Het Europees Parlement heeft vorige week twee daden gesteld die de samenwerking met China lijken te willen afwijzen.
Prijs en resolutie
Het Europees Parlement heeft op 18 december de ‘Sacharovprijs voor de vrijheid van denken’ toegekend aan Ilham Tohti, een Oeigoers academicus die vijf jaar geleden voor separatistische activiteiten levenslang kreeg van een Chinees gerechtshof. Een dag later nam hetzelfde parlement een resolutie aan voor sancties tegen China in verband met de vermeende onderdrukking van de Oeigoeren.
Sancties en eisen
Bij de hoogste instellingen van de EU en de regeringen van de lidstaten wordt erop aangedrongen om de financiële middelen te bevriezen van Chinese ambtenaren, betrokken bij het beleid in Xinjiang. De resolutie eist vrije toegang van journalisten en waarnemers tot wat de auteurs ‘kampen’ noemen. De tekst eist ook dat China ‘alle kampen en detentiecentra sluit en alle gedetineerden, zoals bijvoorbeeld Tohti, onvoorwaardelijk vrijlaat’. De resolutie bevat adviezen. Het is zeer de vraag of de Europese regeringen die adviezen ook in praktijk zullen brengen.
De campagne rond de ‘Oeigoerse kwestie’
De parlementsleden die voor deze resolutie hebben gestemd baseren zich op wat er in de westerse media is verschenen en op het rapport China Papers van het International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ). Er worden geen verdere bewijzen geleverd om de beweringen van de aanhoudende mediacampagne te staven. Met de verklaringen van de Chinese regering wenst men geen rekening te houden. Diegenen die de resolutie steunen negeren de aankondiging dat het opleidingsprogramma voor radicale moslims intussen is afgewerkt. De Europese parlementsleden halen hun schouders op voor de visie dat het beleid in Xinjiang een strijd is tegen radicalisme, separatisme en terrorisme met als resultaat dat er sinds 2017 geen aanslagen meer zijn geweest. ‘Naar onze mening is het beleid in Xinjiang buitenproportioneel’ stelt Josep Borrell, minister van Buitenlandse Zaken van de EU. Dat is voor hem voldoende reden om zich sterk te maken voor deze resolutie en voor nog verdergaande maatregelen.
Het voorbeeld van Washington
Diegenen die de resolutie indienen ‘verwelkomen de wet die het Congres van de VS heeft aangenomen over de Oeigoeren’. Met deze wet kunnen de VS China sancties opleggen als ze vinden dat de Oeigoeren in Xinjiang slecht behandeld worden. Die sancties zijn gericht tegen Chinese bedrijven, maar ook tegen individuele Chinese overheidsfunctionarissen. Dit soort wetten lijkt de VS tegenwoordig aan de lopende band te produceren: eerst rond Hongkong, dan rond Xinjiang. Intussen staat er een gelijkaardige tekst op stapel betreffende Tibet. Alle teksten gaan uit van de Global Magnitsky Act. Dat is een wet die het de Verenigde Staten mogelijk maakt tegen andere landen sancties te treffen als ze zich niet houden aan de mensenrechten zoals het Westen die definieert. De ‘rechtspraak met de lange arm’ van het Westen vindt blijkbaar in het Europese parlement steun en navolging. EU-minister van BuZa Josep Borrell is niet alleen voor de resolutie van 19 december, maar zal ‘strijden opdat de Europese raad een Europees equivalent van de Magnitsky Act aanneemt’.
Wang Yi: ‘EU bemoei je niet met de binnenlandse zaken van China.
Josep Borrell: de mensenrechten zijn geen binnenlandse zaak .
Afwijzing China’s uitgestoken hand?
De Missie van China bij de EU verzet zich tegen de inmenging in de binnenlandse zaken en stelt de Europese politici voor dat ze kennis nemen van de feiten die China naar voren brengt. China kan niet anders dan de steun voor iemand die door zijn justitie tot levenslang is veroordeeld en een oproep tot sancties tegen zijn antiterrorismebeleid zien als een grove inmenging in de interne aangelegenheden op het gebied van rechtspraak en binnenlandse politiek. Waar willen de partijen in het Europees Parlement eigenlijk naartoe? De verklaringen en daden van sommige Europese politieke partijen staan in schril contrast tot de oproepen die Wang Yi deed, een paar dagen voordat de resolutie rond Xinjiang in het Europese Parlement werd aangenomen. De Chinese minister van Buitenlandse Zaken zei toen dat hij er zeker van was dat alleen wederzijds vertrouwen, respect en samenwerking voordeel opleveren, zowel voor de EU als voor China. Willen sommige politici in Europa die oproep afwijzen? En zou dat de bevolking dienen?
De Chinese ambassadeur bij de EU heeft aan de Financial Times een interview toegestaan over de betrekkingen tussen de EU en China. Lees het hier (gepubliceerd op de website van de China Mission in the EU, dus met gratis toegang)
Ambassador Zhang Ming’s Exclusive Interview with the Financial Times
South China Morning Post, Politico, China Daily, Wikipedia,fmprc.gov.cn/mfa_eng/ (Engelstalige website Min BuZa China), chinamission.be/eng/
De meeste Gitmo gevangenen zijn EU staatsburgers. 4 jaar oud kinderen zitten nu nog in Syrië terwijl ze zijn ontvoerd door hun ouders daar. Nu wil de EU deze kinderen niet terug. Dit is het einde van de EU. De huidige aanslagen zijn allemaal in het westen van de EU en als dat overwaait naar het oosten kan het tot een grote splitsing van de EU komen.