Eerder dit jaar stelde ik in een artikel de vraag: China opent, maar waar blijven de toeristen? Ik ben nu weer in China en merk een duidelijke toename van buitenlandse bezoekers, inclusief toeristen. Toch lijken de effecten van de visavrijstelling voor diverse landen minder sterk dan verwacht. Graag presenteer ik enige mijmeringen gebaseerd op mijn huidige reis door China.
Een recente China Southern vlucht Amsterdam – Beijing; foto met toestemming van maker.
Betalen
Eén van de grootste problemen voor buitenlandse toeristen was betalen. Die horde heeft de Chinese overheid heel snel genomen. Steeds meer hotels, winkels, musea en zelfs de metro’s van een aantal grote steden, accepteren nu internationale credit cards. Daarnaast kan je diezelfde credit card heel makkelijk met de apps van WeChat of Alipay verbinden, zodat je overal in China met je mobiele telefoon kan betalen (wel even bij aankomst een Chinese simkaart kopen).
Vliegen – kosten
Alles wordt duurder en de prijs van intercontinentaal vliegen stijgt nog extra sterk. Deze manier van reizen verbrandt veel fossiele brandstof, wat steeds hoger belast wordt. De oorlog in Oekraïne heeft ook het vliegen naar China bemoeilijkt. De vluchten van Amsterdam naar Beijing, bijvoorbeeld, duren momenteel een uur langer dan voorheen. Dat valt voor de reiziger op zich nog mee, voor de KLM betekent het supplementaire kosten.
Vliegen – concurrentie
Onlangs oogste de CEO van de KLM veel belangstelling met de uitspraak dat de Nederlandse overheid China Southern een boete voor ‘oneerlijke concurrentie’ zou moeten opleggen, omdat deze luchtvaartmaatschappij gewoon over Rusland blijft vliegen en daarom minder kosten zou hebben. Deze situatie resulteert echter uit de verschillende politieke standpunten van de Nederlandse en Chinese regeringen, maar niet uit verschillen in bedrijfsstrategie. Daarnaast zitten alle KLM-vluchten naar China bomvol passagiers, merendeels Chinezen, terwijl die van China Southern vrijwel leeg zijn (zie foto). De meeste Chinese passagiers stappen in Amsterdam over van andere vluchten. Die gecombineerde vluchten kiezen kennelijk vooral de KLM als transitfirma en niet China Southern. Zou dat op basis van afspraken gebeuren?
Politiek
Dat brengt me op het politieke aspect van een keuze voor China als reisbestemming. Ik heb als iemand die zelf veel naar China reist nauwelijks negatieve opmerkingen daaromtrent opgevangen. Ik hou wel de advertenties van reisbureaus in het oog en zie nauwelijks aanbod van Chinareizen. Op hun site worden deze wel aangeboden, maar via de media-advertenties vrijwel niet. Het is onduidelijk wat de reden hiervan is: denken deze organisaties dat er weinig vraag is, of zijn ze bang dat het afficheren van Chinareizen kritiek in de media zal opleveren? Het lijkt erop dat de visavrijstelling het beleid van reisorganisaties niet heeft beïnvloed. Het merendeel van de huidige westerse toeristen bestaat uit jongere mensen die individueel, als familie of als vriendengroep reizen. Voor de meeste European blijft een georganiseerde reis echter de beste optie en daarvoor is een reisorganisatie noodzakelijk.
Aanbod
Mijn huidige verblijf in China, net name de reis door Shanxi, Henan en Hebei die ik met mijn Chinese familie gemaakt heb, heeft mijn ogen geopend voor een aspect van het ‘reizen naar China’ dat eigenlijk voor de hand ligt: er is dringend behoefte aan nieuwe bestemmingen. De halve wereld heeft inmiddels wel de Grote Muur beklommen, het Terracotta Leger bewonderd of over de Bund in Shanghai gewandeld. Het is de hoogste tijd om een flink aantal frisse nieuwe reisdoelen te ontwikkelen.
Noodkreet
In Shanxi bezochten we één van de belangrijkste Taoïstische tempels, namelijk de Dongyue Tempel. Deze is zeer de moeite waard en de lokale overheid heeft op de berg waarop de tempel zich bevindt een vlotte nieuwe weg aangelegd. Aangezien het lokale Bureau voor Culturele Zaken ook daar gevestigd is, werd ik als één van de weinige niet-Chinese bezoekers door de directrice van het Bureau aangesproken. Haar probleem was hoe ze meer buitenlandse toeristen zouden kunnen aantrekken. Vooralsnog zie ik maar één manier: het uitstippelen van nieuwe routes voor buitenlandse toeristen.
Alternatieve routes
Ik zal een voorbeeld geven. Alleen al in de provincie Shanxi hebben we zoveel interessants gezien, dat ik me kan voorstellen dat iemand een reis van 10 tot 14 dagen (de visum-vrije periode!) ontwerpt met een selectie van de mooiste lokale bestemmingen. Naast tempels kan die ook de Hupu Waterval (zie foto) in de Gele Rivier bevatten, samen met een bezoek aan een paar van de hypermoderne musea die in meerdere steden gebouwd zijn. Hotels vormen geen probleem. In alle provinciesteden hebben we in uitstekende hotels overnacht. Onze ervaring is dat je buiten het hoogseizoen gunstige hotelprijzen kan bedingen. Lokale autoriteiten en managers zien u graag komen. Ik daag reisbureaus in België en Nederland uit om in samenwerking met Chinese zusterorganisaties meerdere van dergelijke alternatieve routes op te stellen.
Bron: eigen observaties van de auteur
De opinies in dit artikel zijn enkel die van de auteur en worden niet per se door de andere redacteuren gedeeld.
