In memoriam Jude Woodward

Jude Woodward is op zondag 26 april overleden. Zij was een overtuigde en oprechte vriendin van China en zijn socialistische maatschappij.

In België en Nederland was Jude Woodward vooral bekend als auteur van het boek The US versus China. Dat boek werd in het Nederlands vertaald onder de titel ‘Amerika tegen China. De nieuwe Koude Oorlog?’ en uitgegeven bij EPO. We citeren uit het in memoriam dat Thomas Blommaert, directeur van die uitgeverij, op FaceBook plaatste:

Groot gemis

‘Met grote droefheid vernemen we het overlijden van Jude Woodward, in de Lage Landen vooral bekend als auteur van het standaardwerk ‘Amerika tegen China. De nieuwe Koude Oorlog?’, maar daarnaast ook historica, feministe, marxiste, oud-adviseur internationale culturele uitwisseling van de toenmalige Londense burgemeester Ken Livingstone en docente aan verschillende universiteiten’ (…)
Op een genuanceerde manier trok ze lessen uit de geschiedenis, vertrok van feiten, schetste context en tikte daar vervolgens een doorwrochte maar leesbare klinker van ruim vierhonderd bladzijden over bij elkaar. “Het verfrissende aan dit boek”, schreef VRT-journalist en Chinawatcher Stefaan Blommaert in een uitgebreide recensie, “is dat je over heel wat kwesties inzake de relatie tussen China en de VS een compleet ander geluid hoort dan wat gemeengoed is geworden in de meeste westerse publicaties” (…)
Uitgeverij EPO wenst haar nabestaanden veel sterkte. Wij hebben Jude kort gekend, toch gaan we haar erg missen. Maar haar boek blijven we verder promoten. Wie het nieuws volgt weet: het is actueler dan ooit. Via deze link kan je haar interview op Terzake herbekijken: bit.ly/2Y62qTn
Meer info over ‘Amerika tegen China. De nieuwe Koude Oorlog?’: bit.ly/2SauKQJ‘

Wat ChinaSquare over het boek te melden had vind je via deze link.
Jenny Clegg schreef in november 2017 een dubbelrecensie waarbij ze
Jude Woodwards boek, The US vs China – Asia’s New Cold War? vergeleek met Amitai Etzioni’s, Avoiding War with China. ChinaSquare kreeg de toestemming om een vertaling van haar tekst te plaatsen. Het originele artikel verscheen in het herfstnummer van China Eye, het orgaan van de Society for Anglo-Chinese Understanding (SACU).

Jude Woodward in tijden van COVID-19

De wereldwijde ontwikkelingen rond COVID-19 hebben de analyse van Jude Woodward bevestigd. Met haar visie in het achterhoofd kun je die evolutie volgen en in haar context plaatsen. Zo krijg je een glasheldere kijk, ook op hoe de verschillende wereldsystemen met de pandemie omgaan.

Tot slot laten we Jude Woodward zelf aan het woord. Op donderdag 24 januari 2019 was er een deskundigenpanel, georganiseerd door BACES (Brussels Academy for China and European Studies) en EIAS (European Institute for Asian Studies). Op die book launch zei de auteur van ‘Amerika tegen China. De nieuwe Koude Oorlog?’ onder meer het volgende:

Woodward in her own words: ‘oorlogsgevaar komt niet van China’.

‘De VS drijft op alle fronten de politieke confrontatie met China op: economisch, militair, in de propaganda, door laster en beschuldigingen tegen China en pogingen om het land te isoleren. Dit alles met als doel de groei en ontwikkeling van China te fnuiken en terug te brengen tot een niveau waar China niet langer een uitdaging vormt voor de VS. Deze vijandelijkheid is zeer gevaarlijk voor de wereld. Ze zal niet verdwijnen.

De National Defence Strategy in januari 2018 gaf de strategische concurrentie met belangrijke rivalen (China en Rusland) de voorrang boven de strijd tegen het terrorisme. De VS gedraagt zich agressiever in de Zuid-Chinese Zee en in de Straat van Taiwan. Deze militarisering dient twee doelstellingen. Het militaire evenwicht moet zo naar de kant van de VS doorslaan dat het land in staat zou zijn een aanvalsoorlog tegen China te beginnen wat het op dit moment niet is. China moet zijn economische middelen richten op een wapenwedloop.

Een dergelijke ontwikkeling zou het Chinese concurrentievermogen zwaar aantasten, de economische neergang zou de steun voor de regering ondermijnen en er zou een stroming ontstaan om uiteindelijk maar toe te geven aan de VS. Niets wijst er echter op dat China bezig is daarin te tuinen.’

 (…)

‘Bij de huidige regering is er een meerderheid voor een regelrechte koude oorlog tegen China. Ook de voornaamste strategen van het Pentagon willen dat. De tactiek van de Democraten is misschien anders, maar ook zij zijn voor een geopolitieke confrontatie. Dat gevaar zal dus niet verdwijnen met een wisseling van de wacht in de VS.’

Feiten spreken het duidelijkst

‘Een vraag die zich opdringt is door wie of wat dit komt. Het Westen wijst sinds 2010 eensgezind en zonder tegenspraak naar de ‘agressiviteit’ van de Volksrepubliek China. Kijk echter aandachtig naar wat China gedurende die periode heeft gedaan en je vindt daarvoor geen bewijs. Het is moeilijk iets anders te concluderen dan dat de VS er welbewust voor kiest een conflict met China te creëren, onmogelijke voorwaarden te stellen, een bewapeningswedloop uit te lokken. De VS zoekt een conflict met China, dat China niet wilde en niet is begonnen. Het is duidelijk dat de VS zich bedreigd voelt door de snelheid waarmee China een inhaalbeweging uitvoert en de omvang die deze kent. De VS ziet dit als een existentiële bedreiging voor zijn alleenheerschappij, los van wat China ook onderneemt.’

Historisch bewijs

‘De laatste keer dat er een aflossing van de wacht plaatsvond was na 1870 toen de VS zelf Groot Brittannië inhaalde. Binnen de 70 jaar daarna was de dollar de wereldmunt geworden en waren er twee wereldoorlogen uitgevochten. Er heerst dus angst voor wat de komende decennia kunnen meebrengen. Het is echter duidelijk dat China de Pax Americana niet wil vervangen door een Pax Sinica. Even duidelijk is het dat China daar ook niet toe in staat is.

De wereldsituatie is helemaal anders dan in 1945, toen de Amerikaanse economie groter was dan die van alle 29 West-Europese landen plus Japan, Canada, Nieuw Zeeland en Australië bij elkaar opgeteld. China staat op het punt om de economie van de VS qua absolute omvang in te halen, maar er is geen sprake van dat het de VS plus andere landen in omvang kan evenaren.

Het ‘gemeenschappelijke belang van de mensheid’

Zo besloot Jude Woordward haar toespraak in januari 2019:
‘Het onvermijdelijke einde van de Pax Americana zal ofwel leiden tot conflicten en chaos ofwel tot een nieuw, verbeterd multilateralisme. Een dergelijke wereldorde kan de steun en stimulansen krijgen van een aantal landen, die zich scharen rond de gemeenschappelijke belangen van de mensheid. Dat is het waar China voor ijvert. Het is onmogelijk om in de toekomst te kijken en te voorspellen of die goed of slecht zal zijn. Het is wel zeker dat de confrontatie die de VS zoekt met China niet snel ten einde zal zijn en bepalend zal zijn voor de komende decennia.’

Een jaar later is het grootste ‘gemeenschappelijke belang van de mensheid’ onverwacht duidelijk geworden. Dat is nu samenwerken in de strijd tegen COVID-19, snel de geschikte vaccins vinden en rechtvaardig omgaan met de sociale en economische gevolgen van de pandemie.