De Indiase film Dangal over de carrière van twee vrouwen, topworstelaars, en hun vader en coach, breekt records in China. Maar doorbreekt de rolprent ook vooroordelen?
Dangal, een Indiase film, kent op dit moment en spraakmakend succes in China.
Kassa
De première was op 5 mei met 30.000 vertoningen, meer dan 13% van alle filmvoorstellingen in China op die dag. Na twee weken tekenden de makers een winst van 500 miljoen yuan (65 miljoen euro) op. Dangal is populairder dan de grootste recente successen onder de buitenlandse bioscoopfilms (waarvan er in China nog altijd maar 34 per jaar het land in mogen). Van de kijkers van Douban.com, een social media-platform over films, boeken en muziek, met honderden miljoenen abonnees, krijgt de film een 9,2 op 10.
Waargebeurd
Het verhaal berust op feiten. Het vertelt hoe een vader zijn dochters zover kreeg dat ze worstelkampioenen werden. Een dochter won goud, de andere zilver op de Commonwealth Games van 2010. Bollywood superster Aamir Khan, een bekende van Chinese filmfans, vindt dat de film, waarin hij de vader vertolkt, tegen seksediscriminatie is. ‘Het gaat over een man in een klein dorpje waar de mensen conservatief zijn, in het noorden van India. Hij maakt geen onderscheid tussen een zoon of een dochter’. En inderdaad, de oud-worstelaar Mahavir Singh Phogat traint zijn dochters. Hij gaat tegen de stroom in. Zijn dochters ontkomen aan het lot een kindbruid te worden. Zij winnen medailles, Geeta Phogat zal zich als eerste vrouwelijke worstelaar van India plaatsen voor de Olympische Spelen. In China, waar Dangal loopt onder de titel Shuai Jiao Baba (‘Laten we worstelen, pa’) is het trending op Weibo. Velen zien vooral dat de jonge vrouwen de kans krijgen persoonlijke ambities te koesteren en niet gedwongen zijn hun gezin te dienen.
Verandering van spijs?
In de media en onder het publiek gaan de discussies over twee onderwerpen: het waarom van dit ongelofelijke Indiase succes en de vraag of dit een feministische film is (en wat dat feminisme voor de Chinezen dan inhoudt). Vallen de Chinese bioscoopbezoekers bij bosjes voor Aamir Khan, die in China eerder hits had zoals 3 Idiots(2009) en van wie wordt verteld dat hij de Great Bollywood Wall, een zekere tegenzin voor Indiase films, in het land heeft afgebroken? Zijn de Chinese films over het algemeen te commercieel geworden? Kenners bespeuren onder de bioscoopgangers een toenemende zin naar films met ‘iets anders’, met een goed verhaal en een interessant thema. Dat zou zeker gelden voor filmliefhebbers en jongeren. In die zin kan de geschiedenis van vrouwen die ‘worstelen’ met de beperkingen van een door mannen gedomineerde maatschappij een van de redenen zijn voor de aantrekkingskracht van Shuai Jiao Baba. In Chinese films voor een groot publiek komt dat onderwerp weinig aan bod.
De F-factor
Juist dat zou best wel eens snel kunnen veranderen. Op Weibo en WeChat slaan mannen en vrouwen elkaar om de oren met argumenten waarom de film al of niet feministisch is. Sommigen zeggen dat het verhaal laat zien hoe vrouwen hun lot in eigen hand kunnen nemen. Anderen brengen daar tegenin dat de vader in feite zijn dochters vooral dwingt om zijn eigen dromen waar te maken. Dan volgt al snel het verwijt dat feministen overdrijven, vooral zichzelf in de kijker willen werken. Wat weer wordt gecounterd met de woorden: ‘hebben feministen in China al ooit echt iets te zeggen gehad?’ Een van China’s bekende feministen, Wei Tingting, die in 2015 nog werd vervolgd voor een actie tegen huiselijk geweld (te veel sociale verdeeldheid zaaiend?) is in elk geval blij met de debatten. In Global Times zegt ze: ‘het betekent in elk geval dat mensen dit soort kwesties serieus beginnen te nemen’.
sixthtone.com, Global Times, BBC, ndtv.com (website van New Delhi tv), china.org.cn
