De dalai lama was op bezoek in Nederland. Lulu Wang, ‘nieuwe Nederlander’ van Chinese afkomst en bekend auteur in het Nederlands, schreef er dit over:
Brief aan sommige westerse politici en media
Den Haag, Nederland 5 juni 2009
Hooggeachte mevrouw, heer,
Toen ik, jaren geleden, in China was, hoorde ik dat de politiek en de media in het Westen transparant zijn. En dat daar vrijheid van meningsuiting is. Nu ik in het Westen woon en werk, heb ik een paar vragen voor u en ik hoop van u een antwoord te mogen krijgen. Ik heb er het volste vertrouwen in dat u streeft naar een mooie toekomst voor ons allen. Als een nieuwe Nederlandse burger zou ik graag achter uw besluiten kunnen staan, inclusief die over uw benadering van de Dalai Lama.
Twee verschillende beelden
Gisteravond zag ik op tv een interview met de Dalai Lama, die momenteel bij ons in Nederland op bezoek is en die door u met egards ontvangen wordt of gaat worden. Hij klonk wijs en leek mij sympathiek. Vandaar dat ik het zo jammer vind dat er een enorm verschil bestaat tussen het beeld dat Nederlandse kijkers van dit tv-programma, onder wie ikzelf, van de Dalai Lama kregen aan de ene kant en het beeld dat de meeste Chinezen van hem hebben. Hoe zou dat, volgens u, komen?
Wijsheid
Er zijn miljoenen priesters, dominees, rabbijnen, imams, boeddhistische monniken, taoïsten en andere geestelijken in de wereld, die wijze dingen zeggen en sympathiek zijn – waarom wordt de Dalai Lama door u uitverkoren om met zo veel eer te ontvangen en om zo veel media-aandacht te besteden?
Vrede
Boeddhisme is in mijn ogen een geloof dat harmonie, vrede en barmhartigheid in de samenleving bevordert. Als het doen en laten van een boeddhistische monnik direct of indirect, bedoeld of onbedoeld, voor verscheurdheid en vijandigheid tussen zijn broeders en zusters in zijn vaderland zorgt, alsmede politieke, ideologische en zelfs economische conflicten en onrust in het buitenland, weet u dan zeker dat hij zich bezighoudt met godsdienst?
Kerk en staat
Men heeft in Europa in de afgelopen honderden jaren door vallen en opstaan ingezien dat geloof en politiek, kerk en staat beter gescheiden gehouden kunnen worden. Waarom geldt dit inzicht ineens niet meer als het gaat om een binnenlandse aangelegenheid van China? De Dalai Lama wil namelijk de grondwet van Tibet laten baseren op het boeddhisme – theocratie(zie hoofdstuk 1, artikel 3, van Charter van de Tibetanen in ballingschap).*
Vrijheid
China heeft u herhaaldelijk verzocht de Dalai Lama niet te ontvangen, wat voor China van landsbelang is. Of China hier gelijk in heeft, doet in dit geval niet ter zake. Het is haar goed recht om haar binnenlandse zaken op haar eigen manier te regelen, of niet soms? Het staat u inderdaad vrij om te ontmoeten wie u wilt. Maar de vrijheid die u neemt is mijns inziens alleen geoorloofd als u tegelijkertijd de vrijheid van China om zichzelf te beschermen tegen – naar haar mening – gevaren, respecteert. Als u alleen hamert op uw eigen vrijheid en de vrijheid van China negeert, holt u het begrip van vrijheid dan niet op extreme wijze uit? Zegt u niet vaak tegen ons dat extremisme in godsdienst gevaarlijk is? En dat wij ervoor moeten oppassen? Hoe staat het dan met het extremisme in het begrip vrijheid? Als uw ongebreidelde vrijheid het schenden van de rechten van China betekent, moeten wij dan niet ook voor u oppassen?
Training Tibetaanse schooldirecteurs (foto Xinhua)
Honderden landen en 55 Volkeren
Er zijn honderden landen in de wereld en er bestaan 55 volkeren in China, waaronder mijn Tibetaanse broers en zussen. Waar mensen zijn, bestaan er geschillen en conflicten. Wat doet u besluiten om van de honderden landen juist uw warme belangstelling uit te laten gaan naar een monnik uit China en van de 55 volkeren in China juist naar de Tibetanen? Hoe zit het dan met de problemen die zich ook soms voordoen tussen de andere 54 volkeren in China? Gaat u ze allemaal voor hen oplossen? Of is er een speciale reden waarom uw keuze op Tibet valt?
Veel informatie over het een
-o.a. mensenrechten situatie
Gisteren stond op teletekst dat de VN informatie van China eist over de doden die op 4 juni 1989 vielen. Dit roept vraagtekens bij mij op. Aan de ene kant wilt u het naadje van de kous weten wat er in China reilt en zeilt, en als China volgens u ‘ongeloofwaardig’ aan uw verzoek voldoet, zet u haar desnoods onder druk, al dan niet samen met de VN. Aan de andere kant, als China u toelichting geeft over een belangrijke situatie daar, waarom geeft u die dan niet altijd door aan uw volk of publiek, terwijl u over andere zaken van China uitgebreid en herhaaldelijk bericht geeft en openbare debatten en discussies, hoe verhitter hoe beter, organiseert?
Weinig informatie over het ander
-voorwaarden van een autonoom Tibet
Mijn Nederlandse vrienden en kennissen vertellen mij dat de Dalai Lama geen onafhankelijk Tibet nastreeft, maar meer autonomie voor Tibet. Ik vroeg hen van wie ze dit vernomen hebben, ze zeggen van de media. Zij, zelfs de Nederlandse journalisten die mij over de Dalai Lama willen interviewen, weten niets van wat China op 7 maart 2009 tijdens een internationale persconferentie aan buitenlandse verslaggevers toegelicht heeft, namelijk, de voorwaarden
die de Dalai Lama en zijn organisatie hebben gesteld voor een autonoom Tibet:
1. Ze wensen een vierde van China – vijf keer zo groot als Frankrijk – te hebben, het zogenaamde Dazang Qu (het Grote Tibet Gebied),**
2. Ze willen de Chinezen, die niet tot de Tibetaanse bevolkingsgroep behoren en die daar generaties lang, honderden zo niet duizend jaar gewoond en gewerkt hebben, uit dat ‘dubbele’ gebied zetten***
3. Ze willen dat het Chinese leger uit dat gebied vertrekt
Wat mijn Nederlandse vrienden en kennissen ook niet weten:
1. Op 10 maart 2009, drie dagen na die bewuste persconferentie, ontkende de Dalai Lama in een persconferentie in India dat hij deze dingen ooit gezegd heeft. Hij verzocht de Chinese regering met bewijzen te komen voor zijn zogenaamde uitspraak.
2. Weer drie dagen later, op 13 maart 2009, vroeg een Franse journalist tijdens een internationale persconferentie in China premier Hu Jintao om die bewijzen. Hu voldeed aan dat verzoek.
3. Het bleek dat de Dalai Lama twee plannen had aangekondigd, waarvan één (met de naam Xizang Wudian Heping Jihua) in 1987 in de Verenigde Staten en de ander (Qidian Xin Jianyi) in 1988 in Straatsburg. Daar staan de bovengenoemde punten van de Dalai Lama en de organisatie onder zijn leiding zwart op wit in.
Men zou denken dat de Dalai Lama vergeten is dat hij dit ooit gezegd heeft.
1. In 2005 echter, in een brochure met de titel Zhongjian Daolu Xuanchuan Shouce – gemaakt door de organisatie onder leiding van de Dalai Lama – staat dat de bovengenoemde punten het resultaat zijn van een democratische procedure, met andere woorden: ze mogen niet gewijzigd worden.***
2. Op 27 oktober 2008, drie dagen vóór de derde ontmoeting tussen de betrokken instantie van de Chinese overheid en de persoonlijke vertegenwoordigers van de Dalai Lama, had een woordvoerder van de organisatie onder leiding van de Dalai Lama in een interview met Duli Zhongwen Bihui in India de punten van de Dalai Lama herhaald. Plus nog: Chinezen die niet behoren tot de Tibetaanse bevolkingsgroep mogen geen ambtenaar in Tibet worden.
3. In november 2008 hebben de vertegenwoordigers van de Dalai Lama na een nieuwe ronde onderhandelingen met de Chinese overheid in hun memorandum aan de Chinese regering te kennen gegeven dat ze zowel het maken van de wetten als het uitvoeren ervan in Tibet in hun eigen handen willen hebben.*****
Dat is ook de reden waarom ik niet graag in discussie wil treden met mijn Nederlandse vrienden en kennissen. Wij praten als het gaat over de Dalai Lama en/of Tibet, ondanks onze beste bedoelingen voor elkaar, langs elkaar heen. Omdat zij niet over de informatie beschikken die ik wel heb, omdat ik Chinees versta en nieuws direct van Chinese websites kan halen.
Autonoom Tibet
Als Chinezen die niet tot de Tibetaanse bevolkingsgroep behoren niet in Tibet, een onderdeel van China, mogen blijven wonen en werken, en als het Chinese leger niet in Tibet, dat van China is, aanwezig mag zijn, kunnen wij dan nog praten over een autonoom Tibet binnen China? Wanneer u als politicus een wetsvoorstel aan de Tweede Kamer zou voorleggen, waarin staat dat
1. Limburgers niet in Brabant mogen wonen en werken
2. Maastrichtenaren die zich sinds het jaar 1800 in Breda gevestigd hebben, teruggestuurd moeten worden naar hun geboortedorp
3. Het Nederlandse leger niet in Nijmegen gestationeerd mag worden
4. Gelderland zijn eigen wetten mag maken en uitvoeren
acht u de kans aanwezig dat dit wetsvoorstel draagvlak vindt bij uw kiezers? Zo nee, waarom zouden uw Chinese collega politici er wel iets in zien?
Zelfs als de Chinese regering onder druk van het westen de voorwaarden van de Dalai Lama zou aanvaarden en een kwart van China zou ontruimen voor de Tibetaanse broers en zussen, denkt u dat de ruim 1 miljard Chinezen dit overheidsbesluit zouden accepteren? In dat geval zou er niet alleen sprake kunnen zijn van een kabinetscrisis, maar misschien ook van een volksopstand. Wie heeft hier baat bij? Ik weet zeker dat u dit China niet toewenst.
Gezien het bovengenoemde, kunt u zich dan indenken dat Chinezen grote moeite hebben met het ‘autonome’ Tibet zoals de organisatie onder leiding van de Dalai Lama voor ogen heeft? Kunt u dan begrijpen waarom de Chinese gemeenschap in Nederland zich verdrietig voelt of boos maakt over hoe u de Dalai Lama hier ontvangt en verslag over hem doet?******
Ten slotte
Ik wil u iets over mijzelf vertellen. Sinds de zomer van 2008 heb ik besloten om niet meer deel te nemen aan discussies en debatten in Nederlandse tv- en radioprogramma’s. Waarom? Deze keer geef ik u antwoord op mijn vraag:
Ik heb de indruk dat als ik iets over China uitleg wat in haar voordeel spreekt, ik links en rechts, binnen en buiten de programma’s, met de nek aangekeken word. Ik krijg beschuldigingen te horen dat ik ‘ambassadeur van China’ ben en dat ik ‘door China gestuurd ben om haar stempel op Nederland te drukken’. Sommige mensen roepen zelfs tegen mij: ga terug naar je eigen land als je het zo geweldig vindt! Ik ben daardoor voorzichtig geworden.
Juist zeer kritisch ben ik over de gang van zaken in China. De acht boeken die ik heb geschreven vertellen onder andere over de onvolkomenheden van mijn geboorteland. Nu werk ik aan mijn negende boek, weer een roman die de tekortkomingen van China niet onder stoelen of banken steekt. Voor mijn kritiek op China word ik hier echter bijna nooit met scheve ogen aangekeken. Het lijkt alsof ik hier eigenlijk alleen kritische vragen over China mag stellen, maar niet over Nederland. Is dit soms vrijheid van meningsuiting? De vrijheid om een mening te uiten die in een bepaald straatje past – anders worden je verwijten gemaakt? Of heb ik een verkeerd beeld hierover?
Hopelijk zetten wij met zijn allen eens en vooral een punt achter de Koude Oorlog-mentaliteit en een nieuw tijdperk ingaan van communicatie en wederzijds begrip. Immers, een Koude Oorlog kan een warme of een hete worden. En in een oorlog is er geen winnaar. Laten wij de strijd tussen landen en volkeren uitstellen tot sint-juttemis.
Ik bid voor de vrede.
Met vreedzame, medemenselijke groet,
©Lulu Wang
www.luluwang.nl
luluwanggz@luluwang.nl
Auteur van Heldere maan (2007), Bedwelmd (2004), Het Rode Feest (2002), Seringendroom (2001), Het Witte Feest (2000), Het tedere kind (1999), Brief aan mijn lezers (1998), Het lelietheater (1997)
—————————–
Noot van de auteur:
*Het Charter toont ook gedetaileerd dat de Dalai Lama uitzonderlijk veel uitvoerende macht krijgt en dat de Tibetaanse burgerschap verbonden wordt met de Tibetaanse etnicitiet
**een gebied waar de vroegere Dalai Lama’s trouwens nooit over geregeerd hebben
*** Ongeveer tien miljoen “anderen” (Han, Hui, Yi, Nu, Lisu, Salar, Mongolen, Naxi en nog enkele kleinere groepen) leven al zeer lang in het “uitbreidingsgedeelte’, in dat wat de DL méér opeist dan het huidige Tibet, dat echt een multicultureel landschap vertoont.
****zie ‘Memorandum on genuine autonomy for the Tibetan people’ van de vertegenwoordigers van de Dalai Lama en het arikel in Xinhua Press erover op 21-11-08 ‘On de ‘Memorandum of de Dalai Clique’
*****Het grotendeel van de in deze brief genoemde informatie is te vinden op Nederlandse en/of Chinese websites (vele van laatstgenoemde sites hebben ook een Engelse versie) – noot van de auteur
———————————-
Citaten
‘De 14e dalai lama veroorlooft zich politieke uitspraken, die weinig kerkelijke figuren hem nadoen. Recent was de dalai lama op rondreis in de USA. Op 5 mei was voor hem een bijeenkomst van 120 bekende Chinese dissidenten georganiseerd in een luxehotel in New York. Hij gaf zijn Chinese toehoorders geen “inleiding tot het boeddhisme”, maar sprak zijn steun uit aan hun streven om de Chinese Communistische Partij (CCP) van de macht te verdrijven. “De CCP heeft lang genoeg geregeerd. De tijd is gekomen dat ze op pensioen moet gaan,” zo zei de 14e dalai lama,’ aldus Jean-Paul Desimpelaere, mei 2009, bronnen info: Asia Times Online 21/5/09 en Voice of America 30/4/09
“Wij zijn hier, in naam van de Mensenrechten, bezig met het verdedigen van een theocratisch regime met absolute machten in handen van één leider en met een programma van etnische zuivering. Het ergste is dat wij het niet beseffen,” aldus een Franse PS-Senator, Jean-Luc Mélenchon, Parijs, april 2008)
Zie ook CCTV-video over Tibet
Ik heb veel sympathie voor de zaak van Lulu Wang – een objectiever beeld schetsen van China dan wat ons nu bereikt via de doorsnee westerse media – maar wat betreft Tibet vecht ze, denk ik, een hopeloze strijd. Het Chinese regime zou moeten begrijpen dat onderhandelen met de Dalai Lama – ook al heeft hij allicht een politieke agenda en is hij, toch voor een spiritueel leider, wat aan de sluwe kant – de enige redelijke optie is. Obama reikt de hand naar de wereldmoslimgemeenschap, in een relatie die toch nog een stuk getroubleerder is dan die tussen China en Tibetanen, wat let de Chinezen eigenlijk om op grootmoedige wijze hetzelfde te doen ? Daar zouden ze een pak internationale goodwill mee creëren. De Dalai Lama is niet mijn favoriete boeddhist, maar hij zegt zinnige dingen over de wereld anno 2009, en kan bezwaarlijk doorgaan voor een extremist à la Bin Laden. En mocht hij toch pakweg etnische zuiveringen overwegen bij het verwerven van Tibetaanse autonomie, iets wat ik sterk betwijfel na lectuur van zijn (toegegeven, op het westen gerichte publicaties), dan verliest hij ongetwijfeld de steun van de hele internationale lobby die nu achter hem staat. Overigens denk ik persoonlijk, en zonder de apocalypsfilosoof te willen uithangen, dat de mensheid in de 21ste eeuw zal moeten evolueren in boeddhistische (en/of taoïstische) zin, wil ze overleven. Harmonie en verbondenheid met alle wezens op de aarde, mensen, dieren, planten etc. enkel als we overal in de wereld daarvan doordrongen geraken, hebben we een kans. Voorlopig ziet het daar – denk aan de verkiezingsuitslag van gisteren in Vlaanderen – echter niet echt naar uit.
Je zou u ook kunnen afvragen waarom lopen de betrekkingen met Taiwan nu één jaar goed en die met Tibet nog steeds niet.
Heeft mijns inziens met de premissen te maken. De vorige Taiwanese president stuurde op onafhankelijkheid aan en de huidige Ma is een stuk mainland-friendly. Iets analoogs geschiedt met de Dalai. Zolang deze zich manifesteert zoals nu zal het noppes blijven. Ik persoonlijk vermoed dat China van de Dalai verwacht dat hij de grondwettelijke regeling ivm de minderheden in China zou respecteren.
Beste Lulu Wang,
Je vraagt je af waarom westerlingen en wij nederlanders voorop, de zijde van Tibet kiezen?
1. Westerse media verdiepen zich niet in de chinese argumenten. Bovendien is China toch een dictatuur? En het chinese volk wordt toch onderdrukt en zal dus wel geen eigen mening hebben?
2. Wij nederlanders denken al gauw de wijsheid in pacht te hebben. Zeker waar het problemen van anderen betreft. Dan hebben we maar een half woord (van een halve waarheid) nodig om ons vingertje te heffen.
3. De Dalai Lama is natuurlijk een uitstekend lobbyist van de tibetaanse zaak. Zegt geen politiek te bedrijven. Dat zou een sterk argument zijn, als ook waar zou zijn.
4. En verder hebben we altijd een zwak voor de underdog. Dit laatste overigens terecht.
Ik kan nog wel een tijdje doorgaan, maar helaas is er geen ruimte meer.
De dalai lama is natuurlijk een politicus. Dat is juist het probleem.
Hij geeft het zelf toe: na de rellen in Lhasa in 2008 sprak hij over het neerleggen van zijn politieke functie. Had hij dat maar al jaren geleden gedaan, in plaats van zich de steun van hoogeplaatste politici uit het Westen te laten welgevallen!
De ‘echte autonomie’ die de dalai lama voorstelt is in elk geval een flinke stap op het pad naar de onafhankelijkheid. Het is een salamipolitiek plus de bekende tactiek van ‘de vredelievende separatist en de gewelddadige’, met succes toegepast in Kosovo. Mocht er ooit, wat boeddha verhoede,een onafhankelijk Tibet komen dan zou de dalai lama etnische zuiveringen zeker betreuren, zonder ‘ze te kunnen beletten’.
De relatie VS – moslimgemeenschap is m.i.van een hele andere orde dan die tussen China en een ballingengemeenschap die het eigen land wil opsplitsen.
Tja, ik wil Boeddha er even buiten houden, al gaf de econoom Schumacher in de jaren ’70 al aan dat we moeten evolueren naar een soort ‘boeddhistische economie’, en wees John Vandaele er gisteren (in DS) nog op dat we onze economie op een fundamenteel andere leest zullen moeten schoeien, willen we het hier nog effen blijven uitzingen. Maar dit is de essentie: ik blijf ervan overtuigd dat China zichzelf in de voet schiet met haar Tibet-beleid, ook al brengt ze er ongetwijfeld meer welvaart. Je gaat beter op pragmatische wijze om met een streven naar autonomie, vooraleer het escaleert in erger. Chinezen zijn echter nogal pragmatisch, ik durf wedden dat het geen tien jaar meer zal duren vooraleer dat inzicht tot een koerswijziging op de hoogste echelons leidt. Overigens, etnische zuiveringen tegen Chinezen (met een Chinees Volksleger in de buurt) zijn wel bijzonder onwaarschijnlijk …
Kristof Decoster heeft gelijk dat de Chinezen pragmatisch zijn en oplossingen voor de onrust in Tibet zullen blijven zoeken. Kunnen ze dat met de dalai? Ik betwijfel het. De dalai wil de facto onafhankelijkheid (zo moet het Volksleger wel degelijk weg uit Tibet) en hij neemt geen afstand van zijn achterban in India die de jure onafhankelijkheid wenst.Bovendien is zijn einddoel de communisten uit heel China te verjagen- zie zijn uitspraken vorige week op de dissidentenvergadering in de USA. Op die basis is een compromis met de Chinese regering moeilijk.
Tijdens een reis van een maand door Tibet viel mij op dat in de drie moderne steden van Tibet de lokale bevolking bij gebrek aan opleiding inderdaad naast de beste jobs grijpen. Een bijsturing in de zin van positieve discriminatie om hen meer van de economische vooruitgang te laten profiteren zou m.i. al kunnen helpen.
De Dalai Lama schiet zich in de voet. Zolang hij blijft emmeren over een ‘etnisch genocide’ en aanverwante nonsens maakt hij het de Chinezen onmogelijk om met hem te dialogeren.
cfr analogie met Taiwan (zie hoger)
De Tibetanen hebben alles te danken aan de Chinezen: wegen, huizen, stromend water, elektriciteit, GSMs. Ik vermoed zonder een kenner van Boeddhisme te zijn dat erkenning van de waarheid niet misplaatst zou zijn. Wat is wel weet is dat als de Dalai Lama zijn eigen incarnatie zou aanduiden dit een waar boedhisme puur belachelijk maakt.