Het Hongkongs dagblad ‘South China Morning Post’ vroeg zich naar aanleiding van het 60-jarig bestaan van de Volksrepubliek af hoe China eruit zal zien in 2049. De vele gecontacteerde wetenschappers zijn het eens dat China zal opklimmen naar de economische topplaats op het wereldpodium.
Er is een consensus dat de evolutie van sterke groei gedurende de laatste jaren geen toevallige opflakkering is. Er wordt verwacht dat China’s productie over 40 jaar het dubbele zal bedragen dan in de Verenigde Staten. Volgens de Chinese econoom Mao Yushi zal de economie niet enkel groter zijn, maar ook gezonder. De dienstensector zal groeien van 41 % tot 80 % van het BNP. De groteske handelsonevenwichten zullen verminderen door de uitbouw van de binnenlandse markt.
Mao voorspelt dat 300 à 400 ondernemingen van ‘s werelds top-500 Chinees zullen zijn, en vooral uit de sectoren telecommunicatie, auto’s, banken, petrochemie en elektronica zullen komen. Wanneer de huidige beperkingen in de telecommunicatie opgeheven zullen zijn, zal dit het meest dynamische element zijn in de economie. De farmaceutische firma’s en onderzoeksinstituten zullen de top bereiken inzake biotechnologie, deeltjesfysica, genetisch engineering en andere. Mao berekende dat China tegen 2049 bij de top-30 van gemoderniseerde staten zal behoren. In 2049 zal de levensstandaard hoger liggen dan in de VS nu, maar toch twee derden achter liggen op die van de Amerikanen dan.
China wordt hoogvlieger
Volgens Albert Keidel, Chinaspecialist van de ‘Carnegie Endowment for International Peace’, is het zo goed als zeker dat het economisch leiderschap ook de leiding in de handel en de instituties met zich zal meebrengen. Wisselingen in China’s interne vraag zullen met argusogen gevolgd worden door de internationale instellingen, wegens de weerslag in andere landen. De Verenigde Staten zullen een belangrijke tweede plaats innemen, maar ze zullen toegevingen moeten doen en hun unilateraal optreden zal worden gekortwiekt, aldus nog Keidel.
Volgens Mc Kinsey zal dan 80 % van de bevolking in de steden leven, vergeleken met 44 % nu. De Gini-coëfficient, die de ongelijkheid meet, zal daardoor volgens Mao dalen van 0,46 tot 0,3 à 0,4. Binnen 20 jaar zal China’s bevolking kleiner worden dan deze van India, en volgens een VN-voorspelling zal de seniorenbevolking boven 65 stijgen van 8% tot een kwart van de bevolking. Dit betekent ook meer kosten voor de vergrijzing en gezondheid en het verminderen van de spaarquote.
Aandacht voor China in cultuur
Het economisch leiderschap impliceert niet noodzakelijk een technologisch leiderschap. Ook wordt niet verwacht dat de economische dominantie aanleiding zou geven tot meer militair dominant optreden. China wil vooral stabiliteit op het thuisfront en minder zijn ideologie opdringen aan andere naties, aldus Stanley Rosen, directeur van het ‘East Asian Studies Centre’ bij de Universiteit van Zuid-Californië. Wel zou een siniseringsgolf doorheen de cultuur gaan, met een groei in het aanleren van de taal door studenten en merken die meer gaan inspelen op de smaak en voorkeur van de Chinese verbruiker. Als China geen klimaatpolitiek zou invoeren, zou de temperatuur met 2,7 ° stijgen tegen 2050; met een bewuste politiek zal de uitstoot pieken in 2030 en daarna vallen tot onder de niveaus van 2005.
Wat de politieke evolutie betreft, is het wat koffiedik kijken. Er wordt gedacht dat, hoewel een democratisering naar westers model niet zal plaats grijpen, de burgers toch dichter zullen betrokken worden bij het beleid, zoals nu reeds vaak gebeurt via hearings, discussie via internet, klachten- en kliklijnen … .Van onze kant zouden we daaraan willen toevoegen: een grotere rol van NGO’s en thinktanks bij het beleid en ook meer democratisering binnen de CCP zelf. Verwacht wordt dat autonome politieke krachten (buiten de acht democratische partijtjes) zullen verboden blijven.
Zie ook Dialogue-uitzending met John Naisbitt over zijn boek China’s megatrends; en Dialogue met de Chinese professor Cheng Siwei over China’s pad van ontwikkeling
Ben een stuk pessimistischer dan de auteur van dit stuk. Ik draag China en zijn bevolking een warm hart toe, maar vrees dat het land, wil het zich verder blijven ontwikkelen en de uitdagingen van de 21ste eeuw daadkrachtig aanpakken, niet zonder structurele politieke hervormingen kan. Verre van een originele stelling, I know. De KP heeft veel gerealiseerd de afgelopen decennia, maar zou pragmatisch genoeg moeten zijn om nu een stap opzij te zetten: een scenario, waarbij de KP vervelt tot een grote sociaal-democratische partij, om dan de electorale strijd aan te gaan met een paar andere (hopelijk constructieve) partijen, lijkt me het beste. Hoe je in zo’n scenario de sclerose, populisme, invloed van lobby’s en steriele debatten vermijdt, die veel van onze democratieën lamleggen, is een andere zaak. Maar het Chinese model, hoe pragmatisch en adaptief ook, vormt, vrees ik, ook niet het antwoord, voor wat op ons afkomt.
heb ook geen kristallen bol, maar heb de opinies vd deskundigen uit de SCMP weergegeven omdat ze plausibel lijken.
enkel de twee laatste lijnen over het cultiveren van NGO’s en het raadplegen van thinktanks en internetfora zijn persoonlijke toevoegingen
wat ik wel weet dat het laatste wat de Chinezen zullen doen is zo dom zijn als Gorbatsjov: een machtig apparaat uit handen geven aan de vrije marketeers die zich dan laten vervolgens laten dik omkopen door de maffia
volgens mij zijn de uitdagingen waar de CPC nu voor staat minder zwaar dan deze in de vijftiger/zestiger jaren waar een volledige nijverheid uit de grond moest worden gestampt of deze uit de tachtiger/negentiger jaren waarin de economie moest openbloeien door snelle groei.
laten we geen betweter spelen: zij zijn met tientallen miljoenen en weten beter wat voor hun land best past: bij het langzaam proces van demokratisering op het platteland stuit men nog altijd op familieclans bijvoorbeeld