Het Duitse paviljoen op de Wereldexpo, dat Balancity heet, wil het evenwicht weergeven tussen vernieuwing en behoud, tussen gemeenschap en individu en tussen globalisatie en de nationaliteit.
De stad symboliseert de balans tussen diversiteit en verdichting en bestaat uit verschillende geschiedkundige lagen, ruimten, functies en milieus. In vele Europese steden vinden de natuur en natuurlijke landschappen opnieuw de weg in de stad. De architectuur van het paviljoen probeert ook een stukje landschap te integreren in de oppervlakte van 6000 m², die zich naast de buren Frankrijk, Polen en Zwitserland bevindt rondom een plaza. Elk van de vier zijden van het paviljoen heeft een verschillende functie. Het zuiden bevat de infrastructuur en technische ondersteuning. Het noorden is de hoofdzijde voor de bezoekers. Het restaurant, de toegang, de souvenirwinkel en de eventruimte kunnen betreden worden via de noordwest-expoplaza. In essentie bestaat het paviljoen uit twee sleutelelementen: een landschap en een structuur. Het terrasvormig landschap strekt zich uit van het grondniveau tot aan de derde verdieping en daarboven hangen de vier structuren . De bezoeker begint zijn bezoek bij het landschap op grondniveau en dan begint de tocht doorheen een labyrint van tunnels, plantsoenen en binnenhofjes. Elk van de vier structuren bevindt zich in een delicaat evenwicht tot de rest en zorgt voor schaduw en bescherming tegen regen voor het landschap. Op het einde van de tocht doorheen de bouwlagen, hellingen en bochten komt de bezoeker aan in een 12 meter hoog amfitheater met de zogenoemde Energiebron.
In het landschap hangen grote postkaarten van verschillende bondsstaten. De bezoekers worden in groepen van 20 binnengelaten. Via een roltrap passeren ze een trillende tunnel met multimediapresentaties, met onder meer ook geluiden van treinen, bussen en vogels. Het einde van de tunnel geeft uit op een diepblauwe onderwaterkamer die verder doorbroken wordt en uitmondt in een futuristische visie op Hamburg, ook met een balans van behoud en vernieuwing.
Een nog grotere ruimte volgt bij het Planbureau, waar de ideeën die in Duitse architectenbureaus gelden, worden voorgesteld. Daarna volgt de tuin van Balancity, vervolgens een opslagdepot nieuwe stijl en nog verder een heuse werkplaats waar de bezoekers info ontvangen over de laatste Duitse technieken en materialen. De werkplaats wordt afgewisseld met een park met bloemengeur en gefluit van vogels. Panoramische perspectieven (360°) van Duitse steden en parken zijn beschikbaar. Het cultureel element komt aan bod in de opera.
De voorlaatste ruimte toont het stadscentrum, een breed plantsoen over verschillende verdiepingen dat ook dienst doet als wachtkamer. Ook hier vele foto’s die het leven weergeven in de Duitse huiskamer, de gebouwen, in straten en op publieke gebeurtenissen. Binnen deze ruimte wachten de bezoekers voor het slot en hart van het Duitse paviljoen: de Energiebron . Hier hangt in een indrukwekkende kamer met lichtchoreografie een hoge bol van drie meter diameter met duizenden LEDs die reageren op impulsen van de bezoekers. Naar gelang de bezoekers luid roepen reageert de bol, beweegt en verandert hij van kleur. De laatste kamer baadt in een groen en blauw licht De bol verandert in zaad, dit brengt opnieuw nieuw leven en vol energie verlaat de bezoeker het Duitse paviljoen.
Ter volledigheid: Duitsland is China’s belangrijkste handelspartner in Europa. Chinese staatsondernemingen actief in de machinebouw kijken reikhalzend uit naar investeringen in Duitsland.
Zie ook CCTV/You Tube over Duits paviljoen ; Youtube 2