sproeiende drones zijn voor hen een interessante nieuwe markt. Volgens gegevens van het Ministerie van Landbouw werden ze in 2016 ingezet boven bijna 20.000 km² (bijna de helft van Nederland).
Het besproeien van een hectare land kost tussen 150 en 300 yuan. Het moet twee of driemaal per jaar gebeuren. Over heel China gerekend zou het sproeien een markt van 60 miljard yuan (8 miljard euro) kunnen worden.
Van de centrale overheid krijgen fabrikanten van drones subsidies. Ook bedrijven die drones in leasing geven aan boeren krijgen steun. Provinciale regeringen geven extra steun bij de aankoop.
Dringend regels gevraagd
Het gebrek aan regels en normen is nog een handicap. Op deze beginnende markt zitten nog veel fabrikanten. De ingenieurs die de sproeiende drones ontwerpen moeten beslissen hoe de producten verdund worden, vanop welke hoogte en aan welke snelheid ze gesproeid worden. Maar zij hebben niet voldoende kennis over de producten zelf. Daardoor gebruiken verschillende fabrikanten van drones verschillende normen voor maximale lading, snelheid, hoogte en verdunning van de sproeimiddelen. Daardoor kunnen sommige teelten te veel sproeimiddelen krijgen, en andere te weinig.
Een ander typisch incident dat tot klachten geleid heeft is het per ongeluk mee besproeien van een buurveld, met schade tot gevolg.
Het Ministerie van Landbouw werkt aan twee reeksen normen voor sproeien met drones.
Bron: Caixin
