Communistische Partij binnenkort 90 jaar

Op 1 juli van dit jaar zal de CPC haar 90e verjaardag vieren. De festiviteiten zijn in feite al enige maanden bezig en nemen allerlei vormen aan.

Er zijn publicaties (boeken, officiële websites), verklaringen (tot nu toe vooral van de toekomstige opvolgers van Hu en Wen), optredens (concerten, koren die ‘rode liederen’ brengen en politieke opera’s), audiovisuele voorstellingen (een tv-serie en een als blockbuster bedoelde film met een groot aantal sterren uit het commerciële circuit zoals Liu Ye, Fan Bingbing en geregisseerd door de bekende maker van actiefilms John Woo). De rage om de oude liederen vol van liefde voor vaderland en partij af te stoffen is het die nog het vaakst de wereldpers haalt. Bo Xilai kwam op de voorpagina’s met zijn campagne in Chongqing, maar intussen roeien in het hele land allerlei koren dapper tegen de stroom van de popmuziek op. Of werkelijk alle zangers het van harte doen is wellicht de vraag, maar het levert zeker spectaculaire taferelen op zoals dat van de 90 ministers en onderministers die vorige week in Beijing het lied ‘Zonder CPC zou er geen nieuw China zijn’ brachten. Dat dit zoveel aandacht krijgt is begrijpelijk maar ook een beetje onterecht en jammer. De maandenlange viering van CPC 90 is namelijk wel degelijk aanleiding  voor reflectie over de rol en het karakter van de organisatie die de moderne samenleving in China leiding  geeft èn domineert.
Enkele thema’s worden langzamerhand duidelijk. Je zou ze als vragen kunnen formuleren. Welke belangrijke veranderingen heeft de partij doorgemaakt? Hoe kan de CPC de bevolking voor zich blijven winnen? Hoe het machtsmonopolie van de CPC te combineren met de nood aan democratisering? Wat doet de partij met het marxisme en het socialisme?
De inhoudelijke bijdragen maar ook de besprekingen van de festiviteiten zelf bevatten verrassende en provocerende stellingen en opvattingen. Ze wekken in elk geval de indruk dat er in brede kring discussies zijn. Het beeld komt ook naar voren dat er ruimte is voor meningsverschillen en voor controversiële standpunten van Chinese opiniemakers èn van kleurrijke of gerespecteerde buitenlandse stemmen. Onderminister Ai Ping laat in een vragenuurtje met buitenlandse journalisten optekenen dat ‘China vandaag tegen gewelddadige revoluties is’, Yang Xuedong van het Bureau voor Compilaties en Vertalingen van het Centraal Comité  houdt een pleidooi voor de rechtsstaat, decentralisatie van de macht en ‘checks and balances’. Xi Jinping zegt dat China moet doorgaan met het creëren van een Chinese versie van het marxisme. Een Britse marxistische radiomaker stelt dat een kernvraag voor het Chinese communisme is hoe de arbeiders op een democratische manier zeggenschap krijgen over de productiekrachten. Hij ziet de militante arbeiders van vandaag als de groep die onder de massa een hernieuwde steun voor het communisme kan kweken.

De CPC wil wel graag opening van zaken geven en vrijmoedig overkomen ten aanzien van het buitenland, maar aarzelt tegelijk ongetwijfeld omdat ‘het buitenland’ telkens weer vijandig uit de hoek komt. De internationale afdeling heeft al een open dag georganiseerd voor Amerikaanse en Europese journalisten van mainstream media en een ontmoeting met bekende, kritische experts zoals David Shambaugh (VS), Kerry Brown van het Britse Chatham House en Zheng Yongnian (Singapore). Het is de bedoeling dat er op 1 juli zelf conferenties zullen zijn over de werking van de structuur van de partij voor de pers uit binnen- en buitenland. Overigens, in Brussel heeft op 24 juni een door het Europees economisch en Sociaal comité georganiseerd debat over de werking van de CPC plaats tussen ondermeer bovengenoemde Kerry Brown en Li Junru, voormalig ondervoorzitter van de partijschool van het Centraal Comité en Tian Peiyan, onderdirecteur-generaal van het Bureau voor Partijopbouw. Op de verjaardagswebsites krijg je de verzekering dat de auteurs van het recentste boek over de geschiedenis van de CPC moedig de hete hangijzers zoals de culturele revolutie en grote sprong hebben aangepakt, maar je zal voorlopig tevergeefs zoeken naar gegevens over het boek of van een Engelse vertaling.

Op de Engelstalige website van de CPC zelf en van haar internationale afdeling is het business as usual. Voor een overzicht van het vuurwerk aan activiteiten rond de 90e verjaardag moet je op  de speciale websites van china.org en van xinhua zijn: http://www.china.org.cn/china/CPC_90_anniversary/node_7116058.htm en http://www.xinhuanet.com/english2010/special/cpc90th/index.htm
Het is inderdaad de moeite waard om daar een kijkje te gaan nemen, om allerlei redenen. Een van de voornaamste is vervat in de uitspraak van de hogergenoemde Ai Ping: ‘journalisten die het China van vandaag willen doorgronden moeten weten hoe en wat de CPC is; ze kunnen geen diepgaande artikelen over China schrijven zonder diepgaand inzicht in de partij’.
Video’s http://www.china.org.cn/video/2011-06/20/content_22816989.htm
http://news.xinhuanet.com/english2010/video/2011-06/21/c_13941521.htm
Dialogue discuteert over het zingen van rode songs