Spreekt Chinees eten u aan? Mooi; geniet ervan. Echter, wees voorzichtig eraan toe te voegen dat u de ‘Chinese cuisine’ kent. Een land zo groot en divers als China kent uiteraard niet één enkele cuisine. Mensen die veel door China reizen hebben de gelegenheid iets van die diversiteit te kunnen proeven, maar ook dat is beperkt. Dit editie introduceert het Westen.
De locatie van de regio; kaart van de auteur.
Geografie
Administratief bestaat deze regio uit de provincies Gansu, Shaanxi en Qinghai, alsmede de autonome regio’s Xinjiang, Tibet. Deze grote regio kent een grote variatie in nationaliteiten en religies. Een aspect dat hen bindt is dat de oude Zijderoute het van oost naar west doorsnijdt. Deze begint in Xi’an, de hoofdstad van Shaanxi en verlaat China bij Kashgar, de belangrijkste stand in Zuid-Xinjiang. Met uitzondering van Tibet is Islam de overheersende religie in deze regio. De centrale overheid investeert de laatste tijd fors in dit gebied en stimuleert ook private ondernemingen in het Westen te investeren. Toerisme is een van de meest veelbelovende groeisectoren. Shaanxi’s hoofdstad Xi’an staat bekend om het Terracottaleger, West Gansu om de Dunhuang-grotten met Boeddhistische fresco’s. Tibet kent een eigen variant van het Boeddhisme en biedt een oneindige variatie aan landschappen, waarvan sommige op een hoogte van meer dan 5000 meter liggen.
Cuisine
Vlees (met de nadruk op rund- en schapenvlees, gezien de Islam) is een belangrijk ingrediënt van de lokale keukens door deze gehele regio. Op plaatsen waar de grond te arm is om veel groente of granen te kweken is vlees zelfs het hoofdvoedsel. In de rest van China mogen Boeddhistische monniken geen vlees eten, maar in Tibet wel, omdat (yak)vlees daar de voornaamste voedingsbron is. Het meest populaire gerecht in Xinjiangrestaurants in China is dapanji (zie foto; Baidu disclaimer); kip gestoofd met aardappels en groente waarin enige tijd na het serveren ook brede noedels aan toegevoegd worden. Het is een volledige maaltijd in één gerecht. In Xinjiang wordt tarwe verwerkt tot platte broden (nang) en brood. Tibetanen eten daarnaast een pap gemaakt van een soort gerst zangba genaamd. Agrarisch gezien is Xinjiang de meest interessante regio. Het klimaat is uitermate geschikt voor vele meloensoorten. Het is ook ’s werelds grootste productieregio voor tomaten. Italiaanse tomatenpureemerken betrekken een groot deel van hun grondstof, tomatenpuree in grootverpakking, uit Xinjiang.
Bron: eigen onderzoek en ervaring van de auteur.
