China onderhandelt met zeventien landen in Zuidoost- en Centraal-Azië over drie grote netwerken voor hogesnelheidstreinen. In de gesprekken, die al gaan over de technische aspecten van de zaak, speelt het principe van ‘grondstoffen in ruil voor technologie’ een hoofdrol.
Het eerste spoorwegennet zou de provincie Yunnan verbinden met Singapore, Vietnam, Thailand, Myanmar en Maleisië. Een tweede zou vertrekken van Xinjiang naar Kazakstan, Oezbekistan en Turkmenistan, om uiteindelijk misschien ooit wel in Duitsland uit te komen!
Ook met de derde lijn zou de ambitie in de richting van West-Europa gaan, via Rusland en met een vertrekplaats in de noordoostelijke provincie Heilongjiang.
Er is ook sprake van contracten die in de maak zijn met Iran, Pakistan en India.
Het is de bedoeling dat de treinen gaan rijden ondersteund door de technologie die China recent tot ontwikkeling heeft gebracht en met Chinees spoorwegmaterieel. De Chinezen mikken op een maximum snelheid van 350 km en een rendabel gemiddelde van 200 km.
De verschillen in spoorbreedte en andere technische kwesties zijn punten van onderhandeling, die niet allemaal en met alle landen even soepel en snel kunnen worden opgelost. Er wordt gevreesd dat de aanleg van sommige stukken spoorlijn vertragingen zou kunnen ondervinden, en zelfs tot 2025 kan uitlopen.
China wil die spoorwegnetten om het westen van zijn grondgebied beter en sneller te kunnen ontginnen en niet alleen om grondstoffen zoals aardgas en metalen aan te voeren maar ook om ze in grotere hoeveelheden te kunnen aankopen.
Daarom is de technologie zo belangrijk: veel landen met wie er nu wordt onderhandeld bezitten de kennis en ervaring niet, maar willen ze wel graag hebben. Zij bezitten wel iets dat China dan weer graag wil hebben: een overvloed aan grondstoffen.
Wang Mengshu, professor van de Jiaotong University (Beijing) en een lid van de technische academie van China, die de hogergenoemde informatie heeft verstrekt aan de SCMP, spreekt van ‘hst-diplomatie’.
Bron: SCMP
