Gisteren meldden verschillenden nationale media het opstarten van de eerste commerciële treinverbinding voor goederen tussen Antwerpen en Chongqing.Deze maand zal het traject van 10.000 km operationeel worden.
Het wordt een bravourestukje vooral omwille van de administratieve hindernissen die moeten overwonnen worden, niet in het minst de douaneformaliteiten in Oekraïne, Rusland en Mongolië waar de goederen passeren. De Belgische administratie der Douane en Accijnzen, die vorig jaar mee op zakenreis naar Chongqing trok, speelt daarom een grote rol in het project: zij werkt aan de afspraken over informatie-uitwisseling met de internationale collega’s.
Technisch gezien is de nieuwe lijn minder verrassend. Er bestaan tussen China en West-Europa al drie spoorwegcorridors. Er is de klassieke Moskou-Beijing spoorlijn die voorbij Irkoetsk in Rusland aftakt van de Transsiberische spoorlijn naar Oelan-Bator in Mongolie en zo verder naar Beijing. Het is dit l traject dat blijkbaar zal gevolgd worden, maar eens in China zal men het net volgen naar Chongqing, in het hartje van China. Dat is goed bekeken want Chongqing ligt 5000 km van de kust, zodat spoorvervoer interessanter kan zijn dan zeevervoer, en heeft een immens achterland van de regio Chongqing (35 miljoen inwoners) en de provincies Sichuan en Hubei. Een parallelle lijn is sinds begin deze eeuw de zogenaamde verbinding Shanghai-Rotterdam, die van Shanghai rechtstreeks naar de westelijke regio Xinjiang loopt; vanuit de hoofdstad van deze regio, Urumqi, gaat de trein dan verder naar Kazakhstan en sluit den verder op het westelijk deel van de Transsiberische spoorlijn in Rusland aan. Tenslotte is er ook de noordelijke lijn, die vanuit Beijing naar het industrieel belangrijke Manchoerije loopt en daar aansluit op het oostelijke deel van het oude en kortste traject van de Transsiberische spoorlijn dat gedeeltelijk China doorkruiste om Vladivostok te bereiken.
Overigens bestaan er nog exotischer plannen dan een goederentrein tussen Antwerpen en Chongqing. Er zijn discussies over een internationaal Oost-West HST-netwerk. En voor goederen kan men louter technisch gezien nu al vanuit West-Europa de Transsiberische spoorlijn tot Vladivostok volgen , daar aansluiten op de Koreaanse Noord-Zuid spoorwegas en via Noord-Korea de grote havens van Zuid-Korea sneller per trein bereiken dan per boot;voorwaarde is ontspanning tussen Noord- en Zuid-Korea want het is al sinds de ‘zonneschijnpolitiek’ van de vorige Zuid-Koreaanse president geleden dat er nog treinen de gedemilitariseerde zone tussen beide landsdelen mochten doorkruisen; de plannen om de lijn op te starten liggen dan ook al een tijdje stof te vergaren.