China wil het tienjarig visverbod in de Jangtse met meer kracht laten naleven.
Tegelijk moeten er betere maatregelen komen om het levensonderhoud van de getroffen bevolkingsgroep te waarborgen.
Tweesporenbeleid
De Staatsraad (Chinese nationale regering) heeft vorige week zowel voor het ene als voor het ander opdracht gegeven aan de lokale regeringen en departementen. Beijing beschouwt het visverbod als een belangrijke en noodzakelijke maatregel om de rivier, het milieu en de biodiversiteit in het stroomgebied verder te verbeteren en uiteindelijk te redden. De plaatselijke overheden moeten plannen maken om de vissers een andere woongelegenheid of ander werk te bieden. Grotere fondsen kunnen de mensen daarbij financieel ondersteunen. Anderzijds is het nodig het illegale vissen in de rivier krachtiger te bestrijden.
Tien jaar ‘rust’ aan het water
Jarenlang waren er tijdelijke visverboden ingesteld langs de langste rivier van China (en Azië). Het haalde niet genoeg uit. Daarom is er vanaf januari 2020 een moratorium van tien jaar afgekondigd in 332 beschermde gebieden in het stroombekken. Dat tienjarig verbod zal op 1 januari 2021 worden uitgebreid tot alle natuurlijke waterwegen en de belangrijkste zijrivieren die in de Jangtse uitkomen. Dit zal zware effecten hebben voor het leven van naar schatting 280.000 vissers en hun gezinnen in tien provincies langs de rivier. Men zal moeten zorgen voor sociale zekerheid en voor plannen om mensen aan een baan te helpen passend bij hun leeftijd, opleiding en professionele vaardigheden.
Een ongemakkelijke opdracht
Om allerlei redenen is het dringend nodig ook de illegale visserij aan te pakken. Onwettige methoden zoals ‘elektrisch vissen’ en overbevissing waren al bij de oorzaken die het visbestand sterk achteruit lieten gaan en geleid hadden tot het visverbod (uiteraard samen met pollutie, baggeren, landaanwinningen en dambouwprojecten). De wanhopige pogingen om het verbod te ontduiken en verder als visser aan de kost te komen maakten de situatie alleen nog erger. Op die manier ondergroeven sommigen hun eigen streven om zich aan hun traditioneel bestaan vast te klampen. Het zal niet gemakkelijk zijn om hier tegenin te gaan: het gebied is uitgestrekt, iedereen identificeren en controleren is niet gemakkelijk en ook bezwaarlijk. Dat vele vissers laag opgeleid zijn (ongeveer 27% zou analfabeet zijn) maakt het hen moeilijk om ander werk te vinden en drijft hen tot pessimisme.
Oplossingen zoeken
De regering wil echter doorzetten en mikt op allerlei mogelijke oplossingen: de ontwikkeling van visteelt, verwerking van aquatische producten en recreatievisserij of gratis, gesubsidieerde opleidingen in andere beroepsvaardigheden. Bedrijven zullen ook worden aangemoedigd om ex-vissers aan te werven. Zij die zelf met een bedrijfje beginnen dat langer dan een jaar standhoudt, kunnen een eenmalige subsidie krijgen. De autoriteiten willen verder vissers die op eilanden in de rivier of meren in het stroomgebied wonen, naar gebieden laten verhuizen waar meer en gevarieerdere economische activiteiten zijn.
Anders gaan leven
De meeste mensen in de gebieden lijken dat wel te zien zitten. Het leven aan de rivier was vaak ongezond: ziekten zoals artritis en bilharzia kwamen vaak voor. Het bestaan was zwaar en zonder veel keuzemogelijkheden. De voorwaarde is wel dat de voormalige vissers een eerlijke compensatie krijgen. Er zal nog behoorlijk onderhandeld worden aan de Jangtse.
Een lange vaart
Voor deskundigen is het visserijverbod echter nog maar de eerste stap om het leven en het ecosysteem van de Jangtse te herstellen. Om langetermijnresultaten te bereiken, moeten de systematische ecologische herstelmaatregelen, zoals waterzuivering en het herstel van de oevers worden voortgezet. Het lijkt erop dat de regering ervan overtuigd is dat dit het algemeen belang dient. Misschien kan er dan over tien jaar weer, op meer verantwoorde wijze gevist worden in de nu beschermde zones.
China Daily, State Council information Office, South China Morning Post, Sixthtone
