Mijnbedrijven laten fuseren is één van de oplossingen waarmee de Chinese overheid een einde wil maken aan het grote aantal (dodelijke) mijnrampen.
Henan reliëfkaart
Henan (Centraal-China) zal 466 kleine kolenmijnen laten fuseren met zes grote mijnconglomeraten van de staat. Dat project zou binnen de 40 dagen rond moeten zijn.
De zes staatsmijnen zijn Henan Coal Chemical Industry Group, Zhongping Energy Chemical Group, Yima Coal Industry Group, Zhengzhou Coal Industry Group, Henan Shenhuo Group en de Henan Province Coal Seam Gas Development and Utilization Company. De kleine bedrijven moeten zich akkoord verklaren en worden vervolgens stilgelegd en gecontroleerd. Als ze voldoen aan de normen voor veiligheid mogen ze een doorstart maken. Anders gaan ze pas weer open zodra ze kunnen aantonen dat ze in orde zijn.
De vicegouverneur van de provincie, Shi Jichun, heeft de verzekering gegeven dat alle mogelijke financiële en administratieve middelen worden ingezet om de operatie te laten slagen. De staatsbedrijven moeten meerderheidsaandelen nemen in de kleine mijnen en de managementteams van de conglomeraten moeten naar de kleine bedrijven gaan om de nodige technische bijstand te bieden bij de modernisering en de verbetering van de veiligheid. Het ambitieuze streefdoel van Shi Jichun is dat er gewoonweg geen ernstige mijnrampen meer voorkomen in Henan. “Als ons dat niet lukt, betekent het de mislukking van deze fuseringsoperatie”, heeft hij gesteld.
Vanzelf gaat het allemaal niet. Er zijn steden en streken die bepaald niet meewerken of weinig belangstelling tonen. Een paar lokale overheden maken zich zelfs schuldig aan regelrechte tegenwerking. Er bestaat een aantal mogelijke verklaringen hiervoor. Soms is de kleine mijn de enige bron van inkomsten en werk in een arme streek. Dat geeft overheidsambtenaren een vorm van politieke macht die ze niet graag afstaan. Bovendien zullen de inkomsten van deze lokale regeringen dalen omdat de belastingen van de conglomeraten naar de staat gaan. Wat ook voorkomt: ambtenaren en kaderleden die zelf, of via hun familie, aandelen hebben in die kleine bedrijven. Ze kunnen daarvoor worden gestraft, bijvoorbeeld door een vermindering van hun loopbaan- en promotiekansen.
Een ander, en misschien het grootste, probleem is het gebrek aan fondsen en personeel bij de staatsmijnen. Kleine bedrijven opkopen en moderniseren vraagt nogal wat investeringen en deskundig personeel. Eén voorbeeld: om de 22 kleine mijnen te verwerven in de stad Pingdingshan heeft Dynamic Energy, het staatsconglomeraat (partnerschap tussen Henan Provincial Coal en Henan Yulong Energy) waaraan die opdracht is toegewezen, 1 miljard yuan nodig. Leningen bij de banken en het uitgeven van aandelen moeten al die yuans in het laatje brengen.
Toch ziet het ernaar uit dat de voorstanders het project zullen realiseren, alle tegenkanting ten spijt. De centrale regering heeft immers besloten dat fusies van kleine mijnbedrijven met de grote collega’s één van de twee beste manieren is om het probleem van de veiligheid structureel aan te pakken (de andere manier: gedwongen sluitingen van de kleine gevaarlijke particuliere mijnen). Om die reden vooral is China zelfs begonnen om steenkool te importeren, hoewel het zelf de grootste producent ter wereld is.
Bronnen: Economic Observer (een onafhankelijk Chinees weekblad) en FT
