België moet geen dammen bouwen tegen China, maar bruggen met China. Wij kunnen echt gebruik maken van de Chinese honger naar technologie en expertise uit België om toegang te krijgen tot die enorme Chinese markt, innovaties, geld en invloeden.
Dit is de mening van Pascal Coppens, sinoloog en softwareondernemer. Vandaag is hij verbonden aan innovatie-expert “nexxworks”. We publiceren de tekst die door DE TIJD als opinie gepubliceerd werd, met instemming van de auteur. Opinies op ChinaSquare.be vertolken niet noodzakelijk die van de redactie van ChinaSquare.be
Economen vragen dringend werk te maken van een veiligheidsbeleid om strategische sectoren te beschermen tegen buitenlandse overnames. Vicepremier Alexander De Croo (Open VLD) steunt die oproep (De Tijd, 28 juli). Het lijkt wel of België zich in een rouwproces stort als reactie op de komst van Chinese investeerders.
Een dam bouwen tegen de Chinese invasie zal ons land in een diepe depressie storten. Hoe hoger die dam, hoe dieper de depressie zal zijn. 
Europa verliest zijn economische machtspositie tegenover China, en probeert dat verlies nu te verwerken. Dit jaar zal het bruto binnenlands product van China van 13.200 miljard dollar voor de eerste keer het bbp van de 19 lidstaten van de eurozone overschrijden. We zijn onze economische superioriteit voorgoed kwijt aan China en doorlopen nu de vijf fases van het rouwproces.
We zien China al lang opkomen als grootmacht, maar we maakten onszelf sterk dat wij creatiever, innovatiever en strategischer zijn. China was het goedkope copycatland. Die ontkenning is de eerste fase van aanvaarding.
In 2015 lanceerde de Chinese premier Li Keqiang het Made in China 2025-plan dat het land tot innovatieleider van de wereld wou maken. Plots schoot de wereld wakker. Boosheid is de tweede fase van aanvaarding. Die is ingegaan met de bewustwording dat China onze topbedrijven wil kopen. Overnames van Eandis of het Duitse automatisatiebedrijf Kuka maakten de bevolking razend.
Intussen weten we dat China het geld en de intentie heeft om alles te kopen wat het land innovatiever en sterker maakt. Onze technologie is plots meer waard dan ooit. We zitten nu in de derde fase van aanvaarding: de onderhandeling. We zijn echt bereid tot alles om het onomkeerbare tegen te gaan. We roepen de hulp van de staatsveiligheid in. We steunen het Europese beschermingsinitiatief. We stellen een beleid tegen China voor.
Dit is dezelfde fase waarin je een terminale kanker probeert te stoppen met alternatieve geneeskunde, want chemotherapie en chirurgie werken niet meer. Onze kapitalistische marktmechanismen werken niet meer tegen China. Waarom mogen aandeelhouders plots niet meer het beste bod aanvaarden als de potentiële koper Chinees is?
Vandaag zijn Chinese overnames op de politieke agenda gezet. Uiteraard is dat voor China een politiek-economische kwestie. China moet innoveren en tegelijkertijd onafhankelijker van het Westen worden om zijn eigen economische vrijheid te garanderen. Door onze overheden te laten bepalen of een Chinees bedrijf een aandeel in onze bedrijven mag nemen, zijn we eigenlijk het Chinese staatsinmengingsmodel plots beginnen te kopiëren in België. We begeven ons op glad ijs.
Ruilmiddel
Cartoon: The Telegraph
Aangezien we dan toch deze weg opgaan met een screeningscommissie om Chinese acquisities te scannen, zouden we dat beter gebruiken als ruilmiddel met de Chinezen in plaats van hen te blokkeren. Door een dam te bouwen tegen China kunnen we hun innovatieplannen wel wat vertragen, maar nooit stoppen. We kunnen echt gebruikmaken van die Chinese honger naar technologie en expertise uit België om toegang te krijgen tot de enorme Chinese markt, innovaties, geld en invloeden. De Duitse bondskanselier Angela Merkel heeft tijdens haar laatste meeting met premier Li Keqiang in Berlijn getoond hoe je met China een positieve onderhandelingsronde kan houden.
De volgende fase van aanvaarding wordt de depressie. Die komt er zo aan, zodra Chinezen minder in onze bedrijven geïnteresseerd zullen zijn omdat ze ons al bijgebeend hebben. In minder dan tien jaar zal China minder geïnteresseerd zijn in onze biotech, cleantech, fijnchemie of nanotechinnovaties. Hoe hoger we die dam nu bouwen, hoe langer en dieper de depressie zal zijn.
Ten laatste tegen 2030 komt de laatste fase, die van de volledige aanvaarding. Het moment waarop wij in België sterk economisch afhankelijk zullen zijn van China, net zoals we dat nu al vaak van Amerika zijn. We zien die realiteit liever niet onder ogen, maar ze komt. De vraag is: willen we ons dan in een positie bevinden waar we met het sterke China een hechte band hebben? Of willen we onder de willekeur van dat land vallen? We moeten geen dammen bouwen tegen China, maar bruggen die onze Belgische economie langetermijnvoordelen kunnen bieden
Coppens heeft het over de volledige aanvaarding van de superioriteit van de Chinese economnie door Belgische economen ten laatste tegen 2030.
China heeft de grootste economie tussen 2020 en 2030 in nominale termen. De voorspelling is dus plausibel. In België wonen echter niet enkel economen, maar ook ‘activisten’, politici en militairen. Sommigen zullen zich blijven verzetten tegen de aanvaarding van de Chinese economische superioriteit, ook als cijfers de feiten bewijzen. Ze zien hun invloed op de wereld als een nulsomspel: wat de ander wint, verlies ik. China komt met een alternatief: een gemeenschappelijke toekomst voor de mensheid. De winst van de ander is een gemeenschappelijke winst en dus ook mijn winst. Wanneer gaat het Westen dit inzien? Antwoord: wanneer het niet alleen economisch, maar ook politiek en militair zijn superieure gaat vinden in de Chinese ontwikkeling. Dat is tussen 2030 en 2050. We zullen dan de dominante positie van de USD en de NAVO zien verdwijnen.