In 2009 heeft de regering een grote hervorming in de gezondheidszorg doorgevoerd. Die hervorming zal ook gevolgen hebben voor de medische opleiding. In een commentaar in The Lancet(1) schetsen vier Chinese onderzoekers de evolutie.
Geneeskundestudies in China zijn in de loop der jaren heel divers geworden qua niveau en lengte. In de beginperiode van het bestaan van de Chinese Volksrepubliek voerde men het Sovjetmodel van onderwijs in, met autonome medische universiteiten en een lange (5 à 6-jarige) opleiding tot arts. De Culturele Revolutie schortte het werken met een systeem van dergelijke langdurige opleidingen op, maar er kwam wel een korte (3-jarige) opleiding van ‘blote voeten dokters’ die gezondheidszorg tot in de dorpen brachten. Sinds 1980 ligt de klemtoon terug op de groei en ontwikkeling van medische universiteiten. Vandaag telt het land 159 instellingen van hoger onderwijs in de geneeskunde met 1,7 miljoen studenten. In 2008 behaalden 400.000 studenten hun medisch diploma. Parallel bleef echter een systeem van korte beroepsopleiding tot gezondheidswerker bestaan, met een even groot aantal studenten.
De voorbije tien jaar leek het alsof de overheid de korte (3 jaar) beroepsopleiding langzaam wilde laten verdwijnen. Maar om de hervorming van de gezondheidszorg in 2009 te realiseren past de regering nu een nieuwe benadering toe die kortere opleidingen meer genegen is.
De hervormde medische opleidingen vallen uiteen in drie richtingen. Een 8-jarige opleiding moet academische onderzoekers en artsen van wereldklasse opleveren. Een 5-jarige opleiding moet voorzien in een voldoende aantal competente praktijkvoerende artsen. De 3-jarige beroepsopleiding moet personeel trainen voor de gezondheidszorg op het platteland.
De hervormers van het medisch onderwijs staan voor grote uitdagingen.
Zo verzesvoudigde het aantal medische studenten tussen 1998 en 2008. Die snelle groei kan de kwaliteit van de opleiding in gevaar brengen en levert mogelijks gediplomeerden af die geen praktijkwerk vinden. Nieuwe onderwijsmethodes zijn nodig, niet gericht op ‘uit het hoofd leren’ van bestaande kennis maar gefocust op medisch inzicht en informatietechnologie. Ook de uitbouw van een beleid dat voortgezette medische studies aanmoedigt door een systeem van bij- en nascholing is nodig. Het Ministerie van Gezondheid zal hiervoor nauwer moeten samenwerken met andere ministeries, zoals Onderwijs.
(1) Dong X, Baozhi S, Xuehong W, Yang K. Reformation of medical education in China. Lancet 2010;375:1502-04.
http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(10)60241-3/fulltext#article_upsell
