Op een opgehoogd rif in de Zuid-Chinese Zee zijn twee straalvliegtuigen voor de burgerluchtvaart van de grootse Chinese luchtvaartmaatschappij geland.
De Airbus 319 en Boeing 737 van China Southern Airlines Company Limited kwamen aan op Yongshu Jiao. Dat was een rif, een lange smalle ondiepte in de zee, dat bij laag water boven de oppervlakte van de oceaan uitkwam. Daardoor zou het volgens sommige interpretaties van UNCLOS recht op territoriale wateren kunnen hebben. Het rif is in de loop van 2014 verhoogd en er is een eiland met een landingsbaan en een haven aangelegd. Het maakt deel uit van de regio van de Nansha Eilanden. Yongshu Jiao betekent Rif van de Eeuwige Zomer. De Angelsaksische pers, hierin nagevolgd door internationale media, spreekt van Fiery Cross Reef, zo genoemd naar een Britse theeklipper, een snel zeilschip voor de koloniale handel dat daar in de 19e eeuw is gezonken. De Nansha Eilanden krijgen van de media in het Westen en hun bondgenoten de naam Spratly Eilanden, naar Richard Spratly (1802–1870) een Britse zeekapitein die bij zijn reizen, onder andere om gevangenen naar Australië te brengen, een aantal van de riffen en eilanden in kaart heeft gebracht.
UNESCO heeft China in 1987 opgedragen om weerstations te bouwen in de Zuid-Chinese Zee. Dit was een beslissing van de Intergovernmental Oceanographic Commission (IOC), een instelling van UNESCO, in het kader van een mondiaal onderzoek van de oceanen. De Volksrepubliek heeft ervoor gekozen om het weerstation te vestigen op Yongshu Jiao (Fiery Cross Reef) omdat het rif de geschikte afmetingen had en ver genoeg verwijderd lag van eilanden en riffen waarop andere landen aanspraak maken. Verder is de Chinese regering (en een meerderheid van de Chinezen) van mening dat historische bronnen, zoals kaarten en beschrijvingen, onder meer van archeologische vondsten onbetwistbaar aantonen dat in elk geval dit deel van de Zuid-Chinese Zee, met de Nansha Eilanden (Spratly Eilanden), tot het Chinese territorium behoort. De Republiek China (Taiwan) was direct na de Tweede Wereldoorlogen de meest actieve partij om aanspraak te maken op het gebied en de regering van Taipei vindt nog steeds dat het gebied Chinees is.
de Spratly eilanden in de Zuid-Chinese zee en de militaire bezetting van een aantal landen daar
De afgelopen 27 jaar heeft de Volksrepubliek China het observatorium op Yongshu Jiao laten werken voor het Global Sea Level Observing System (GLOSS), om oceanografische en meteorologische gegevens te leveren aan de World Meteorological Organization. Zoals bekend maken Vietnam, de Filipijnen, Brunei, Maleisië, Taiwan aanspraak op het gebied en bezetten al deze landen ook daadwerkelijk bepaalde van de eilandjes daar. Alle eisers hebben ook vliegvelden in het gebied. China had dat niet en vond het nodig die ‘nadelige situatie’ recht te zetten. Het vliegveld is nu het meest zuidelijke in het territorium dat de facto door China wordt gecontroleerd. Yongshu Jiao is voor Beijing gewoon een deel van de stad Sansha, die valt onder de Nansha Eilanden, binnen de provincie Hainan.
De Chinese regering verzekert de landen in de regio en daarbuiten dat ze geenszins de bedoeling heeft de vrede en stabiliteit in deze regio te ondermijnen. China wil naar eigen zeggen de veiligheid van de zeevaart daar juist verbeteren, zorgen dat er sneller en doeltreffender opsporings- en reddingsactiviteiten kunnen gebeuren bij rampen, zoals die met het in maart 2014 verdwenen vliegtuig van vlucht MH370. Ook activiteiten voor de preventie van rampen, maritieme research en natuurbescherming kunnen vanop het eiland worden uitgevoerd. De landingsbanen op Yongshu Jiao zijn ingericht conform de normen voor de burgerluchtvaart.
Op 2 januari heeft een Chinees vliegtuig van de burgerluchtvaart al een eerste testlanding uitgevoerd op het eiland. Vietnam heeft toen geprotesteerd en de VS heeft zijn bezorgdheid uitgesproken. Ditmaal is het Japan dat zich ‘ernstig bezorgd’ toont en dat aankondigt ‘samen met andere landen de vrijheid van doorvaart te zullen verdedigen’. Beijing verwerpt de protesten van Vietnam omdat China Yongshu Jiao als zijn grondgebied beschouwt. De reacties van landen zoals de VS en Japan worden door de Chinese regering, die toezegt de vrijheid van doorvaart ten allen tijde te respecteren, beschouwd als een poging om de problemen te laten escaleren en als een inmenging door buitenstaanders.
Xinhua, BBC, Wikipedia, Global Times, SCMP
UNCLOS Article 13
1. A low-tide elevation is a naturally formed area of land which is surrounded by and above water at low tide but submerged at high tide. Where a low-tide elevation is situated wholly or partly at a distance not exceeding the breadth of the territorial sea from the mainland or an island, the low-water line on that elevation may be used as the baseline for measuring the breadth of the territorial sea.
2. Where a low-tide elevation is wholly situated at a distance exceeding the breadth of the territorial sea from the mainland or an island, it has no territorial sea of its own.
UNCLOS verleent het eiland geen recht op territoriale wateren. China beweert echter dat de eilanden en de omringende wateren Chinese territoriale gebieden zijn. Eigenlijk kan niemand met 100% zekerheid vertellen hoe de situatie is. Ook Amerika heeft nooit gezegd dat de Chinese claim onrechtmatig is (wat doet vermoeden dat ze eigenlijk beweren dat de Chinese claim rechtmatig is).
Vanwege Loks reactie heeft de redactie de bewering over UNCLOS wat minder stellig gemaakt.
De Chinese aanspraken zijn gebaseerd op soevereiniteitswetten in het internationaal recht. Op basis daarvan wordt UNCLOS toegepast. Als zelfs Amerika toegeeft bij monde van zijn president Obama die verklaart dat sommige Chinese aanspraken rechtmatig zijn, dan weten we genoeg:
http://www.reuters.com/article/us-usa-china-reclamation-idUSKBN0OH38K20150601
Indien dit niet waar zou zijn, zou Amerika elke kans grijpen om het omgekeerde te beweren. China’s soevereiniteitsclaim omvat zowel land als de omringende wateren. Aangaande de dispuut in de Oost-Chinese Zee bestaat er al een witboek, maar nog niet voor de Zuid-Chinese Zee. Daarom weten we nog niet wat de details zijn.
Als de VS echt moeite heeft met kunstmatige eilanden, die opgehoogd zijn uit een rif dat enkel bij laag water boven de oppervlakte van de oceaan uitkomt, moet het eens kijken naar de territoriale aanspraken van zijn vazalstaat Japan in Okinotorishima:
https://en.wikipedia.org/wiki/Okinotorishima
De World According to Lok:
1. we weten niet hoe het precies zit
2. de vs zeggen niet dat de claims onrechtmatig zijn
3. dat betekent dus dat de vs zeggen dat de claims rechtmatig zijn
4. als de vs zeggen dat sommige claims mogelijk rechtmatig zijn
5. dan weten we genoeg!
De samenvatting van tinus is niet volledig correct, maar dat is een detail. En sommige mensen hebben meer uitleg nodig… In diplomatieke kringen wordt de Amerikaanse houding opgevat als een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid. In wiskundige termen uitgedrukt is dit een waarschijnlijkheid van 99,99% met een foutenmarge van x%. Een waarschijnlijkheid voor wat?
Dat de VS uiteindelijk zich terug zal trekken uit eigenbelang. Vietnam en de Filipijnen maken een fout door te geloven in de onvoorwaardelijke steun van de VS. Als puntje bij paaltje komt, trekt de VS zich terug. De VS is al meermaals een onbetrouwbare partner gebleken: terugtrekking uit Zuid-Vietnam, verbreking officiële betrekkingen met de ROC (Taiwan), intrekken steun aan Moebarak (Egypte) en nu in de actualiteit: stilzwijgende intrekking van de steun aan Saoedi-Arabië (ten voordele van Iran). Zo behandelt de VS zijn pionnen…