Het Egmont Instituut en de Chinese ambassade hielden dinsdag in het Egmont paleis een seminarie over de Zuid-Chinese Zee. Er bleek uit dat China stevig vasthoudt aan zijn soevereiniteit die het historisch staaft. Anderzijds staat het land open om met de betrokken landen te praten, maar niet met de VS als pottenkijker of erger als aanstoker van onrust.
Het seminarie in het Egmontpaleis dinsdagvoormiddag startte met een uitleg van de Chinese ambassadeur Qu Xing die vooraleer hij ambassadeur werd 20 jaar diplomatie doceerde. Dat China eerder dan andere landen de bewuste eilanden ontdekte en in kaart bracht, verklaarde hij doordat China vroeger dan de anderen navigatiesystemen ontwikkelde die voor de visvangst van de eilanden noodzakelijk waren. Vanuit geschiedkundig perspectief merkte hij op dat de Amerikaanse regering na de tweede wereldoorlog 4 oorlogsschepen naar China zond om de eilanden op de Japanners te heroveren en dat 4 eilanden genoemd werden naar de 4 schepen. In 1947 stelde de Chinese (nationalistische) regering een kaart op waarbij de Zuid-Chinese Zee officieel deel uitmaakt van het Chinees territorium. Nadien werd lange tijd niets meer gehoord over gebiedsaanspraken van andere landen.
In 1958 vaardigde de Chinese regering (Volksrepubliek) een verklaring uit die de Chinese soevereiniteit over de eilanden opnieuw bevestigde. De Vietnamese regering erkende dit via een diplomatieke nota. Ook de Conventie tussen de VS en het VK over de limiet van Noord-Borneo (toen een Britse kolonie) en de Filipijnse archipel (toen VS-gebied) uit 1930 toont dat de Zuid-Chinese Zee buiten Filipijns gebied ligt, aldus nog de ambassadeur. Bijgevolg zijn de eilanden in de Zuid-Chinese Zee noch historisch, noch wettelijk Filipijns gebied geweest, besluit hij. Dat de Filipijnen beweren dat een eiland zich binnen zijn 200 mijlsgrens bevindt, doet hier niets aan af vervolgt hij: China zal altijd vasthouden aan deze soevereiniteit.
Ambassadeur Qu Xing
Dit neemt niet weg dat China via onderhandelen een diplomatieke oplossing wil vinden. De voormalige professor haalt hierbij aan dat de Volksrepubliek China bij zijn ontstaan grensconflicten had met alle buren en dat intussen overeenkomsten gesloten werden met 12 van de 14 buurlanden die 90% van betwiste grenzen omvatten. De ambassadeur verklaarde ook waarom China niet meewerkt aan de huidige internationale arbitrage. Daarbij stipt hij aan dat UNCLOS toelaat dat landen uitzonderlijk kunnen opteren uit de verplichte arbitrage onder Artikel 298 te stappen. Zowel China, Frankrijk, het VK en Rusland kiezen voor deze opt-out en de VS ondertekenden zelfs UNCLOS helemaal niet.
Ten derde noemde Qu Xing het een verkeerde interpretatie dat China koortsachtig de eilanden aan het moderniseren zou zijn in het kader van een geopolitiek spel. Andere landen zijn China hier al lang voor geweest: Vietnam en de Filipijnen bouwden militaire luchthavens respectievelijk op het Nanwei- en op Zhongye- eiland, maar dat wil de VS niet zien. Wanneer China echter hetzelfde doet, hola maar!
Dan zien we dat de westerse media in koor steigeren, maar minder bekend is dat ook zestig landen het standpunt van China onderschrijven. De ambassadeur hoopte tot slot dat Europa de bilaterale onderhandelingen zou steunen om de disputen op te lossen met de betrokken landen. Het Chinese standpunt werd verder geïllustreerd door 2 Chinese academici. Tot 1970 waren er geen conflicten in het gebied, maar na 1970 hebben de Filipijnen 8 eilanden bezet. Toch sloot China ook met de Filipijnen een reeks akkoorden, aldus Zuan Zongze.
Van Europese zijde gaf Michael Reiterer van European External Action Service (EEAS) Asia/Pacific toe dat UNCLOS niet handelt over soevereiniteitskwesties. Hij pleitte voor vertrouwenwekkende maatregelen, het aflijnen van soevereiniteit en het bijleggen van disputen door onderhandelingen. Als voorbeeld van vertrouwwekkende maatregel kan samengewerkt aan het milieu van de eilanden. Een deelnemer noemde de toestand van bepaalde koraalriffen ronduit catastrofaal. Tijdens de vragen vanuit de zaal bleek dat aan de vorige ‘Code of Conduct’ 10 jaar werd gewerkt na 2002. Over de nieuwe ‘Code of Conduct‘ wordt nu al twee jaar gediscussieerd. Een Chinees deelnemer stipte aan dat terwijl de Chinese buitenlandse handel vermindert met de VS en de EU, die met ASEAN echter vooruitgaat en nog het meest met de Filipijnen en met Vietnam. Dat er nu een nieuw bestuur is in de Filipijnen opent voorts een kans aan mogelijkheden.
Dit was gisteren ook het standpunt van de woordvoerster van Buitenlandse Zaken Hua Chunying. Ze hoopte op betere betrekkingen onder president Duterte die liet weten niet uit te zijn op militaire confrontatie met China. Het verdict van het Internationaal Gerechtshof wordt binnenkort verwacht maar het feit dat de rechters uitgekozen werden door de toenmalige Japanse voorzitter Shunji Yanai wordt ook door het Volksdagblad bestempeld als eenzijdig. Van de 5 rechters zijn er 4 Europeanen en een Ghanees, wat bezwaarlijk universeel genoemd kan worden, aldus de Chinese ambassadeur Xie Feng in de Jakarta Post. (Yahoo)
Voor de territoriale aanspraken, lees en bekijk ook Wikipedia
Bekijk ook populair promofilmpje op youtube
In dit artikel zie ik weinig van een debat. Was dat ook zo tijdens de seminarie zelf?
En een puntje op de i misschien: De VS hebben UNCLOS wel ondertekend, maar niet geratificeerd. Juridisch zijn ze dus niet gebonden. De strategie is UNCLOS laten toepassen wanneeer het past en zelf verwerpen als het moet.
inderdaad het was eigenlijk eerder het naast elkaar schuiven van argumenten, maar gezien de 3 Chinese sprekers met meer de Chinese argumentatie